شگفتی های شهر هرت، قسمت نوزدهم

یادآوری:

 در دو سه قسمت گذشته با مشاهده تصاویر تاسف بار، از زور زدن های آزمندانه اغلب نامزدها در فرایند عبور از هفت خوان پرفراز و نشیب انتخابات شهرهرت، و ملاحظه ریخت و پاش ها و بداخلاقی های مفتضحانه آنان برای فتح خاکریزها و رسیدن به خط مقدم جبهه رقابت، نه تنها شگفت زده شدیم؛  بلکه دو تا شاخ به چه درازی از دو طرف سرمان در آوردیم و با ابراز تاسف از حرکت های بی رویه مدعیان خدمت! از مسئولان ذی ربط خواستیم: که با عبرت گرفتن از وضعیت موصوف، از تکرار آن در انتخابات آتی جلوگیری کنند...
 اما با پایان گرفتن این بازی بی قاعده، دفتر این بخش را در همین جا فرو می بندیم و در ادامه، طبق روال معمول،  به شرح شگفتی‌های دیگر شهر هرت، می پردازیم:
 فقدان و در خوش بینانه ترین حالت، ضعف فرهنگ زندگی اجتماعی در اکثریت قریب به اتفاق اهالی شهر هرت،  بی توجهی آنان به رعایت قوانین و تکالیف شهروندی، آن هم در شرایطی که به تاریخ و فرهنگ دیرینه و درخشان خود می‌بالند و بر همین اساس خود را یک سر و گردن بالاتر و برتر از دیگران می پندارند، یکی از شگفتی‌های این شهر است که حکایت آن شنیدنی است.
 یکی از بارزترین نمونه های ضعف فرهنگ زندگی اجتماعی در اهالی شهر هرت، عدم رعایت حقوق همسایگان به ویژه در زندگی آپارتمان نشینی است. اهالی این شهر با استناد و تاکید بر عبارت: من درآورده "چهار دیواری اختیاری" تصور می کنند که حق دارند و می‌توانند در محل سکونت یا کار خود دست به هر کاری بزنند! نمی‌دانم این عبارت جعلی و بی سر و ته از چه زمانی و توسط چه کسی وارد ادبیات شهر هرت، شده و با گذشت زمان این چنین در فرهنگ اهالی این شهر ریشه دوانیده است! اما هرچه هست مردم، در تحلیل و تفسیر این عبارت دچار یک اشتباه بزرگ شده‌اند و به معنی و مفهوم واقعی آن به درستی پی نبرده اند! هر چند واژه اختیاری در لغت به معنی: "آزادی عمل و انجام دادن کار به اراده خویش" است; اما باید توجه داشته باشیم که آزادی هم حد و مرزی دارد و هر عمل و ترک عمل، چه در عرف و اخلاق و چه در شرع و قانون به شرطی مجاز و مباح شمرده شده است که موجب اضرار به غیر یا تجاوز به منافع عمومی نباشد. این محدودیت در قانون اساسی و قوانین منبعث از آن به روشنی تبیین شده و قانونگذار با در نظر گرفتن مصالح و منافع عمومی به آن تاکید ورزیده است. در این جا توجه اهالی شهرهرت، را به مندرجات اصل چهلم قانون اساسی و ماده ۱۳۲ قانون مدنی جلب می کنم: طبق اصل چهلم قانون اساسی: "هیچ کس نمی تواند اعمال حق خویش را وسیله اضرار به غیر و یا تجاوز به منافع عمومی قرار دهد." در ماده ۱۳۲ قانون مدنی هم "حدود استفاده مالک از ملک خویش محدود شده و کسی نمی تواند در ملک خود تصرفی کند که مستلزم تضرر همسایه یا همسایگان شود" بنابراین کسی حق ندارد با استناد به عبارت بی سر و ته "چهار دیواری اختیاری" در محل زندگی یا کار خود پا را از دایره قواعد زندگی اجتماعی فراتر بگذارد. نه تنها قوانین و قواعد اجتماعی مردم را از استفاده نامحدود از ملک خود باز داشته و همگان را به رعایت حقوق همسایگان ملزم کرده است، بلکه شرع و  اخلاق نیز به این موارد تاکید ورزیده است.
 قبل از این هم طی یادداشت جداگانه‌ای متذکر شده ام که: "هر کس می‌تواند در چهاردیواری محل زندگی خود چهار دست و پا و یا کله پا راه برود، هر طور که می‌خواهد بنشیند و بخوابد، هر لباسی را که دوست دارد بپوشد، به هر شکلی که می‌خواهد آرایش کند، خودش را به هر شکلی که می‌خواهد در بیاورد و ده‌ها مورد مشابه دیگر که مجاز است انجام دهد; اما نمی تواند طوری فریاد بکشد که صدایش اعصاب همسایگان را به هم بریزد، حق ندارد صدای لوازم صوتی را به اندازه ای بلند کند که موجب سلب آسایش و آرامش همسایگان شود. همچنین مجاز نیست به این بهانه که مالک و صاحب اختیار ملک خویش است طوری در واحد مسکونی خود راه برود که صدای پایش خواب و راحت را از همسایه طبقه زیرین برباید. یا به بهانه استقبال و بدرقه مهمان، در ساعات مختلف شبانه روز صدای خود را طوری بلند کند که همسایگان را آزار دهد. یا از آن به عنوان محل کسب و ارائه خدمات و حتی آموزش استفاده کند. و یا در چهاردیواری خود بساط لهو و لعب بگستراند. و ده‌ها نمونه دیگر از انواع مزاحمت‌ها و آزار و اذیت هایی که در قانون و شرع و عرف و اخلاق منع شده‌اند" بنابر آنچه گذشت، اهالی شهر هرت، باید این تفکر را که استفاده از چهار دیواری به هر شکلی مجاز است و هر کس می‌تواند هر طور که دلخواه اوست، از آن استفاده کند، از سر به در کنند و به خاطر بسپارند که ایجاد مزاحمت در هر جا،  به هر بهانه و به هر شکلی مذموم و محکوم است.
 گفتنی است که این محدودیت‌ها تنها  ویژه زندگی آپارتمان نشینی نیست؛  بلکه برای هر مکان مسکونی یا تجاری که اطراف آن را همسایگان فرا گرفته‌اند صادق است.                   ادامه دارد