بازنشستگان و هزار و یک حرف و حدیث ( قسمت اول )

بازنشستگی به دوره ای اززندگی می گویند که فرد به علت کهولت سن و ناتوانی های جسمی و روحی حاصل از سی سال خدمت طاقت فرسا درمشاغل مختلف ، ازخدمت فراغت حاصل می کند تا بقیه ی عمر خود را فارغ ازمشغله ی کاری و مسئولیت های سازمانی و درکمال آرامش درکنار خانواده ی خویش سپری نموده و خستگی سال های خدمت را ازتن به در کند ؛ اما درکشور ما باشروع این دوره نه تنها اثری وخبری از آرامش و آسایش نیست ؛بلکه فرد بازنشسته ناچار است باکوهی از مشکلات وکاستی ها دست و پنجه نرم کند و برای تأمین هزینه های سنگین زندگی به کارهایی تن بدهد که نه از نظر جسمی و روحی توان انجام آن ها را دارد ونه درشأن ومنزلت اجتماعی اوست .

درجامعه ی ما یک فرد بازنشسته افزون بر این که مسئول تأمین هزینه های زندکی خود و همسرش می باشد؛ مجبور است هزینه ی زندگی فرزندان بیکار ، خرج تحصیل فرزندان دانشگاهی ، مخارج عروسی فرزندان ، هزینه ی جهیزیه ی دختران دم بخت و حتی تأمین مسکن آنان را به عهده بگیرد .افزون بر این یک فرد بازنشسته درجایگاه بزرگ خانواده و فامیل مجبور است عیدی و هدیه برای عروس ها ، داماد ها ، نوه ها و نتیجه ها ، هزینه ی برخی مهمانی های اجباری و ده ها خرج و برج دیگر را متحمل شود و این درحالی است که نه تنها حقوق بازنشستگی به تناسب سنگینی بار مسئولیت ها و افزایش چشم گیر هزینه های زندگی اضافه نمی شود ؛بلکه باقطع برخی از مزایای زمان شاغلی به طور قابل توجهی کاهش می یابد ؛ لذا افرد باز نشسته مجبور می شوند با وجود کبرسن ، وناتوانی های جسمی وروحی و به رغم موقعیت ومنزلت اجتماعی خود درمشاغلی چون : رانندگی تاکسی ، منشی گری پزشکان ، کاردردفاتر شرکت ها وبنگاه های معاملات ملکی یانمایشگاه های اتوموبیل ،  بازاریابی ، واسطه گری و ده هاشغل پیش پا افتاده و دون شأن یک فرد بازنشسته مشغول به کار شوند تا بتوانند ازدرآمد نازل این قبیل مشاغل بخش ناچیزی از هزینه های سنگین زندگی خانواده را تأمین کنند و به قول معروف صورت خودرا برای حفظ آبرو با سیلی سرخ نگهدارند ... ادامه دارد