در قسمت سوم این نوشتار با اشاره گذرابه نمونه هایی از بد اخلاقی های انتخاباتی شماری از نامزدها،از جمله:تبلیغات زود رس وغیر قانونی،استفاده نامحدود از ابزار های تخریبی در انتخابات،صرف هزینه های کلان برای پیشبرد برنامه های تبلیغاتی،بزرگ نمایی توانمندی ها و سرپوش نهادن به ضعف ها و ناتوانی ها...خاطر نشان شدیم که:این عده با دادن وعده های مبالغه آمیز و بلکه ناممکن به مردم،می کوشند:آراء بیشتری را به خود اختصاص دهند و به هر طریق ممکن به مجلس راه یابند.......
با تأسف باید گفت که:این گونه بد اخلاقی ها وافراط و تفریط ها از نامزد هایی سر میزند که با ادعای پای بندی به اصول اخلاقی و موازین شرعی و قانونی به صحنه آمده اند و انگیزه حضور خود را در عرصه انتخابات.،احساس تکلیف ادای دین و پی گیری مطالبات مردم قلمداد می کنند.این عده برخلاف ادعاها و ژست های خوش اخلاقی و احترام به حقوق رقبا،در عمل به بیراهه می روند و با حرکت از مسیر های ممنوعه،از فرهنگ و اخلاق فرسنگ ها فاصله میگیرند.
.این نامزد ها گویی فراموش کرده اند که.،مردم از دور و نزدیک شاهد وناظر رفتارهای آنها هستند.ووقتی می بینند.،برخی از نامزدها به رغم ادعای تعهد و تقوای الهی،قانون را دور می زنند وبرای رسیدن به اهداف خود،حدو مرزی نمی شناسند،دچار نوعی سردرگمی می شوند و از خود می پرسند:بالاخره باید قسم حضرت عباس را باور کنیم یا دم خروس را !؟.ادعای پای بندی به اخلاق را بپذیریم یا بد اخلاقی های انتخاباتی را !؟
تناقض های موجود در قول و فعل این قبیل نامزد ها،نشان دهنده ی این واقعیت است که آن ها هیچ گونه تعهد والتزام عملی به ادعاهای خود ندارند وبا تظاهر صرف به تعهد و تقوا قصد فریب مردم را دارند و می کوشند با سوء استفاده از با ور و اعتماد مردم به اهداف خود که جز راه یا بی به مجلس و تصاحب کرسی قدرت نیست نایل آیند.
سئوال اساسی این است که:این گروه از نامزدها در صورت راه یابی به مجلس چه گلی به سر این مردم خواهند زد؟ چه خدمت به دین و مملکت خواهند کرد؟