علت اصلی نبود و کمبود کالاهای مورد نیاز مردم به ویژه نان، بی تدبیری مسئولان است

کمیاب و یا نایاب شدن هر از چند گاه برخی از کالاها به ویژه کالاهای اساسی و ارزاق عمومی در بازار و شایعه گران شدن آنها باعث تشکیل صفهای طولانی در جلوی فروشگاهها و مراکز توزیع، می شود و مردم برای تهیه کالاهای مورد نیاز خود ساعتها در این صفها این پا و آن پا می شوند و گاهی به رغم انتظاری طولانی، صرف وقت و انرژی و استقبال از خطر ابتلاء به کرونا در صفهای نوبت، با شنیدن عبارت: تمام شد، دست از پا درازتر به خانه‌های خود بر می‌گردند!

بعد از تشکیل صف‌های روغن، مرغ، شکر و برنج، گویی اکنون نوبت به صف نان رسیده است! شایعه گران شدن نان از یک سو و کمبود آن در نانواییها از دیگر سو بر بیمناکی مردم از نایاب شدن این کالای حیاتی در آینده می افزاید و آنان را به ذخیره کردن آن، برای روز مبادا ترغیب می‌کند.

 اولین بار نیست که مردم با شایعه گران شدن نان و به دنبال آن، تشکیل صفهای طویل در نانواییها رو به رو می شوند. در سالهای گذشته نیز این کمبود به دفعات، تکرار شده و مسئولان، هر بار سعی کرده اند آنرا با توجیه و دلیل آوری به اصطلاح، رفع رجوع کنند!

در چند روز اخیر، مسئولان ذی ربط، ضمن تکذیب شایعه گران شدن نان و تأکید بر کافی بودن آرد در انبارها، با ارائه دلایلی از جمله: شروع فعالیت‌های کشاورزی و افزایش مصرف نان در مزارع و باغات، خرید و فروش آرد دولتی و قاچاق نان توسط برخی از سودجویان، عنوان کرده و ضمن وعده افزایش سهمیه آرد نانواییها و شیفت کاری آنها، قول داده اند که با تقویت اهرمهای نظارتی و بازرسیها و برخورد با متخلفان به این مشکل پایان دهند.

و اما وقتی پای درد دل نانوایان می نشینی علت کم کاری خودرا افزایش هزینه های جانبی مانند: خمیرمایه، حاملهای انرژی، هزینه حمل و نقل، دستمزد و بیمه کارگران، اجاره بهای مغازه ها و حتی مالیات عنوان می کنند و می افزایند: در این شرایط، ادامه کار به صرفه ما نیست و تا زمانی که این مشکلات حل نشده با وضعیت موجود رو به رو خواهیم بود!

در اینجا این پرسشها مطرح می شود که چرا با وجود تکرار تجربه چالش نان در بازه های زمانی گوناگون، مسئولان ذی ربط، پیش بینیها و برنامه ریزیهای لازم را برای رفع ریشه ای آن و جلوگیری از تکرار این مسئله حساس و مهم، انجام نمی دهند و به قول معروف، چرا علاج واقعه را قبل از وقوع و رسیدن به نقطه بحران نمی کنند؟!  و بالاخره چرا با وجود تشخیص و بر شمردن دردها، آنها را به موقع درمان نمی کنند؟!

نان از قدیم الایام، قوت غالب و یکی از غذاهای اصلی ما ایرانیان است. جای نان در صدر سفره‌های ایرانیا ن، به ویژه خانواده های فقیر بوده و سفره بی نان برایشان قابل تصور نیست؛ به همین علت، نبود یا کمبود نان در بازه های مختلف زمانی در ایران همواره چالش برانگیز بوده و موجبات نارضایتی مردم را فراهم کرده است؛ به همین علت دولتمردان باید تأمین نان و جلوگیری از نایاب و یا کمیاب بودن آنر در اولویت قرار دهند و با تمام نیرو و توان، بکوشند تا از نگرانیهای مردم در این زمینه جلوگیری به عمل آورند.

به تاریخ: شانزدهم خرداد ماه 1400 عباسعلی خسروداد