آخه چرا نمی نویسید؟!

واقعاً آدم قلبش به درد می‌آد وقتی می بینه این ستون مدتهاست همچنان خالیست. و یکی نیست که حداقل برای خالی کردن ته دلش هم که شده. دو کلمه ی ناقابل، حول و حوش مسایل و موضوعات مبتلا به شهرش و جامعه اش ، در آن قلمی کنه.
قبلاًهم یکبار هم درهمین ستون، نوشتم که : آهای! یا ایهالناس! ، تو که در هر محفل و مجلسی فریادت بلنده و تا دو سه نفری دور هم جمع میشین شروع می کنی به آه و ناله و گله و شکایت و نق و نوق که چرا اِل شده و چرا بِل، خب چرا نمی نویسی ؟ حالا که تریبون به این عریض و طویلی را مفت و مجانی گذاشته اند در اختیارت  بنویس دیگر.
هان؟ عجب!! نمی تونی بنویسی؟! بابا ایول! واقعاً که ایول ! دیگه داری کفرمو در میآری ها!، آخه پدرآمرزیده تو که مثل بلبل حرف می زنی، همان حرفها رو بنویس روی کاغذ بده چاپ بشه دیگه. آون دفعه هم گفتم : بابا لازم نیست حتماً انشای خوبی داشته باشی. با همین انشای ساده میتونی حرف دلتو بریزی روی کاغذ. مردم به شکل زیاد اهمیت نمیدند. محتوا میخوان. حرفاتودر هر قالبی که بریزی می فهمند . مهم اینه که حرفت حرف دل مردم باشه. مهم اینه که حرفت به دل مردم بشینه. مهم اینه که حرفت همان حرفهائی باشه که ته دل مردم انباشت شده و دوست دارند به یک طریقی بریزند بیرون. این فرصت را از دست نده . تا مدیر مسئول دلسرد نشده، تا این ستون را حذف نکرده ، بنویس. هان؟ حالا دیگه می خواهی بنویسی؟ چه عجب؟! باشه بنویس عزیز، هر چه می خواهد دل تنگت بگو .

ضرورت رعایت عدالت در تقسیم امکانات صداوسیمای استان

رسانه­ ی ملی، همان طوری که از اسم و عنوانش پیداست، متعلق به آحاد ملت است و همه­ ی مردم حق دارند، بدون هر گونه تبعیض و تفاوتی،از امکانات و برنامه­ های آن استفاده کنند.

علاوه بر لزوم دست رسی آسان مردم به برنامه­ های صدا و سیما، متولیان این رسانه موظفند در یک حرکت حساب شده و منطقی، طول موج و دوربین صدا و سیما را در مناطق مختلف کشوربه گردش در آورند و اخبار رخدادها و تحولات این مناطق را به طور عادلانه،‌روی آنتن ببرند. با تأسف، باید گفت که مسئوولان  صدا و سیمای استان آذربایجان شرقی در تقسیم امکانات این رسانه در بین شهرستان­ های تابعه ­ی استان، جانب عدالت را رعایت نکرده و از مجموع  امکانات این رسانه سهم ناچیزی را به این شهرستان­ ها اختصاص می ­دهند. آنان حتی در بخش ­های خبری صدا و سیما، اخبار مربوط به رخدادهای شهرستان­ ها را به طور کامل پوشش نمی دهند و درصد قابل توجهی از ظرفیت این بخش ­ها را به انعکاس اخبار تبریز اختصاص می ­دهند.

در این میان، شهرستان مراغه، دومین و بزرگ ترین شهر استان بعد از تبریز، از جمله شهرهایی است که به رغم قرار گرفتن، در ردیف شهرهای خبرساز حضورش در رسانه ­ی ملی کمرنگ و بلکه بیرنگ است.

در سال­های اخیر، هر هفته یک برنامه­ ی نیم ساعته­ ی تلویزیونی، تحت عنوان: «سیمای مراغه» در این شهرستان ضبط و از سیمای استان پخش می­ شد که آن هم به لطف مسوولان این رسانه، مدتی است تعطیل و به بوته ­ی فراموشی سپرده شده است. لازم به ذکراست که باوجود تأمین هزینه­ های رسانه ­ی ملی از بودجه­ ی عمومی و از کیسه­ ی بیت المال، و با وجود در آمدهای قابل ملاحظه ­ی حاصل از پخش آگهی­ های تبلیغاتی، صدا و سیمای استان در ازاء پخش همین نیم ساعت، برنامه، مبالغی ازشهروندان مراغه ­ای مطالبه می ­کرد، که در نوع خود مایه ­ی تأسف و تعجب است.

اگر ظرفیت فعلی صدا و سیمای مرکز استان، براساس سهم سرانه­ ی جمعیت استان، در بین شهرستان ­های تابعه توزیع گردد؛ بایک حساب سرانگشتی، باید برای شهرستان­ هایی چون مراغه با حدود 300 هزارنفر جمعیت، حداقل هفته ­ای 5 ساعت برنامه ­ی تلویزیونی اختصاص داده شود. که متأسفانه این مدت حتی با احتساب بخش­ های خبری، ازچند دقیقه تجاوزنمی­ کند.

با عنایت به مراتب فوق، جا دارد، مسوولان مرکزصدا و سیمای استان بجای پخش فیلم ها و سریال­  های اغلب تکراری و تاریخ گذشته و تولید و اجرای برنامه­ های غیر ضرورو کم مخاطب، قسمتی از ظرفیت این رسانه را به نسبت سهم سرانه­ ی جمعیت و سایر برخورداری­ ها، برای پوشش اخبار، معرفی پتانسیل­ ها، نمایش آثار و میراث­ های فرهنگی، جاذبه ­های طبیعی، کارهای دستی، محصولات کشاورزی، سوغاتی­ ها، و تبیین نیازهاو بایسته های شهرستان­ های تابعه، بویژه مراغه اختصاص دهند.

بدیهی است که هر گونه بی ­توجهی به این امر مهم، به مثابه­ ی نادیده گرفتن حقوق قانونی شهروندانی است که بودجه­ ی سالانه و درآمدهای رسانه ­ی ملی به طرق مختلف، از جیب آن­ان  تأمین می ­شود.

انتظار مردم مراغه از مسوولان و کارگزاران استانی و شهرستانی این است که با پی گیری جدی مسأله به بی عدالتی­ های موجود، در عرصه­ ی رسانه ­ی ملی پایان دهند.