مشک آن است که خود ببوید نه آن که عطار بگوید . ( اندر حکایت مدعیان خدمت بی منت )

طی یادداشتی تحت عنوان ( زادگاه خودرا دراوج قدرت فراموش  نکنید ) درشماره ی 199 مورخه ی 28 مهر ماه  1388 هفته نامه ی وزین سیمای مراغه نوشتم « وقتی یکی ازهم شهریان ما به پست و مقامی می رسند ؛ از وی به عنوان فرزند برومند شهرمان  یاد می کنیم  و از این که وی با احراز شایستگی  و صلاحیت ، درموقعیتی قرار گرفته است که می تواند ضمن خدمت  به هم میهنان خود ، برای  زادگاهش نیز مثمر ثمر و منشأ  اثر باشد ؛ ابراز خوشحالی می کنیم  و به مساعدت های  وی در انواع  زمینه ها  دل  می بندیم .
در ادوار گذشته شماری از شهروندان مراغه ای به مقامات عالیه ی کشوری نایل شده اند و در رده های مختلف اداری واجتماعی ، مسئو لیت های مهمی  را به عهده گرفته اند ؛ اما با کمال تأسف  باید گفت که در بین آنان کم تر کسی دیده شده است که با احساس تعلق به زادگاه خود و آب و خاکی که در آن پرورش یافته است  گوشه ی چشمی به آن نشان دهد و گامی  هرچند کوتاه درجهت رفع مشکلاتش بردارد . گرچه  انتظار خاصه خرجی  و تبعیض درارایه ی خدمات ، تقسیم اعتبارات و اختصاص طرح ها و امتیازات  از چنین فردی مغایر با موازین شرعی و معیارهای قانونی  و اخلاقی است و نباید توقع داشته باشیم  این قبیل افراد با زیر پا نهادن ارزش ها و عبور از مرزهای قانون  ، بخشی ازمنابع و سرمایه های عمومی را به نفع زادگاه خود مصادره کنند و ازاین طریق ، موجب  تضییع حقوق دیگران شوند ؛ اما این توقع که افراد موردبحث  بارسیدن به پست و مقام  و تکیه بر اریکه ی قدرت ، خاطرات چندین سال زندگی در کنار هم شهریان خودرا به فراموشی نسپارند و در هنگامه ی  سختی ها و تنگناها مساعدت های خودرا صد البته درچهار چوب قانون و رعایت عدل و انصاف از شهر و دیار خود دریغ نورزند ، توقع بی جایی نیست  و مردم حق دارند درصورت مشاهده ی هر گونه  بی اعتنایی  و بی مهری از ناحیه ی ایشان ، نسبت به موارد فوق ، از آنان به عنوان هم شهریان بی تعصب و بی بو و خاصیت  گله مند باشند . . .»
برخی ازاین مقامات  با وجود همه ی بی خدمتی ها و بی مهری ها نسبت به زادگاه شان ، درمدتی که مصدر امور وعهده دار مسئولیت های مهم و کلیدی بوده اند ؛ درهنگامه ی نیاز به هم شهریان خود ، زبان به تعریف و تمجید  آنان می گشایند و با بیان این که دلشان  همواره برای زادگاه شان می تپد ؛ خودرا مدیون و بده کار هم شهریان خود قلمداد می کنند . اینان  بی آن که بتوانند اثری یا نشانه ای عینی وقابل لمس از خدمات ادعایی خود در دوره های مسئولیت شان ارایه دهند ؛ از طرح ها  و پروژه هایی نام  می برند که به زعم خود دراثر مجاهدت های ایشان  به مراغه اختصاص یافته اند ؛ لیکن به  علت نا توانی  و عدم  پی گیری مسئولان  بعدی ابتر مانده ومنتج به نتیجه ی قطعی نشده اند !!
این عده  می کوشند با فرا فکنی و شکستن همه ی کاسه کوزه ها برسراین یا آن مسئول ، بی خدمتی ها  و بی مهری های خودرا درحق  زا د گاه شان توجیه کنند و به اصرار تمام  به مردم  بقبولانند که بی خدمتی ایشان شایعه ای بیش نبوده  و رقیبان وبد خواهان می کوشند با توسل به  این شیوه ها و شگردها اعتبار وی را خدشه دارکنند وبرای رسیدن به اهداف  شخصی  و گروهی خود ازنتیجه ی زحمات وتلاش های ایشان ، به عنوان نردبان ترقی سوُ استفاده نمایند !
به این دوستان باید گفت : کافیست به جای این همه حرف وحدیث درباره ی خدمات وطرح های ریز ودرشت ادعایی خود دردوره های مختلف مدیریت ومسئولیت تان ومتهم کردن این وآن به شایعه سازی ، شایعه پراکنی وبد اخلاقی  ، یک نمونه ، آری فقط یک نمونه از این طرح ها را که دراثر تلاش های شما دردوره های مورد اشاره به تصویب رسیده ومورد بهره برداری قرارگرفته است ؛ به مردم نشان دهید تا مردم  دست شما را ببوسند و به شما دست مریزاد بگویند . به قول معروف « مشک آن است که خود ببوید ، نه آن که عطاربگوید .»
نا گفته نماند که این افراد نه تنها درطول خدمت خود درپست های مختلف برای زادگاه شان منشا اثرات عینی و ملموس نبوده اند ؛ بلکه دراین مدت ، به هم شهریانی که به طور انفرادی یا درقالب هیئت های مذهبی وتشکل های مردم نهاد ، به قصد دیدار ، عرض تبریک و یا شاید به منظور ارایه ی گزارش مشکلات مبتلا به مراغه رنج یک سفر طولانی را به خود هموار  نموده اند اجازه ی ملاقات نداده وچه بسا آنان را ساعت ها وبلکه روزها درپشت درب دفترشان به انتظار نگه داشته اند .
نوشته ی خسروداد .

 

                                                                                                                                                                                             

بازنشستکان و هزارو یک حرف و حدیث ( قسمت دوم )

مشکلات و کاستی های  بازنشستگان تنها در موارد فوق خلاصه نمی شود ؛ سال هاست که فریاد  این قشر محروم  و ازکار افتاده  بلند است که ای مسئولان !  ما به همدلی و حمایت شماها  نیاز مندیم . قشر ی که سال ها برای حفظ و اعتلای  این مرز و بوم  خدمت  کرده  ونیروی جوانی خودرا در این راه از دست داده است ؛ امروز خواهان یک زندگی آبرومندانه و شرافتمندانه است . باید به این نکته ی مهم توجه داشته باشیم که  بازنشستگی به منزله ی پایان زندگی نیست  ؛ بلکه پایان یک دوره ی کاری و مرحله ای از زندگی است  که فرد به آرامش و استراحت نیاز دارد .

دربیشتر کشورها دوران بازنشستگی فرصتی است برای پرداختن به علایق شخصی  و گردش و سیاحت . بازنشستکان دراین کشورها از مزایای ویژه ای برخودارند و با کارتی که دراختیارشان قرار می گیرد ؛ ازدرمان رایگان ، اتوبوس رایکان ، هوا پیمای  رایگان ، هتل رایگان ، ویلای  رایگان ... و یا باتخفیف کلی استفاده می کنند . همچنین برای پرکردن اوقات فراغت  بازنشستگان دراین  کشورها خانه های  مهر مجهز به پیشرفته ترین  امکانات  ورزشی  ، فرهنگی ، و محیط های شاد و دلگشا تدارک دیده می شود .

درکشور ما اما بازنشستکان ، افزون بر محروم بودن از یک  حقوق مناسب و امکانات درمانی و رفاهی ویژه ی سالمندان ، از  یک مکان مناسب برای گذراندن اوقات فراغت  خود محرومند  . اغلب بازنشستگان  ، اوقات فراغت خودرا به ناچار درپارک ها و بلوار های محدود شهر که فاقد امکانات لازم برای  استراحت و کردش هستند سپری می کنند . برخی نیز  با تجمع در میادین و پیاده روهای شهر ساعات عمر خودرا به بیهودگی تلف  می کنند . اگر گذرتان از جلوی   بانک ملی مرکزی مراغه بیفتد ؛ بازنشستگانی  را می بینید که در پای دیوار این بانک  سرپا ایستاده اند و یا در روی  پله های آن نشسته اند  به طوری که مشاهده ی این منظره  دل هر بیننده ای را به درد می آورد .

حفظ شأن و منزلت افراد صاحب تجربه  و پیش کسوت و بزرگ خانواده و فامیل  ازنیاز های مهم  همه ی بازنشستگان است  که متأسفانه درجامعه ی ما به فراموشی سپرده شده است . اگر از تجربیات ومهارت های باز نشستگان استفاده نکنیم  قطعا به ضرر کشور تمام می شود . بازنشستگان درواقع سرمایه های اجتماعی کشور هستند و با وجود این که بیماری ها و مشکلات خاص خودرا دارند ؛ باید ازاین سرمایه ها به نحو شایسته ای استفاده کرد و درعین حال برای حل مشکلات و افزایش کیفیت زندگی شان  خدمات ویژه  ی رفاهی و درمانی ارایه داد . به امید آن  روز .

بازنشستگان و هزار و یک حرف و حدیث ( قسمت اول )

بازنشستگی به دوره ای اززندگی می گویند که فرد به علت کهولت سن و ناتوانی های جسمی و روحی حاصل از سی سال خدمت طاقت فرسا درمشاغل مختلف ، ازخدمت فراغت حاصل می کند تا بقیه ی عمر خود را فارغ ازمشغله ی کاری و مسئولیت های سازمانی و درکمال آرامش درکنار خانواده ی خویش سپری نموده و خستگی سال های خدمت را ازتن به در کند ؛ اما درکشور ما باشروع این دوره نه تنها اثری وخبری از آرامش و آسایش نیست ؛بلکه فرد بازنشسته ناچار است باکوهی از مشکلات وکاستی ها دست و پنجه نرم کند و برای تأمین هزینه های سنگین زندگی به کارهایی تن بدهد که نه از نظر جسمی و روحی توان انجام آن ها را دارد ونه درشأن ومنزلت اجتماعی اوست .

درجامعه ی ما یک فرد بازنشسته افزون بر این که مسئول تأمین هزینه های زندکی خود و همسرش می باشد؛ مجبور است هزینه ی زندگی فرزندان بیکار ، خرج تحصیل فرزندان دانشگاهی ، مخارج عروسی فرزندان ، هزینه ی جهیزیه ی دختران دم بخت و حتی تأمین مسکن آنان را به عهده بگیرد .افزون بر این یک فرد بازنشسته درجایگاه بزرگ خانواده و فامیل مجبور است عیدی و هدیه برای عروس ها ، داماد ها ، نوه ها و نتیجه ها ، هزینه ی برخی مهمانی های اجباری و ده ها خرج و برج دیگر را متحمل شود و این درحالی است که نه تنها حقوق بازنشستگی به تناسب سنگینی بار مسئولیت ها و افزایش چشم گیر هزینه های زندگی اضافه نمی شود ؛بلکه باقطع برخی از مزایای زمان شاغلی به طور قابل توجهی کاهش می یابد ؛ لذا افرد باز نشسته مجبور می شوند با وجود کبرسن ، وناتوانی های جسمی وروحی و به رغم موقعیت ومنزلت اجتماعی خود درمشاغلی چون : رانندگی تاکسی ، منشی گری پزشکان ، کاردردفاتر شرکت ها وبنگاه های معاملات ملکی یانمایشگاه های اتوموبیل ،  بازاریابی ، واسطه گری و ده هاشغل پیش پا افتاده و دون شأن یک فرد بازنشسته مشغول به کار شوند تا بتوانند ازدرآمد نازل این قبیل مشاغل بخش ناچیزی از هزینه های سنگین زندگی خانواده را تأمین کنند و به قول معروف صورت خودرا برای حفظ آبرو با سیلی سرخ نگهدارند ... ادامه دارد       

خطر بحران آب جدی است ! جلوگیری ازهدر رفت آب و ظیفه ی همگانی است

دیریست که زنگ خطر خشک سالی و کم آبی درکشور به صدا در آمده و روزی نیست که مسئو لان و کارشناسان برطبل بحران آب نکوبند و مردم را به صرفه جویی در مصرف آن فرا نخوانند.

سخن گفتن از ارزش و اهمیت آب به مثابه ی توضیح واضحات و تکرار مکررات است وکیست که نداند آب یکی از مهم ترین عناصر طبیعت و محوری ترین نیازهای زندگی بشر است.

دراحادیث مختلف ازائمه ی اطهار و آیات قرآن کریم به طور مکرر به اهمیت حیاتی آب ، نقش مؤثر آن در زندگی بشر و ضرورت صرفه جویی درمصرف آن  اشاره و تأکید شده است ؛ لذا بر همه ی ما فرض است که با تأسی از این سفارش ها و با توجه به این که خطر کم آبی در کشور جدی است از مصرف بی رویه در آب دربخش های مختلف بپرهیزیم و ازهدر رفت آن به طور جدی جلو گیری کنیم.

بروز پدیده ی خشک سالی و کم آبی در بسیاری از کشورهای جهان ، مسئولان و کارشناسان را به تعمق در اهمیت آب و ضرورت برنامه ریزی های اساسی و کاربردی برای صرفه جویی در مصرف این عنصر حیات بخش وادار نموده است.

لازم است بدانیم که کشورما جزء 24 کشوری است که در آن ها خشک سالی و احتمال رویارویی با بحران آب جدی است واگر منابع موجود آب دراین کشورها به درستی مدیریت نشود ممکن است این بحران به مراحل خطرناکی برسد وزندگی میلیون ها نفر را مورد تهدید جدی قرار دهد .

طبق آمارهای رسمی و برآوردهای کارشناسان سرانه ی مصرف آب درکشور ما دو الی دو نیم برابربرخی ازکشورهاست . بنابه گفته ی مدیرعامل محترم شرکت آب و فاضلاب مراغه : « باوجود این که حجم نزولات آسمانی درکشورهای اروپایی دو تاسه برابر ایران است ؛مصرف سرانه ی آب در این کشورها یک سوم ایران است .»

متأسفانه بیشتر مردم بدون توجه به هشدارهایی که درباره ی پدیده ی خشک سالی و کم آبی درکشور داده می شود  همچنان درمصرف این عنصر ارزشمند اسراف می کنند.

باعنایت به این که طی مقاله ی دیگری درنشریه ی سیمای مراغه درباره ی مکانیزم های مدیریت منابع آب در بخش های کشاورزی وصنعت و راه کارهای جلوگیری از هدر رفت آب دراین بخش ها به طور مشروح سخن رفته است ؛ لذا دراین فرصت با ذکر چند مورد از راه کارهای صرفه جویی درمصرف آب شرب خانگی همشهریان محترم رابه رعایت این موارد فرامی خوانیم .

1 - روش های صرفه جویی درمصرف آب به کودکان آموزش داده شود.

2 - ازنشتی توالت فرنگی وفلاش تانک جلوگیری شود.

3 - نشتی سیستم لوله کشی ساختمان به طور مرتب امتحان شود.

4 - برای آبیاری باغچه ها و گلدان هاحتی الامکان از آب شرب استفاده نشود و در صورت استفاده ازآب شرب با آب پاش آبیاری شود.

5 - درشست وشوی اتوموبیل به جای شلنگ از پارچ یاآفتابه استفاده شود.

6 - دراحداث ساختمان از آب لوله کشی استفاده نشود.

7 - واشرها واتصالات به طور مرتب کنترل شود.

8 - هنگام استفاده ازدستشویی شیر آب به طور مداوم باز نباشد.

9 - برای آب کردن یخ مواد غذایی ازجریان آب استفاده نشود.

10 -ازسرشیرها و سردوش های کاهنده استفاده شود.

11 - ازتعداد دفعات استفاده از لباسشویی وظرفشویی کاسته شود.

12 -درهنگام استحمام شیر حمام به طورمداوم باز نباشد.

13 - درهنگام مسافرت شیرفلکه ی اصلی ساختمان بسته شود.

14 - لوله های ساختمان به ویژه لوله های آب گرم عایق بندی شود...