و چه خوب بود اگر... (24)

• راستی چه خوب بوداگر: یکی پیدا می شد وبه نویسنده ی پرحرف وپرتوقع این ستون می گفت: آقای محترم، توراخدا حیف ازاین کاغذنیست که سیاه می کنی؟. اگر دلت به کاغذ نمی سوزد، حداقل به وقتی که تلف می کنی بسوزد. به انرژی که مصرف می کنی بسوزد. آخر تاکنون ازاین همه وراجی ومهمل بافی چه طرفی بسته ای؟ سالهاست که یکریز می نویسی، سالهاست که نقد میکنی، سالهاست مشکلات شهررا ردیف می کنی. سالهاست به مسئولان هشدار می دهی. سالهاست ازمسئولان درخواست می کنی، سالهاست ناله ی چه خوب بود، چه خوب بود سرمی دهی... اما کوگوش شنوا؟. کوآن یکنفری که با دوکلمه ی ناقابل دررد یاقبول مهملات توچیزی بگوید یا بنویسد؟ تا حداقل ، دلت به این خوش باشد که یکی نامه ات راخوانده، یکی حرفت را شنیده، یکی خوشش آمده، یکی بدش آمده... ومگرنه اینست که هرسلامی علیکی دارد وهرپیامی پاسخی؟باورکن، اگر من بجای توبودم؛ قلم را می بوسیدم ومی گذاشتم کنار ومنبعد بجای نوشتن ونقد کردن می رفتم کشکم را می سابیدم. (کشک ساب!)

بقول داش مشدی ها: بابا ایول، واقعاً که ایول! جناب کشک ساب!، شما بجای اینکه بنده را به ادامه ی راهی که درپیش گرفته ام دلگرم کنید، برایم آیه ی یأس می خوانید؟!.راستی چه کسی به شما گفته است که من از وراجی ها، یابه قول حضرت  عالی مهمل بافی هایم طرفی نبسته ام ونتیجه ای نگرفته ام؟!
اتفاقاً برعکس، من باهمین مهملاتم درقلب مخاطبانم رسوخ کرده ام وبعبارتی قلبشان را تسخیر نموده ام. همین مهملات است که بیشتر مسئولان را تکان میدهد وآنها را به واکنش وامیدارد. ازقرار معلوم جنابعالی از اهمیت نقش قلم درتحولات اجتماعی غافلی ونمی دانی که اگر درست به کار گرفته شود، میتواند جهانی را منقلب کند. بیخودی نیست که خداوند تبارک تعالی درقرآن کریم به قلم سوگند خورده است:»ن والقلم ومایسطرون«. بهتراست این راهم بدانیدکه بنده هرگز برای خوش آیند یابدآیند کسی قلم نمی زنم. بلکه درراستای عمل به رسالت قلم ومسئولیتی که درقبال جامعه ی خوداحساس می کنم می نویسم. بهترین پاداش، برای یک نویسنده آن است که بتواند، بارسنگین مسئولیتی راکه قلم بردوش اونهاده است، به مقصد برساند. همان طوریکه زکات علم آموختن است. زکات قلم نیز نوشتن است. وظیفه نویسندگان بویژه درمطبوعات علاوه براطلاع رسانی، روشنگری    وشفاف  سازی مسایل جامعه است. مطبوعات درواقع حلقه ی رابط درذخیره ی ارتباطی مردم ومسئولان هستند وبه لحاظ اهمیت شان به رکن چهارم دموکراسی معروف شده اند. عصرانفجار اطلاعات به رغم تنوع وتعدد رسانه ها، نتوانسته ازارزش واعتبار مطبوعات بکاهد ونقش کلیدی آنها را درامر اطلاع رسانی وروشنگری کمرنگ کند، بنابراین اگرفکر می کنید تبلیغات منفی حضرتعالی میتواند ازارزش این رسانه بکاهد ونویسندگان راازادامه ی راهی که درپیش گرفته اند دلسرد کند، همین بهتر که بروید کشک تان را بسابید وبیش از این به پروپای مانپیچید.