مسئولی که طعم تلخ فقر و محرومیت را نچشیده باشد، نمی تواند درد و رنج محرومان را درک کند

                                                                               شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

                                                                                     کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها

 مسئولان، زمانی می توانند درد و رنج محرومان را درک کنند که اندکی از برج عاج خود پایین بیایند. در دفتر خودرا به روی مردم باز نگهدارند. خودرا در معرض دید مردم قرار دهند. با ایجاد ارتباط نزدیک و تنگاتنگ با اقشار فقیر و نیازمند، زندگی در متن جامعه و همتراز با طبقات محروم را تجربه کنند. طعم تلخ فقر و محرومیت را بچشند. خط فقر را بشناسند. آمار خانوارهایی را که زیر خط فقر، ادای زندگی کردن را در می آورند! روی میز خود داشته باشند. حقوق اندک کارگران را با حقوق نجومی خود مقایسه کنند. در جریان افزایش مداوم تورم، گرانی و کمبودهای جامعه قرار گیرند. مسئولان باید چشم خودر به روی واقعیت ها باز کنند و ببینند در محیط اطرافشان، در حوزه مسئولیتشان و در شهری که در آن زندگی می کنند، چه می گذرد. چرا منابع، ثروتها و امکانات جامعه به طور عادلانه در بین مردم توزیع نمی‌شود؟! چرا شکاف طبقاتی و نابرابریهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در بین اقشار مرفه و دهک‌های پایین جامعه روز به روز عمیق تر و عمیق ترمی شود؟!  چرا در شرایطی که شماری از مسئولان، حقوق نجومی دریافت می‌کنند. زندگی اشرافی دارند. در خانه های گران قیمت و در بهترین مناطق شهر ساکن هستند. از لوازم خانگی لوکس استفاده می کنند. ماشین های لاکچری سوار می‌شوند. ریخت و پاش های آنچنانی دارند... حقوق یک کارگر با چند سر عائله باید سه الی چهار میلیون تومان باشد؟! ببینند و درک کنند که کار از کجا لنگ است؟ مشکل در کجاست ؟! مسئولی که  از مشکلات معیشتی، نیازهای زندگی و سفره های خالی مستمندان جامعه بی‌خبر است. نمی که داند شمار قابل توجهی از مردم در فقر مطلق، روزگار می گذرانند. تورم و گرانی کمر اقشار کم درآمد را خم کرده است. رشد روز افزون نرخ بیکاری به ویژه در گروه جوانان و دانش آموختگان بلای جان خانواده ها شده است. امروز نزدیک به 12000 نفر جوانی که در آستانه ازدواج قرار دارند با مشکل مسکن و اشتغال مواجهند. بسیاری از پدران و سرپرستان خانواده ها از فرط فقر و نداری شرمنده فرزندان خود هستند... بر مصداق مثل معروف: "سیر از گرسنه  و سوار از پیاده خبر ندارد." هرگز نمی‌ تواند دردها و سختیهای  محرومان را درک کند و فریادهای حق‌طلبانه آنان را بشنود.

 با نشستن در دفتر کار، لم دادن به صندلی راحت، امضای چند نامه و امر و نهی کردن به زیردستان، کاری از پیش نمی رود و مشکلی حل نمی شود.  مسئولان، باید برای حل مشکلات و رفع نا بسامانی ها برنامه ریزی کرده و به جای حرف عمل کنند.

 عباسعلی خسروداد، بیست و ششم شهریور ماه 1400

علل و عواملِ افت و خیزهای مداوم در پروازهای فرودگاه سهند چیست؟

 عملیات اجرائی احداث فرودگاه سهند، به عنوان تنها فرودگاه اقماری اداره کل فرودگاههای استان آذربایجان شرقی در جنوب این استان، در سال ۱۳۷۲ در زمینی به مساحت نزدیک به ۴۵ هکتار، در کنار جاده مراغه بناب آغاز و در سال ۱۳۷۴ به بهره برداری رسید.

فرودگاه سهند با ۱۲۰۰ مترمربع پایانه مسافربری، ۱۰ هزار مترمربع پارکینگ هواپیما و سایر امکانات رفاهی برای مسافران، یکی از فرودگاههای دارای نشان استاندارد بین المللی بوده و از ظرفیت پذیرش روزانه ۸ تا ۱۰ پرواز برخوردار است.

 با توجه به استقرار فرودگاه سهند در نزدیکی چندین شهر و وجود صنایع تولیدی و مراکز آموزش عالی متعدد در منطقه، یکی از پتانسیلهای توسعه و پیشرفت، محسوب می شود.

 این فرودگاه از بدو شروع به فعالیت، تا کنون، بنا به اظهار رئیس هواپیمایی کشوری و مدیر عامل شرکت هواپیمایی ایران ایر، به عللی از جمله: کمبود زیرساخت های لازم مانند: مجهز نبودن به جایگاه سوخت و حداقل، یک خودرو سوخت رسان و نیز نبود سیستم روشنایی برای پروازها، بارها دستخوش افت و خیزها و تعطیلی پروازها شده و این تعطیلی ها گاهی از یک سال و نیم تجاوز کرده است! 

مدیران و نمایندگان ادوار مختلف، بارها وعده ایجاد زیرساخت‌های لازم و رفع کمبودهای این فرودگاه، از جمله احداث جایگاه سوخت و فراهم کردن امکانات لازم برای پرواز هواپیماهای پهن پیکر و برقراری خط پروازی ویژه در مسیر مراغه مشهد را به مردم داده اند؛ اما این وعده ها با گذشت زمان به فراموشی سپرده شده اند! 

فرودگاه سهند پس از مدتها تعطیلی بالاخره در تیر ماه امسال با دو پرواز در هفته برای چندمین بار، فعالیت خود را آغاز کرد؛ اما با وجود استقبال قابل ملاحظه مردم از آن، این پروازها پس از مدتی به یک پرواز در هفته کاهش یافت!

 فرودگاه سهند، متأسفانه پس از گذشت نزدیک به ۲۶ سال از شروع به فعالیت و صرف هزینه های قابل توجه برای احداث و تجهیز آن، طی این سالها، هنوز جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده و معلوم نیست چرا مسئولان ذی ربط، به فکر رفع کمبودها و موانع پروازی آن نیستند؟!  فرودگاهی که با هزاران زحمت و هزینه، از کیسه مردم حاصل شده دریغ است که تا این اندازه مورد بی مهری و بی توجهی قرار گرفته و با وجود برخورداری از ظرفیت های مفید برای منطقه، در راستای رفع مشکلات و کمبودهای آن اقدامی صورت نپذیرد!

با اعلام مراتب فوق، از مسئولان ذی ربط به ویژه نماینده محترم مردم در خانه ملت می خواهیم: در راستای عمل به وعده های داده شده، تمامی تلاش خودرا در چهارچوب وظایف قانونی خود، در رفع موانع پروازی و استمرار پروازهای فرودگاه به کار بندند.

شورای شهر به ابهامات موجود در فرایند انتخاب شهردار پاسخ دهد

شورای اسلامی شهر، پس از نشست های مکرر توأم با کش و قوس و اغلب، مناقشه برانگیز، بالاخره، با انتخاب و معرفی مهندس مقتومی به سمت شهردار مراغه، به زعم خود، انجام این بخش از وظایف قانونی خودرا تمام شده تلقی کرد! ضمن ادای احترام به آقای مقتومی به عنوان مدیری مدبر و فردی لایق و اخلاقمند و عرض تبریک به ایشان، لازم دانستیم در این یادداشت، به نکاتی چند، درباره فرآیند تصمیم گیری اعضای محترم شورا به طور اعم و انتخاب شهردار به طور اخص، اشاره کنیم:

 روند مذاکرات اعضای شورا، برای بررسی پیشینه و رزومه کاری شماری از گزینه‌های در نظر گرفته شده برای انتخاب شهردار، از حدود دو ماه پیش طی چندین نشست غیرعلنی آغاز و سرانجام، چهار نفر به عنوان گزینه‌ نهایی از بین آنان انتخاب و مقرر شد برای انتخاب یک نفر از بین این چهار نفر رأی گیری شود؛ لیکن، در شامگاه روز دوشنبه مورخ ۸ شهریورماه، نام آقای مقتومی به طور ناگهانی از گلدان طلایی رأی گیری به عنوان گزینه منتخب، برای تصاحب کرسی مدیریت شهرداری مراغه بیرون آمد.

 با تأکید مجدد بر این نکته که اینجانب با حضور شخص آقای مقتومی در رأس مدیریت شهرداری مشکلی ندارم و ایشان را مدیری کارآمد و شخصیتی والا می شناسیم. مواردی را که لازم است در این یادداشت زیر ذره بین باریک بینی و ژرفنگری قرار گیرد در قالب پرسشهای زیر مطرح و انتظار داریم که اعضای محترم شورا بدون هرگونه تأخیر و توجیه غیر منطقی به آنها پاسخ دهند:

 1- در شرایطی که شوراها در اغلب شهرهای کشورمان، طی روزها و هفته های اولِ شروع به کار خود، در جلسات علنی و با حضور خبرنگاران، نسبت به انتخاب شهردار اقدام کردند؛ چرا این مهم، در مراغه با تأخیر قابل ملاحظه، در جلسات غیر علنی و در فضایی نا آرام و توأم با تشنج آفرینی انجام گرفت؟!

2- علت ملاک قرار ندادن آرای نخبگان، صاحب نظران و شخصیتهای آگاه، به ویژه اصحاب رسانه در انتخاب شهردار و نادیده گرفته شدن شعار احترام به آرای شهروندان و شفافیت و تعامل با موکلان در جریان این انتخاب چیست؟!

3- علت پاسخگو نبودن شورا به صدها پرسش و انتقاد و اعتراض شهروندان در رسانه‌های مکتوب و مجازی در رابطه با موارد فوق چیست؟!

4 - و بالاخره اینکه: چرا در اولین نشست خبری رئیس شورا که متأسفانه بدون حضور برخی از خبرنگاران برگزار شد؛ به ابهامات موجود در باره روند انتخاب شهردار و نیز به این پرسش اساسی که: آیا جلسات شورای شهر در آینده به صورت علنی و با حضور مردم و خبرنگاران، برگزار خواهد شد یا کماکان در پشت درهای بسته و به صورت غیرعلنی؟ به طور واضح و قاطع، پاسخ داده نشد!

در پایان، ضمن تأکید بر ضرورت پاسخگویی اعضای شورا به ابهامات و پرسش های مطرح شده از سوی شهروندان، ناچار از بیان این واقعیت هستیم که: اگر شورای شهر فعالیتهای خود را به روال کنونی و با رویکرد پنهان کاری و نامحرم دانستن مردم ادامه دهد، باید فاتحه آرزوها و انتظارات مردم برای داشتن یک شورای مردمی، صادق، شفاف و خدمتگزار خوانده شود!

 عباسعلی خسروداد، سیزدهم شهریور ماه 1400

چرا جلسات شورای شهر در پشت درهای بسته برگزار می شود؟!

طبق مندرجات ماده ۱۵ قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی: جلسات شورا باید به طور علنی و با حضور مردم و خبرنگاران برگزار شود. برگزاری غیر علنی  جلسات، آن هم در شرایط ویژه و به تعداد محدود، مستلزم رای مثبت دو سوم اعضای حاضر در جلسه بوده و باید مراتب، قبل از تشکیل جلسه غیرعلنی به اطلاع مردم و خبرنگاران برسد.

از شورای ششم که با شعار شفافیت، تعامل و همدلی با مردم روی کار آمده‌ است، انتظار می رفت که در اجرای قانون و احترام به افکار عمومی، جلسات خود را به طور علنی و با حضور مردم و خبرنگاران برگزار کند؛ اما با وجود گذشت نزدیک به دو ماه از استقرار و شروع به کار رسمی شورا این جلسات، همچنان  در پشت درهای بسته و بدون حضور خبرنگاران برگزار می شود. افزون برجلسات غیر علنی که به منظور بررسی  صلاحیت گزینه های شهردار جدید تشکیل شده است؛ در اولین نشست خبری سخنگوی شورا هم، تنها از چند نفر خبرنگار به طور گزینشی دعوت به عمل آمده بود که در نوع خود، سئوال بر انگیز است!

  ضرورت ارتباط و تعامل اعضای شورا  با خبرنگاران و اهالی رسانه  در انواع تصمیم گیریها و برنامه‌ریزیها از اهم مسائلی است که باید بدان توجه ویژه و کافی مبذول شود. همان طور که نمایندگان مردم در مجلس قانونگذاری مکلفند به منظور آگاهی از مشکلات و نیازهای حوزه انتخابیه و تقدیم گزارش آن به کمیسیونهای مختلف مجلس، با موکلین خود به طور مستمر در ارتباط باشند؛ اعضای شورای شهر هم باید با بهره‌گیری از مکانیسمهای مناسب، با شهروندان و خبرنگاران، در تماس مستمر بوده و تمایلات و پیشنهادات آنان را در تصمیمات خود ملاک عمل قرار دهند.

یکی از مهمترین رسالتهای اهالی رسانه نظارت بر عملکرد مسئولان است. شورای شهر باید ضمن باز گذاشتن درهای جلسات  به روی اصحاب رسانه با برگزاری نشست‌های تخصصی، از نظرات و پیشنهادات آنان در تصمیم‌گیری‌ها استفاده کند.

 خبرنگاران در شناسایی و انتقال مشکلات و منویات مردم به اعضای شورا، نقش ویژه و اساسی ایفا می‌کنند؛ لذا تعامل با اهالی رسانه فرصتی است که اعضای شورا بتوانند با استفاده از آن، از مشکلات، مسائل و نیازهای حوزه انتخابیه خود مطلع شوند. 

 مردم می پرسند: اگر مذاکرات و تصمیمات اعضای شورای شهر، مطابق قانون و در راستای تأمین خواسته های موکلین و به نمایندگی از آنان است، پس چرا جلسات خودرا در پشت درهای بسته برگزار می کنند؟! آیا اعضای محترم شورا مردم را نامحرم می دانند؟!   بدیهی است که مردم  در جایگاه صاحبان اصلی شهر و ناظران آگاه، حق دارند در کار نمایندگان خود در پارلمان شهری نظارت  داشته باشند و آنانرا در صورت مشاهده هرگونه تخلف یا انحراف از وظایفشان مورد مؤاخذه و باز خواست قرار دهند.

 همفکری، هم‌ اندیشی و شفافیت با مردم و اصحاب رسانه در تحقق عدالت، سلامت نظام اداری، جلب اعتماد مردم، مطالبه گری شهروندان و پاسخگو بودن مسئولان نیز حائز اهمیت است؛ بنابراین باید بین رسانه و مسئولان، درباره مسائل گوناگون، فهم مشترک وجود داشته باشد و هیچ موضوعی از آنان کتمان نشود.

در پایان از شورای اسلامی شهر مراغه می خواهیم: به منظورآگاهی افکار عمومی و تحقق اصل شفافیت، به پرسشهایی که در این نوشته مطرح شده است، بدون هرگونه توجیه غیر منطقی و به طور روشن پاسخ بدهند.

عباسعلی خسروداد: هشتم شهریور ماه 1400

ضرورت اعمال قانون در حق موتور سیکلت سواران متخلف

اکثریت قریب به اتفاق موتورسیکلت سواران، که بیشتر آنان را جوانان و نوجوانان تشکیل می‌دهند و از این وسیله صرفاً برای گردش و تفریح استفاده می کنند؛ با سرعتها و سبقت های سرسام آور و خطرآفرین، معابر و خیابان‌های شهر را به جولانگاه بلا معارض خود تبدیل کرده و ضمن ایجاد انواع مزاحمت ها و خطرات، برای شهروندان، آرامش و آسایش آنان را سلب می‌کنند.

این گروه از موتورسیکلت سواران، با تجاوز گستاخانه به حریم عابران پیاده به ویژه پیاده‌روها، عبور از مسیر های یک طرفه، خطوط ویژه، چراغ های راهنما، تک چرخ زدن و حرکات مارپیچی و نمایشی در معابر و دهها حرکت نا موزون و ایذایی دیگر، حقوق شهروندان را آشکارا زیر پا می گذارند و آنان را در تنگنای تخلفات عدیده خود گرفتار می سازند.

دامنه این مزاحمتها حتی به پارکها و تفرجگاهها نیز گسترش یافته و موتور سواران، با رانندگی در مکانهایی که مردم به منظور دوری از قیل و قال زندگی ماشینی و آلودگیهای صوتی و تنفسی و گردش و تفریح، به همراه خانواده های خود لحظاتی به این مکانها پناه می برند، آشکارا به قوانین، دهن کجی می کنند و حقوق اجتماعی و انسانی مردم را به بازی می‌گیرند! 

موتورسیکلت سواران متخلف افزون بر تخلفات، مزاحمتها و خطر آفرینی های مورد اشاره، از این وسیله در انواع سرقتها و خلاف کاریها، مانند: کیف قاپی، زورگیری و ربودن اموال مردم استفاده می‌کنند و از این طریق به ناامنیها و مزاحمتها دامن می زنند.

یکی از مهمترین مزاحمت‌هایی که شماری از موتورسیکلت سواران برای مردم فراهم می‌کنند، در آوردن صداهای گوشخراش از اگزوز موتورسیکلت و ایجاد آلودگی شدید صوتی در فضاهای عمومی است. این عده، با دستکاری در اگزوز وسیله خود، در ساعات مختلف شبانه‌روز به ویژه ساعاتی از نیمه شب گذشته و در لحظاتی که مردم در خواب و استراحت به سر می برند، در معابر اصلی شهر جولان می‌دهد و با تولید صداهای آزار دهنده، خواب و آرامش را از چشم مردم می ربایند و اعصاب آنان را به هم می ریزند.

ناگفته نماند که برخی از رانندگان اتومبیلها نیز با ایجاد تغییرات در اگزوز وسیله نقلیه خود و ایجاد صداهای غیر طبیعی در فضای شهر، باعث ایجاد آلودگی صوتی و سلب آسایش و آرامش شهروندان می شوند.

طبق نظر کارشناسان، عوارضی چون: کاهش شنوایی، اثرات روحی روانی، تاثیر منفی در خواب، احساس خستگی و خواب آلودگی، ناراحتی‌های عصبی، افزایش فشار خون، تپش قلب و دهها اثر مخرب دیگر ناشی از آلودگی صوتی، سلامت انسان را مورد تهدید جدی  قرار می دهند.

با عنایت به مراتب فوق، و اینکه مردم از تداوم وضعیت موصوف، به ستوه آمده اند، از مسئولان و مجریان قانون می خواهیم: عزم خود را برای مقابله جدی و ریشه ای با مزاحمتهای پیش گفته به ویژه آلودگی‌های صوتی جزم کنند و با اعمال قوانین، در حق متخلفان و متجاوزان به حقوق مردم از تداوم و گسترش تخلفات برشمرده  جلوگیری به عمل آورند.

عباسعلی خسروداد

دوم شهریور ماه 1400