بررسی علل توسعه نیافتگی مراغه (3)

توجه بیش از حد مسئولان و متولیان امور استان به فرایند توسعه‌ ی تبریز و تمرکز روزافزون انبوه امکانات و برخورداری‌ها دراین شهر در شرایطی  که روند توسعه و سازندگی در دیگر شهرهای استان از جمله مراغه با رکود جدی مواجه است و مردم این شهرها از انواع کاستی ها و کمبود ها در محیط زندگی خود به شدت رنج می برند، نشان دهنده ی این واقعیت است که دستگاه مدیریتی استان نه تنها فاقد برنامه ای صحیح و دقیق برای توزیع عادلانه ی منابع در سطوح مختلف اجتماعی و تحقق امر تمرکز زدایی هستند، بلکه تحت تاثیر گرایش های جانبدارانه و تبعیض آمیز برخی از مدیران و کار گزاران استان نشین؛ بخش اعظم امکانات و اعتبارات«اعم از اعتبارات استانی و ملی و...» را که باید به نسبت حجم نیاز ها ، ضرورت ها  و استعداد ها و در نهایت به تناسب جمعیت و موقعیت منطقه ای و سهم سرانه ی هر یک از شهر ها در بین آنها توزیع و تقسیم گردد؛ به طور یک جانبه و بدون در نظر گرفتن نسبت های پیش گفته و بهره جویی از نظرات کارشناسانه اهل فن و اهل نظرونیز برنامه ای از پیش تنظیم شده و صرفا بر اساس آرای شخصی و اتکا به اطلاعات ناقص و نارسا ، به نفع توسعه ی فزاینده ی تبریز مصادره نموده و سخاوتمندانه بر پیکر فربه و پروار شده ی این شهر تزریق می کنند.
شاید صراحت نگارنده در بیان واقعیت ها این شبهه را در اذهان برخی زنده  کند که ما خدای ناکرده چشم دیدن پیشرفت های تبریز را نداریم و یا نسبت به توسعه ی فزاینده ی این شهر حسادت می ورزیم ! در صورتی که اصلا چنین نیست؛ بلکه ضمن عشق ورزیدن به سرزمین آبا و اجدادی خود ، از صمیم قلب آرزومندیم که تبریز به عنوان نماد بارز استان آذربایجان شرقی همواره از یک موقعیت ممتاز و استثنایی برخوردار بوده و به درجه ای از زیبایی ، پویایی و شکوفایی نائل شود که سر آمد دیگر شهرهای کشورمان بوده باشد ؛اما این بدان معنا نیست که مسئولان ذیربط مجازند به بهانه ی مرکزیت و محوریت تبریز توسعه ی این شهر را همچنان در اولویت قرار داده و سهم قابل ملاحظه ای ازمنابع استان را جهت تداوم نامحدود این توسعه هزینه کنند و در عین حال چشم خود را به انوع مشکلاتی که امروز بیشتر شهرهای استان با آن مواجهند ببندند؛ بلکه هر یک از مدیران موظفند با استفاده از کلیه ی امکانات و مکانیزم ها در باره ی مسائل و مشکلات حوزه ی ماموریت و مدیرت خود به تحقیق و تحفض پرداخته و یا تهیه ی آمارهای دقیق و گویا از انواع برخورداری ها ، محرومیت ها و ضرورت ها و مقایسه ی اصولی آن ها راهکاری مناسب برای توزیع عادلانه ی منابع و برقراری تعادل در بهره وری ها در سطح شهرهای بزرگ و کوچک استان ارئه دهند.
بدیهی است که لازمه ی نیل به این هدف ، شناخت کافی از مسایل و آشنایی با زمینه های اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی و به طور کلی جغرافیای مناطق تحت مدیرت می باشد ؛ که این همه جز با مشاهده و لمس مسایل از نزدیک و قرار گرفتن در انواع موقعیت ها و زندگی با مردم کوچه و بازار و درک عمیق مشکلات ، امکان پذیر نخواهد بود .
بنابراین لازم است مدیران مورد اشاره به جای لمیدن در صندلی های نرم و راحت و اعمال مدیرت از دور و فرو رفتن در منجلات بورو کراسی و کاغذ بازی و...  از ورای حصار های رفیع  ادارات و سازمان ها به در آیند و براساس یک برنامه ی زمان بندی شده حداقل ماهی یک بار به شهرهای دور و نزدیک استان سفر کنند و ضمن دیدار با مردم و پرس جو و گفت گو با آنان ، آگاهی های لازم را از انواع  کاستی و نیاز ها کسب کنند و راهکارهای لازم را در جهت رفع مشکلات و از میان برداشتن موانع توسعه در سطوح مختلف ارایه دهند.  آقای استاندار نیز باید در مقام نماینده ی محترم دولت در امور سیاسی و اجتماعی استان و به عنوان شیخ الروسای ادارات و سازمان ها ، به طریق اولی طبق یک برنامه ی منظم و مستمر به شهرهای دور و نزدیک سفر کنند و با حضور بی تکلف و بی تشریفات  در میان مردم و گفتگوی بی واسطه و رودررو با آنان
 راهکاری مناسب برای توزیع عادلانه ی منابع و ایجاد تعادل و توازن در انواع برخورداری ها ، رفع  تنگناها ،از بین بردن تبعیض ها و فاصله ها و در یک کلام برنامه ریزی در جهت توسعه ی ضربتی شهر ها  گام های موثری بردارند . ضمنا لازم است  برخی از معاونان و مشاروان استاندار و  شماری از مدیران کل
استان « حسب مورد» ایشان را در این سفرها همراهی کنند تا ضمن بررسی و ملاحظه ی مشکلات از نزدیک درصورت نیاز آگاهی های لازم را در زمینه ی مسایل مختلف در اختیار وی قرار دهند.