شگفتی های شهر هرت، قسمت بیست و یکم

یاد آوری
 در بیست قسمت گذشته با سرک کشیدن به کوچه پس کوچه ها و سوراخ سنبه های شهر هرت، بسیاری از شگفتی های این شهر عجیب و غریب و استثنائی را به تصویر کشیدیم، با بسیاری از عادات، روحیات و خلقیات اهالی این شهر آشنا شدیم، از روحیه قانون شکنی و قانون گریزی، از وضعیت تاسف بار رانندگی، از عدم رعایت حقوق دیگران، از زیر پا نهادن قواعد و قوانین زندگی اجتماعی، از فقدان روحیه حق جویی و حق طلبی، از بی خیالی و بی تفاوتی این حضرات در قبال مسائل مهم اجتماعی و ده ها عادت و روحیه و اخلاق غیر اصولی و غیر استاندارد آنان سخن به میان آوردیم  و در نهایت با دستمایه قرار دادن انواع بی برنامگی ها و بی مسئولیتی ها، تصمیمات هرتی و هردمبیلی، شل کن سفت کن در آوردن مسئولانش در بیشتر زمینه ها... به قسمت بیست و یکم این یادداشت ها رسیدیم.
 در این قسمت می پردازیم به باز کاوی و بازنمایی یک نمونه دیگر از بی خیالی ها و بی تفاوتی های اهالی این شهر در قبال یک رخداد مهم و یک واقعیت تلخ اجتماعی و شرح پیامدهای آن برای این بزرگواران.
 مدتهاست که خبر بروز پدیده خشکسالی و واقعیت تلخ کمبود آب در شهر هرت در بوق و کرنا دمیده می شود; اما دریغ که با وجود همه هشدارها و اعلام خطر ها درباره این رخداد مهم و تاکید مؤکد بر  پیامدهای شوم و نامبارک آن، اهالی شهر هرت، این مایه حیات و سرمایه ارزشمند زندگی را در کمال بی خیالی و بی تفاوتی می ریزند و می پاشند و تلف می کنند!   ادامه دارد
 طبق نظر کارشناسان: "پدیده خشکسالی و کاهش چشمگیر نزولات آسمانی که از چند سال پیش شاهد آن هستیم تا چندین سال آینده نیز در شهر هرت، ادامه خواهد داشت" اکنون اثرات مخرب این پدیده در اشکال گوناگون مانند خشک شدن آب دریاچه ها و رودخانه ها، پایین آمدن سطح آب های زیرزمینی، فروکش کردن آب در پشت سدها و تبدیل بسیاری از باغات و کشتزار ها به کویر بی آب و علف، خودنمایی می‌کند؛; اما شهر هرتی ها بی خیال همه این واقعیت ها و پیامدهای آن، در مصرف آب در بخش های گوناگون به ویژه بخش کشاورزی به مفهوم واقعی کلمه اسراف می کنند.
 بنا به چند علت، از جمله: تداوم استفاده اغلب کشاورزان از روش های سنتی آبیاری و کاشت و برداشت انواع محصولات آبکی و در عین حال کم ارزش مانند: هندوانه، خربزه، پیاز و امثالهم در زمین های کشاورزی بیشترین حجم آب در این بخش هدر می رود. در شرایطی که برای فرآوری یک هندوانه چند کیلویی ده‌ها لیتر آب مصرف می شود; چند سالی است که این محصول در سطح گسترده‌ای از زمین‌های کشاورزی کاشته می‌شود و هزاران تن از آن به علت مازاد بر مصرف بودن در جالیز ها رها می شود و می پوسند و از بین می‌روند و تداوم این وضعیت کشاورزان بی‌برنامه و ناآگاه را از هستی ساقط می‌کند.
 در جوامعی که حساب و کتابی در کار است و دو دوتا می شود چهارتا، کشت و کار کشاورزان مانند شهر هرت، هرتی و هردمبیلی نیست; بلکه بر اساس برنامه‌ای منظم و حساب شده استوار است و بر همین اساس هیچ کشاورزی حق ندارد خارج از این برنامه در زمین خود چیزی به کارد. در تنظیم این برنامه فاکتورهایی چون استعداد زمین، شرایط آب و هوایی، حجم آب مورد نیاز برای فرآوری محصول، نیاز بازار و توجیه اقتصادی آن در نظر گرفته می‌شود و با اجرای صحیح و دقیق این برنامه، نه آب هدر می‌رود، نه محصول روی دست کشاورزان می‌ماند و نه مردم از کمبود محصول، رنج می‌برند؛ اما در شهرهرت، مثلا یک سال به اندازه‌ ای پیاز کاشته می شود که از فرط فراوانی هر کیلو به قیمت ۵۰۰ تومان عرضه می‌شود و سال بعد کشاورزان از ترس ضرردهی دیگر پیاز نمی‌کارند و در نتیجه قیمت این محصول از مرز ۶-۵ هزار تومان فراتر می رود و این رشته سر دراز دارد...
 متاسفانه اغلب دولتمردان شهر هرت، که جسم و روحشان با گل بی خیالی و بی تفاوتی سرشته شده است، به رغم آگاهی از این که شهر هرت، به سرعت به سمت و سوی بحران بی‌آبی سوق داده می‌شود، در قبال این رخداد مهم، به اصطلاح ککشان نمی گزد و آن چنان که باید و شاید احساس مسئولیت نمی‌کنند. گذشتن از این بحران و رسیدن به ساحلی بالنسبه امن، از یک سو مدیریت مدرن منابع موجود آب شامل: نهادینه کردن روشهای آبیاری پیشرفته، دست برداشتن از آبیاری سنتی و همچنین پرهیز از کاشت و برداشت محصولات آبکی و در عین حال کم ارزش را می‌طلبد و از دیگر سو ضرورت تفهیم قریب الوقوع بودن بحران بی آبی و تاکید بر الزامی و بلکه اجباری بودن صرفه جویی در مصرف آب و پرهیز از هدر رفت این ماده ارزشمند حیاتی را ایجاب می کند که امید است اهالی شهر هرت و مدیران ذی ربط با باز کردن چشم ها به روی واقعیت ها و درآوردن پنبه به بی خیالی و بی‌تفاوتی از گوش ها، واقعیت انکار ناپذیر بحران بی آبی را ببینند و بشنوند و باور کنند که این بحران هر لحظه به مرزهای خطر نزدیک تر می شود!  ادامه دارد...