مدیران مردمی از نقد عملکرد خود برآشفته نمی شوند (بازنویسی)

برخی از مدیران، وقتی جنبه ­های مثبت عملکرد شان را مورد تأیید قرار می­ دهی و زبان به تعریف و تمجید شان می ­گشایی، حتی یک بار ک­ ا... هم به آدم نمی­ گویند؛ اما اگر بخواهی یکی از اشتباهات و نقاط ضعف آنان را زیر سئوال ببری و یا از آنان درباره­ مسائل مختلف حوزه­ مسئولیت ­شان توضیح بخواهی، با این تصور که هدف از طرح این مسایل­ تخریب شخصیت یا تضعیف موقعیت اداری آنان است؛ ضمن ارسال جوابیه­ های مفصل و تند و تیز و آمیخته به تهدید و توبیخ، پرونده­ ات را که تا دیروز در بایگانی را کد خاک می­ خورد، بیرون می­ کشند؛ تا بلکه بتوانند نقطه ضعفی و سوء سابقه ای برایت دست و پا کنند و به قول معروف پته­ ات را بریزند روی آب و چنان آشی برایت بپزند که به قول معروف: یک وجب روغن رویش ایستاده باشد...

و در همین راستا شروع می ­کنند به پرونده سازی و اتهام افکنی با عناوین مجرمانه ازجمله: نشر اکاذیب، تشویش اذهان عمومی، تهمت و افترا، توهین و اهانت ... و بالاخره تقاضای اشد مجازات، به قصد یک گوشمالی جانانه و ... تا تو باشی که دگر ...!

بله، این دوستان که خودشان را بری از عیب می دانند و عملکردشان را عاری از هرگونه ایراد و اشکال، واصلاً انتظار ندارند کسی به آنان بگوید: «بالای چشمتان ابروست!» با این توهم که منتقدان آنان دربست مغرضند و هدفی جز تخطئه و تخریبشان ندارند، نهایت تلاش خود را به کار می گیرند تا بلکه قلم فضولِ آنان را بشکنند و فارغ ازهر گونه تعارضی در برج عاج خود بنشینند و به یکه تازی های خود درعرصه­ های قدرت بلامنازع ادامه دهند، خود ببرند، خود بدوزند و خود تصمیم بگیرند...!

 این عده گویی نمی خواهند بپذیرند که این پستها و میزها و اختیارات، به رسم امانت به آنان سپرده شده است و مردم به عنوان صاحبان اصلی کشور، در همه حال حق دارند از برگزیدگان و خدمتگزاران خود در موارد گوناگون، ازجمله: چگونگی عملکردها، میزان و بیلان دخل و خرجها، نحوه تصمیم­ گیریها و ریز برنامه هایشان پرسشهایی مطرح کنند و آنان را در صورت مشاهده هر گونه اشتباه یا انحراف از وظایف و مسئولیت های قانونی خود مورد بازخواست قرار دهند!

موضع گیری های اغلب، قهر آمیز مدیران در قبال انتقادات اهالی رسانه که در واقع از زبان مردم مطرح می شوند، ضمن مغایرت با موازین قانونی و اخلاقی بدون شک زمینه ساز جو بی اعتمادی و بدبینی در مردم بوده و تداوم این روند، موجبات گسستگی پیوند میان مردم و مسئولان را فراهم خواهد ساخت. مدیران صادق و مردمی، با انتقادها با سعه صدر و گشاده رویی برخورد می ­کنند و از هیچ نقدی ولو مغرضانه و ناروا برآشفته نمی شوند.

در پایان این یادداشت، همه مسئولان را در هر درجه و منزلت اداری و اجتماعی به همگرایی و تعامل با رسانه ها فراخوانده و از آنان انتظار داریم، ضمن حفظ و تقویت میثاق های مردمی خود، انتقادها و پیشنهادهای خبرنگاران و اهالی رسانه را که صدا البته به نیت خیر خواهی، اصلاح امور و رفع مشکلات و تنگناها ارایه می دهند­، در فضایی آکنده از تفاهم و تواضع  پذیرا باشند و حتی به انتقادهای بی ربط و مغرضانه با ارائه دلایلی قانع کننده پاسخی منا سب بدهند. همچنین از منتقدان انتظار می رود در بررسی و نقد مسائل، ضمن حفظ حرمت و کرامت انسانی نقد شوندگان پا را از دایره عدل و انصاف فراتر ننهند و با تحلیل دقیق، صحیح و منصفانه واقعیتها، از هر گونه غرض ورزی و اعمال نظر شخصی در حق اشخاص جداً بپرهیزند.