غنی سازی اوقات فراغت جوانان چگونه و چرا؟

در بیشتر فرهنگ ها ، واژه ی فراغت به معنای : آسودگی ، آسایش ، فرصت ، مجال  ... آمده است ، اوقات فراغت به مقطعی از زمان اطلاق می شود که فرد پس از اتمام کار روزانه ، هفتگی ... و یا فراغت از تحصیل در اختیار دارد.
این اوقات مختص قشر خاصی از جامعه و یا منحصر به یک فصل معین نیست . کلیه ی اقشار جامعه در طول سال و به فرا خور موقعیت شغلی و اجتماعی خود ، دارای اوقات فراغت هستند . اوقات فراغت دانش آموزان و دانشجویان به لحاظ حساسیت این اقشار و نیاز بیشتر آنان به استفاده از این اوقات ، از اهمیت بیشتری برخوردار است . لذا والدین و متولیان امر تعلیم و تربیت ، باید برای غنی سازی اوقات فراغت و هدایت فعالیت های آنان در این اوقات برنامه ریزی کنند.
تدوین برنامه های هدایت شده و پربار توسط مسئولان و خانواده ها ، یا مدارس و دانشگاه ها و فراهم نمودن ، امکانات مناسب برای استفاده ی جوانان و نوجوانان از اوقات فراغت ، آنان را در مقابل آسیب های اجتماعی و خطراتی که همواره در کمین شان نشسته است بیمه می کند.
فعالیت های سالم اجتماعی ، تفریحی ، فرهنگی و ورزشی جوانان در اوقات فراغت ، نقش مهمی در شکل گیری و رشد شخصیت این قشر عظیم از جمعیت کشور دارد و به آن چه که در خانه یا مدرسه امکان ابراز آن وجود نداشته است ، فرصت بروز و ظهور می دهد.
اولین گام در غنی سازی اوقات فراغت جوانان شناخت مشکلات ، کمبودها و نیازهای روحی آنان است و برای نیل به این هدف ، می توان با طرح پرسش نامه هایی از نظرات و منویات این قشر و لحاظ نمودن آن ها در برنامه های غنی سازی اوقات فراغت آنان استفاده نمود.
از آن جا که فلسفه ی تعیین مقاطعی از زمان به عنوان اوقات فراغت ، تجدید قوا و کسب آمادگی جسمی و روحی برای شروع مجدد کار و فعالیت است ، لذا برنامه های این اوقات باید از تنوع ، گیرایی و نشاط کافی برخوردار باشد.
به موازات تدوین برنامه های غنی سازی اوقات فراغت جوانان ، خانواده ها نیز باید مراقب فرزندان خود باشند و با نظارت دقیق در فعالیت های آنان ، این اوقات را به نحو مقتضی مدیریت کنند.
در اثر بی برنامگی برخی از خانواده ها برای گذران اوقات فراغت فرزندان خود و بی توجهی به نیازهای روحی و عاطفی آنان ، شمار قابل ملاحظه ای از جوانان ، اوقات فراغت خود را با دوستان ناباب در پارک ها و محیط های نامعلوم و چه بسا ناسالم مانند : قهوه خانه ها و پرسه زدن در کوچه و خیابان سپری می کنند و علاوه بر اتلاف وقت و انرژی و قرار گرفتن در معرض انواع ناهنجاری های اجتماعی ، موجبات سلب آسایش و آرامش شهروندان را فراهم می سازند . لذا والدین باید برای جلوگیری از آثار مخرب روحی و اجتماعی این روند ، ضمن کنترل دقیق معاشرت ها و رفت و آمدهای فرزندان خود ، با واگذاری مسئولیت به آنان ، خطرات این اوقات را کاهش دهند.
مسئولان و متولیان امر تعلیم و تربیت نیز موظفند ، برنامه های غنی سازی اوقات فراغت آینده سازان این مرز و بوم را در اولویت برنامه های کاری خود قرار دهند.