انجمن نویسندگان مراغه با همکاری اداره‌ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان مراغه برگزار می‌کند:

سومین جشنواره‌ی سراسری نثر معاصر

     جلوه‌گاهِ زبان برترِ سخنگانِ اندیشه و آرمان، فرهنگ و روحیّات، دیگربار در قالبِ نثر از کوچه‌سارِ عواطف و اندیشه‌های بایسته و مؤثّر شما عزیزان بهره خواهد جست، با این اهداف و موضوعات:

اهداف:

1) ارتقای فرهنگ عمومی و توسعه‌ی کمّی و کیفی فعّالیّت‌ها در فضاهای فرهنگی.

2) تعمیق معرفت و ترویج باورها و ارزش‌ها.

3) ترویج و اشاعه‌ی هنر نثر‌نویسی و بسترسازی لازم برای فعّالیّت‌های ادبی میان تمام اقشار جامعه، و تحصیل شیوه‌های نوین نویسندگی.

4) تعمیق ادبیّات دینی و پایداری.

محوریّت:

1) داستان کوتاه

2) داستانک

3) نثر ادبی

4) نقد داستان؛ پژوهش در ادبیّات داستانی

موضوعات:

1ـ موضوع آزاد.

2ـ نماز و نیایش، عفاف و حجاب، داستان‌های قرآنی، حماسه‌ی هشت سال دفاع مقدّس، و ...

3ـ فولکلور و ادبیّات بومی آذربایجان.

قراردادها:

1) اولویّت امتیاز با آثاری خواهد بود که در سال جاری تولید شده، در دیگر جشنواره‌ها ارایه نشده باشد.

2) محدودیّت‌های حجمی آثار: داستانک بایست از یک صفحه؛ داستان کوتاه هشت صفحه؛ و نثر ادبی دو صفحه‌ی A4 تایپ شده با فونت 14 (به همراه سی‌دی) تجاوز ننماید.

3) حداکثر تعداد آثار ارسالی از هر نویسنده 3 اثر.

4) تکمیل فرم تقاضا‌ی شرکت در جشنواره.

5) نگارش آثار ارسالی به زبان فارسی.

6) تصمیم‌گیری در مورد موارد پیش‌بینی نشده بر عهده‌ی برگزارکننده خواهد بود.

7) ارسال اثر به منزله قبول شرایط جشنواره تلقّی می‌گردد.

گاه‌شمار جشنواره

آخرین مهلت ارسال آثار: 29/12/1393

زمان اجرای جشنواره: 12/2/1394

نحوه‌ی ارسال آثار

علاقه‌مندان محترم بایست آثار خود را:

1ـ از طریق پست، به دبیرخانه‌ی جشنواره، مستقر در: مجتمع فرهنگی هنری شهرستان مراغه (ابتدای اتوبان شهید شکاری، روبروی ترمینال تبریز، جنب اداره‌ی دخانیّات)،

و یا:

2ـ به آدرس: [e-mail] ارسال نمایند.

به نام خدا

 فرم ثبت‌نام سومین جشنواره‌ی سراسری نثر ادبی

در این قسمت چیزی ننویسید

نام ....................................... .

نام خانوادگی ..................................... .

شماره‌ی ملّی ..................................... .

سال تولّد ............................ .

نشانی دقیق پستی (به همراه کد پستی)

.................................................................................................................................................................................................................................................................................................................. .

شماره‌ی تلفن ثابت (به همراه کد شهرستان) ....................................       .............. .

شماره‌ی تلفن همراه ............................................... .

نشانی پست الکترونیک .................................................................................... .

اینجانب ........................................ تعداد ........... اثر با مشخّصات زیر به دبیرخانه‌ی جشنواره ارسال نمودم:

ردیف	عنوان اثر	قالب و موضوع
1
2
3

امضای صاحب اثر                                                                                            تحویل به دبیرخانه‌ی جشنواره

         تاریخ:                                                                                                                            تاریخ:

نقدهارا بود آیاکه عیاری گیرند " درآمدی به روش نقد "

نقد در لغت به معنای جدا کردن سره از ناسره، دینار از درهم، تمییز دادن خوب از بد، آشکار کردن معایب و محاسن سخن، نوشته و اثر، اعم از نظم و نثر و ... است. بنابراین و برخلاف تصور رایج، نقد، تنها به معنای عیب‌ جویی و برجسته کردن خطاها و بدی‌ها نیست بلکه در یک نقد منصفانه باید معایب و محاسن اشیا ، پدیده‌ها وعملکردها با هم و در کنار هم مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرند.
انتقاد باید در چهارچوب روش نقد انجام گیرد و منتقد نباید بدون آگاهی کامل از ویژگی‌ها یی که نقد بر محور آن شکل می‌ گیرد، از کسی یا چیزی انتقاد کند. انتقاد کردن در واقع یک کار تخصصی است. لذا وارد شدن افراد در تمامی حوزه‌های نقد، یک امر باطل و و غیراصولی است. برای مثال: متخصص ِ نقد طلا: زرگر، مس: مسگر، آهن: آهنگر، درهم و دینار: صراف و آثار ادبی اعم از شعر و نثر و ... ادیب و نویسنده است. تعیین عیار طلا در تخصص آهنگر و ارزیابی درجه‌ خلوص آهن در حیطه‌ صلاحیت یک زرگر نیست. همچنین است آثار ادبی، یک شاعر در فن شعر صاحب نظراست و کمتر شاعری می‌تواند در حوزه‌ داستان‌نویسی نیز تبحر داشته باشد. یک داستان‌نویس هم ممکن است در عین حال شعر هم بسراید، اما این یک قاعده‌ کلی نیست و جزء استثنائات است. به بیان روشن‌تر کمتر کسی می‌تواند ادعا کند که در تمامی حوزه‌ها و فنون صاحب نظر بوده و قادر است درباره‌ی هر موضوعی اظهار نظر کند. منتقد همچنین باید برای هر یک از نقدها و تحلیل‌های خود دلایل و مستندات ارایه کند. اعمال نظر شخصی و سلیقه‌ای و اصرار در صحت نظر در نقدها مردود و مغایر با روش نقد است. ابزار زرگر برای تعیین عیار طلا، سنگ محک و ماده‌ی شیمیایی مخصوص است. وسیله‌ی اثبات درستی و نادرستی یک نوشته یا اثر منابعی است که سندیت آن‌ها مقبول نظر کارشناسان فن بوده باشد. نقدها باید با متانت و حفظ حرمت و کرامت انسانی طرفین انجام‌ پذیرد. صحنه‌ی نقد نباید به میدان مجادله‌ و ستیزه‌جویی تبدیل شود و هرکس بکوشد رأی و نظر خود را به زور به دیگری تحمیل کند. نقد خیابان یک‌ طرفه نیست. نقد شونده نیز حق دارد با ارائه‌ی دلایل کافی و مستدل از رأی و نظر خود دفاع کند و درستی آن را به اثبات برساند.
موضوع دیگری که لازم است در بحث نقد و نقادی بدان پرداخته شود، فقدان روحیه‌ی نقدپذیری در افراد است. باوجود اذعان به سازنده و مفید بودن نقد و نقادی، شمار کثیری از افراد از آن گریزانند . برنتابیدن نقدِ دیگران ما را از پویایی و شکوفایی لازم باز می‌ دارد و عیب و حسن ما را در هاله‌ای از ابهام فرومی‌برد. مواردی از فقدان روحیه‌ی نقدپذیری در جامعه‌ی ما خود را در روابط اعضای خانواده نشان می‌دهد. مقوله‌ی پدرسالاری یا فرزند سالاری در خانواده‌ها از فقدان روحیه‌ی نقد پذیری ناشی می‌شود. در بسیاری از خانواده‌ها به‌جای اینکه اعضای خانواده درباره‌ی موضوعات و مسایل خانوادگی باهم صحبت کنند و مشکلات خود را با بحث و گفت‌وگو حل کنند، خود را حق مطلق می‌دانند و می‌کوشند حرف خود را به هر نحو ممکن به کرسی بنشانند. بدیهی است تا زمانی که مقوله‌ی نقدپذیری در جامعه‌ی ما نهادینه نشود و افراد خود را داوطلبانه در معرض نقد قرار ندهند، انتظار رفع مشکلات و پویایی و شکوفایی جامعه انتظاری است عبث و ناشدنی

مدیران مردمی از نقد عملکرد خود برآشفته نمی شوند

برخی از مدیران، وقتی جنبه ­های مثبت عملکرد شان را مورد تأیید قرار می­ دهی و زبان به تعریف و تمجید شان می ­گشایی، حتی یک بار ک­ ا... هم به آدم نمی­ گویند؛ اما اگر بخواهی یکی از اشتباهات و نقاط ضعف آنان را زیر سئوال ببری و یا از آنان درباره­ مسائل مختلف حوزه­ مسئولیت ­شان توضیح بخواهی، با این تصور که هدف از طرح این مسایل­ تخریب شخصیت یا تضعیف موقعیت اداری آنان است؛ ضمن ارسال جوابیه­ های مفصل و تند و تیز و آمیخته به تهدید و توبیخ، پرونده­ ات را که تا دیروز در بایگانی را کد خاک می­ خورد، بیرون می­ کشند؛ تا بلکه بتوانند نقطه ضعفی و سوء سابقه ای برایت دست و پا کنند و به قول معروف پته­ ات را بریزند روی آب و چنان آشی برایت بپزند که به قول معروف: یک وجب روغن رویش ایستاده باشد...

و در همین راستا شروع می ­کنند به پرونده سازی و اتهام افکنی با عناوین مجرمانه ازجمله: نشر اکاذیب، تشویش اذهان عمومی، تهمت و افترا، توهین و اهانت ... و بالاخره تقاضای اشد مجازات، به قصد یک گوشمالی جانانه و ... تا تو باشی که دگر ...!

بله، این دوستان که خودشان را بری از عیب می دانند و عملکردشان را عاری از هرگونه ایراد و اشکال، واصلاً انتظار ندارند کسی به آنان بگوید: «بالای چشمتان ابروست!» با این توهم که منتقدان آنان دربست مغرضند و هدفی جز تخطئه و تخریبشان ندارند، نهایت تلاش خود را به کار می گیرند تا بلکه قلم فضولِ آنان را بشکنند و فارغ ازهر گونه تعارضی در برج عاج خود بنشینند و به یکه تازی های خود درعرصه­ های قدرت بلامنازع ادامه دهند، خود ببرند، خود بدوزند و خود تصمیم بگیرند...!

 این عده گویی نمی خواهند بپذیرند که این پستها و میزها و اختیارات، به رسم امانت به آنان سپرده شده است و مردم به عنوان صاحبان اصلی کشور، در همه حال حق دارند از برگزیدگان و خدمتگزاران خود در موارد گوناگون، ازجمله: چگونگی عملکردها، میزان و بیلان دخل و خرجها، نحوه تصمیم­ گیریها و ریز برنامه هایشان پرسشهایی مطرح کنند و آنان را در صورت مشاهده هر گونه اشتباه یا انحراف از وظایف و مسئولیت های قانونی خود مورد بازخواست قرار دهند!

موضع گیری های اغلب، قهر آمیز مدیران در قبال انتقادات اهالی رسانه که در واقع از زبان مردم مطرح می شوند، ضمن مغایرت با موازین قانونی و اخلاقی بدون شک زمینه ساز جو بی اعتمادی و بدبینی در مردم بوده و تداوم این روند، موجبات گسستگی پیوند میان مردم و مسئولان را فراهم خواهد ساخت. مدیران صادق و مردمی، با انتقادها با سعه صدر و گشاده رویی برخورد می ­کنند و از هیچ نقدی ولو مغرضانه و ناروا برآشفته نمی شوند.

در پایان این یادداشت، همه مسئولان را در هر درجه و منزلت اداری و اجتماعی به همگرایی و تعامل با رسانه ها فراخوانده و از آنان انتظار داریم، ضمن حفظ و تقویت میثاق های مردمی خود، انتقادها و پیشنهادهای خبرنگاران و اهالی رسانه را که صدا البته به نیت خیر خواهی، اصلاح امور و رفع مشکلات و تنگناها ارایه می دهند­، در فضایی آکنده از تفاهم و تواضع  پذیرا باشند و حتی به انتقادهای بی ربط و مغرضانه با ارائه دلایلی قانع کننده پاسخی منا سب بدهند. همچنین از منتقدان انتظار می رود در بررسی و نقد مسائل، ضمن حفظ حرمت و کرامت انسانی نقد شوندگان پا را از دایره عدل و انصاف فراتر ننهند و با تحلیل دقیق، صحیح و منصفانه واقعیتها، از هر گونه غرض ورزی و اعمال نظر شخصی در حق اشخاص جداً بپرهیزند.

استمدادی دو باره ا ز مسئولان و حامیان میراث های فرهنگی برای نجات تاریخ مراغه ازخطر نا بودی

گویی طراحان و مجریان پروژه­ ی احداث مجتمع تجاری در اطراف و محدوده ی حریم قانونی برج های کبود و مدور مراغه، عزم خود را جزم کرده اند تا با نادیده گرفتن هشدار های کارشناسان درباره ی ممنوعیت این گونه ساخت و ساز ها ، در فاصله ای اندک از آثار و ابنیه ی تاریخی و بدون توجه به اعتراضات مکرر اقشار مردم و انجمن های حامی میراث های فرهنگی و انعکاس گسترده ی آن در مطبوعات سراسری و محلی و ... همچنان به ساخت و ساز های غیر قانونی و غیر کارشناسی در این محدوده و محصور کردن این برج­ ها درورای حصار­های رفیع، ادامه دهند ؛ حتی اگر به قول خبرنگار روزنامه ی جام جم این روند به تخریب تاریخ مراغه منجر شود.

خوانندگان این سطور لابد به خاطر دارندکه برخی از مسئولان در سال های گذشته ، با نوید اجرای پروژه ی آزاد سازی این دو اثر برجسته ی تاریخی، از ورای سازه های قدیمی ، از این پروژه به عنوان یک دستاورد بزرگ و یک هدیه ی ارزنده برای مردم ، یاد کردند و ضمن تاکید بر مزیت های استثنائی آن، وعده دادند : با تملک و تخریب واحد های مسکونی و تجاری اطراف برج­ ها تا شعاع چند صد متری و ایجاد فضای باز و حداکثر تاسیسات کم ارتفاع با کاربری فرهنگی در این مکان ،‌ برای استفاده ی گردشگران داخلی و خارجی، این آثار را که سال های متمادی در میان حصار ها و ساز های قدیمی محبوس بودند ، آزاد ساخته و در معرض دید عموم قرار دهند. آن­ان حتی وعده کردند : ساختمان بانک ملی و شماری از مغازه های خیابان خواجه نصیر جنوبی را تخریب کنند، تا برج ها از چهار طرف قابل رویت باشند.

این وعده ها در ابتدا موجی از شادی و شعف در شهروندان فرهیخته و فرهنگ دوست مراغه ای ایجاد کرد و آنان را به اجرای پروژه ای امیدوار ساخت که از سال ها پیش به ضرورت آن تاکید می ورزیدند و با استفاده ی از هر فرصتی از مسئولان خود می خواستند، پروژه ­ی مورد نظر را صرفا با کاربری فضای باز و با رعایت کلیه ­ی اصول و معیاری مرتبط با میراث های فرهنگی و هماهنگی های لازم با کارشناسان ذیربط به مرحله ی اجرا و عمل در آورند. مردم مراغه با آگاهی از اهمیت و ارزش تاریخی برج­ های دوقلو و این که این دو اثر باز مانده از دوره ی ایلخانیان که در سال 1310 جزو اولین گروه آثارتاریخی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده و برای آن ها حداقل 75 متر حریم قانونی معین شده است ؛ همواره مراقب بودند که مبادا در اجرای پروژه ی مورد بحث انحراف یا اشتباهی رخ دهد و در اثر بی مبالاتی مجریان پروژه گزندی به این آثار برسد ؛کما این که در سال 82 شماری از اقشار مردم این شهر با اطلاع از واگذاری بخشی از محوطه ی برج ­ها به یک موسسه ی قرض الحسنه ، با تجمع در محل و اعتراض شدید به این حرکت ، اتخاذ کنندگان این رویکرد را از تصمیم خود منصرف نمودند ؛ اما دیری نپایید که شرکت عمران - بهسازی مراغه با مشارکت شهرداری این شهر، به بهانه ­ی اجرای پروژه­ ی آزاد سازی برج ­های دو قلو، با تملک دو باب مدرسه­ ی فعال قدیمی در دو سوی برج ها و تصرف بخش هایی از محوطه ی مسجد شهدا که همگی از املاک موقوفه بوده و بر اساس فتاوی مراجع عظام ، هرگونه دخل و تصرف و نقل و انتقال در آن ها شرعا حرام است؛ اقدام به ساخت مجتمع تجاری «در سه طبقه» در محدوده ی حریم این آثار نموده و فاز اول آن را در میان اعتراضات گسترده ی مردم و انجمن های حامی میراث های فرهنگی به پایان رسانیدند و اکنون باتخریب مدرسه ی توحید زنگ شروع فاز دوم را با به کارگیری ماشین آلات سنگین در چند قدمی این دو اثر تاریخی به صدا در آورده­ اند. تا قدیمی ترین و ارزنده ترین آثار تاریخی این شهر را بیش از پیش در واری حصارهای حصین و توده ها یی از آهن و آجر و سیمان محبوس کنند و از این طریق به سودی سرشار دست یابید . لازم به یاد آوریست که آیت ا... آقای حاج شیخ علی ارومیان در مورخه ی 29/5/1385 طی نامه ای به رئیس اداره ­ی اوقاف و امور خیریه ی مراغه، با اشاره ­ی به تحرکات ساختمانی در بخشی از محوطه ی مسجد شهدا «به طول مسجد و عرض 8 متر » این اقدام را تصرف عدوانی و از مصادیق محاربه ی با خدا ، مسلمانان و نظر واقف دانسته و ایشان را موظف به باز پس گیری این بخش و الحاق آن به مسجد نموده است ... مسأله ی قابل تأمل و بلکه سئوال برانگیز در این رویداد تأسف بار؛ بی تفاوتی و سکوت طولانی مسئولان ذیربط در قبال تداوم تخلفات و انحرافات فوق الذکر است. متأسفانه شماری از مسئولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری که تا دیروز مدعی بودند: در صورت مشاهده ی هر گونه تخلف یا انحراف در اجرای پروژه­ ی آزاد سازی برج های دو قلوی مراغه ، با آن به شدت برخورد خواهند کرد ؛ امروز به رغم مشاهده ی تداوم این تخلفات، آشکارا سکوت می کنند و کوچک ترین عکس العملی در این زمینه از خود نشان نمی دهند! سازمان های مردم نهاد و انجمن های مدافع میراث های فرهنگی ، از جمله: انجمن مفاخر معماری ایران نیز با وجود و عده­ ی برخورد قانونی با تحرکات ساختمانی در چند قدمی برج های دو قلو اکنون با وجود تداوم این تحرکات ، ناباورانه سکوت اختیار نموده اند. همچنین فرماندار محترم مراغه که بارها مخالفت خود را با احداث مجتمع تجاری در چند قدمی آثار تاریخی مراغه اعلام نموده اند. اکنون محبوس شدن این آثار را در حصار سازه­ ها به تماشا نشسته اند و در این مورد اقدام بازدارنده ­ای به عمل نمی آورند. مسئولان نظارتی اعم از نماینده ی محترم مردم در مجلس شورای اسلامی و اعضای محترم شورای شهر نیز که مسئولیت نظارت بر اجرای مصوبات و صیانت از سرمایه های عمومی را به عهده دارند، با تأسی از سایر مسئولان ، در قبال این رویداد مهم ، موضع بی طرفی اتخاذ نموده اند و اجازه می دهند : اجرای پروژه ای­ که تحت عنوان و با هدف آزاد سازی برج­ های دوقلو، از قید سازه های قدیمی و ایجاد فضای باز در اطراف آن ها به تصویب رسیده است. این چنین به انحراف کشیده شود و مسببین آن با ترجیح منافع شخصی به مصالح عمومی، آثار ارزشمند تاریخی ما را مورد تاخت و تاز و در معرض آسیب ­های جدی قرار دهند...

اینک با طرح این پرسش که دلیل سکوت مسئولان ذیربط در قبال تخلفات و بلکه جرایم مورد اشاره که هر یک در نوع خود مصداق بارز قانون شکنی و سرپیچی از مقررات بوده و قابل پی گیری در مراجع و محاکم قضائی است ، چیست؟ از کلیه ی مسئولان اجرایی و نظارتی ، انجمن های مدافع میراث های فرهنگی و دلسوزان و علاقمندان به آثار و ابنیه ی تاریخی در سراسر کشور برای چندمین بار، در جهت جلوگیری از تداوم ساخت و سازها در اطراف و محدوده ی حریم قانونی برج های کبود و مدور مراغه و آسیب های ناشی از آن و در یک کلام نجات تاریخ مراغه از خطر نابودی استمداد می طلبیم . باید بخاطر داشته باشیم که امکان بازگشت به دوره ی ایلخانیان و ایجاد دوباره ی این برج ها در جای دیگر حتی در تصور نمی گنجد.