صنعت گردشگری مراغه در محاق خاموشی و فراموشی

دراغلب همایش ها و سخنرانی های رسمی وقتی سخن از توسعه پایدار مراغه به میان می آید، ازصنعت گردشگری  مراغه یه عنوان یکی ازمحورهای اصلی توسعه یاد می شود و هریک از سخنرانان به ضرورت استفاده صحیح و اصولی از ظرفیت های کم نظیر این صنعت درجلب گردشگر و شکوفایی اقتصاد این شهر تأکید می ورزند؛  امّا به رغم تکرار این اظهار نظرها و تأکید ها، نشست های مورد اشاره بر مصداق عبارت نشستند و گفتند و برخاستند، هر بار بدون اخذ نتیجه  مثبت و قابل لمس  به پایان می رسد و درحد حرف و حدیث باقی می ماند.

 با تأسف  باید گفت که فقدان اراده ای محکم و استوار درمدیران ذی ربط  در ادوار گذشته موجب شده است که این صنعت از پویایی و شکوفایی لازم برخوردار نباشد و مراغه با وجود ظرفیت های غنی گردشگری و قرارگرفتن درلیست 10 شهر با بافت تاریخی ــ فرهنگی درمقایسه  با شهرهای هم طراز و بلکه پایین تر از خود، سهم ناچیزی از جذب گردشگر و درآمدهای سرشار گردشگری را به خود اختصاص دهد.

 نبودامکانات و اعتبارات کافی برای تحقق توسعه  صنعت گردشگری بهانه ای شده است که مدیران و دست اندرکاران این حوزه در ادوار گذشته با تمسک به آن دست روی دست بگذارند و کم کاری و  روزمرگی  خود را در این زمینه توجیه کنند. هرچند باید بپذیریم که سهم مراغه از امکانات و اعتبارات استانی و ملی دربسیاری از بخش ها به ویژه دربخش گردشگری  رقمی اندک و نا چیز است و این پشیز نا قابل  تکافوی هزینه های لازم جهت ایجاد زیرساخت های گردشگری و احیای ابنیه  تاریخی مراغه را نمی کند؛  اما این کمبود ها نباید رکود و سکون مفرط دراین حوزه را توجیه کند و بهانه ای برای کم کاری مدیران ذی ربط  بوده باشد. البته ممکن است این پرسش مطرح شود که پس با دست خالی و بدون دسترسی به امکانات لازم چگونه می توان به اهداف مورد نظر دست یافت؟  پاسخ این است که مدیران مدبّر و مبتکر و درعین حال دلسوز و مسئولیت شناس می توانند با جذب سرمایه های بخش خصوصی و به کارگیری آن ها درایجاد زیرساخت ها و اجرای طرح های متنوع گردشگری این کمبودها را جبران کنند و  به صنعت محتضر و بی جان گردشگری جانی تازه ببخشند.  تحقق این مهم درگرو تدوین چشم انداز جامع گردشگری و نقشه  راه و ترسیم افق های توسعه  این صنعت،  توسط کارشناسان و متخصصان ذی ربط است و باید با تشکیل کارگروه های تخصصی و استفاده از نظرات نخبگان، هرچه زود تر به تحقق بپیوندد و پشتوانه های اجرایی آن فراهم گردد. دراین چشم اندز که باید براساس پتانسیل های غنی گردشگری مراغه تنظیم و تدوین شود؛  طرح های قابل اجرا و مشتری پسند درحوزه گردشگری  تعریف و از طریق فراخوان عمومی و برگزاری همایش های سرمایه گذاری به سرمایه  گذاران بخش خصوصی معرفی شوند؛  امری که تاکنون مغفول مانده و گامی هرچند کوتاه دراین راستا برداشته نشده است.   فاکتور دیگری که لازم است درچشم انداز توسعه  گردشگری مراغه لحاظ شو ،  برنامه ریزی برای تبلیغات و معرفی جاذبه های گردشگری این شهر به گردشگران است.  واقعیت این است که امروز نه تنها جاذبه ها که حتی نام مراغه برای برخی از اهالی شهرهای دور و نزدیک نا شناخته باقی مانده است و آنان هنوز نمی دانند که این شهرتاریخی و کهن درکجا ی نقشه  ایران قرار گرفته است؛  لذا   می طلبد که مسئولان ذیربط با تدوین برنامه های جامع و راهبردی و اتخاذ تدابیر لازم در راستای جبران این نقیصه گام  بردارند؛ باشد که نام مراغه دریادها زنده شود و آوازه ی جاذبه های آن،  مرزها را درنوردد.

برنامه ریزی برای برگزاری همایش های ملی و فراملی با موضوع:  میراث فرهنگی و گردشگری،  ایجاد نمایشگاه دایمی به منظورعرضه   جاذبه های تاریخی و طبیعی مراغه،  چاپ و انتشار عکس ، پوستر و سی دی از آثار و ابنیه  تاریخی مراغه درسطح گسترده و ازهمه مهمتر و مؤثرتر تولید و پخش تیزرهای تلویزیونی برای معرفی مراغه و جاذبه های متنوع آن به طور مداوم  توسط رسانه ی ملی (همانطوری که برای بیشتر شهرها به ویژه اصفهان، شیراز، یزد وحتی برخی از شهر های کوچک و فاقد هرگونه جاذبه  گردشگری تولید و پخش می شود.) ازجمله اقداماتی هستند که می توانند درمعرفی ظرفیت های گردشگری این شهر به گردشگران داخلی و خارجی مؤثر واقع شوند. به موازات این اقدامات باید مرمت،  بازسازی،  احیا و محوطه سازی برای آثار و ابنیۀ  تاریخی درحال فرسایش و فروپاشی مراغه دردستورکار مسئولان قرارگیرد و دراین راستا گامهای جدّی و مؤثری برداشته شود. مدیریت جدید اداره  میراث فرهنگی و گردشگری مراغه به خوبی می دانند که اکنون برخی از آثار و ابنیۀ تاریخی مراغه  به علت بی توجهی مدیران ذی ربط،  در ادوار گذشته در وضعیت نا مطلوبی قرار دارند و درصورت تداوم این روند ممکن است درآینده ای نه چندان دور اثری از آن ها باقی نماند.

 ـ برج های دوقلو (مدوّروکبود)  نیاز مبرم به مرمت اساسی و محوطه سازی دارند. محوطه ای که هم اکنون این دو اثر ارزشمند تاریخی را دربر گرفته است  به هیچ وجه درشأن آثاری نیست که بخشی از هویت تاریخی ما را تشکیل می دهند و درصورت احیا و عرضه به گردشگران می توانند درتوسعه  صنعت گردشگری مراغه ایفای نقش کنند.

ساختمان های پیرامون میدان طلوع فجر معروف به  (شدادیه)  با وجود قرارگرفتن درقلب شهر و درمعرض دید مستقیم گردشگران درشرف ریزش و فرسایش تدریجی هستند و هراز چند گاه یک بار با نصب داربست درمقابل بخشی ازآن، دستی از سرسلب مسئولیت به سر و  رویشان کشیده می شود و خدا می داند چه مبلغی از کیسه  بیت المال برای این اقدام ناقص هزینه می شود!.

 ـ پروژه  بازسازی حمام  خواجه نصیر که طبق  وعده  مسئولان  وقت  قرار بود درسال 89 به اتمام   برسد با  وجود صرف هزینه ای قابل توجه برای آن،  سال ها است به طورنیمه تمام و درمعرض باد و باران  به حال خود رها شده و به زیستگاه جانوران و حشرات موذی تبدیل شده است.

- معبد مهر، این اثر منحصر به فرد و گرانبهای 2000 ساله  تاریخی مدت هاست درانتظار حصارکشی،  احیا و محوطه سازی به سر می برد.  گویی اراده ای برای ساماندهی  و عرضه  این اثر بی بدیل به گردشگران وجود ندارد و مقدّراست  سرنوشت شوم  بی توجهی و فراموشی مسئولان ذی ربط را تجربه کند.

 - طرح ساماندهی ومحوطه سازی غارهامپوییل، که یکی از جاذبه های کم نظیر طبیعی مراغه محسوب می شود و درصورت تحقق، درجذب گردشگر نقش اساسی ایفا می کند؛ مدت هاست ابترمانده وبه نتیجۀ قطعی منتج نشده است منطقۀ گردشگری درّه ی گشایش یکی دیگرازجاذبه های طبیعی مراغه است که هنوز تکلیف طرح ساماندهی آن مشخص نشده ومعلوم نیست چه سرنوشتی درانتظار این درّه ی زیبا است.

 پروژه احیا و فضا سازی برای رصدخانه  پرآوازه و بی بدیل مراغه سال هاست در محاق خاموشی و فراموشی فرورفته و در برهوتی پرسنگلاخ و بی آب و علف به حال خود رها شده است.  تملک اراضی اطراف و فضا سازی برای این اثر،  ایجاد موزه  تاریخ نجوم و پایگاه پژوهشی ستاره شناسی درجنب آن،  نصب پلانتاریم  (افلاک نما)  که باصرف هزینه ای قابل توجه خریداری  شده و مدت هاست درانبارها خاک می خورد و بالاخره ثبت جهانی این اثر مهم، وعده هایی هستند که مسئولان ما هر از چند گاه  یک بار به مردم می دهند؛ اما دریغ از یک اقدام عملی و نتیجه ی ملموس دراین زمینه.

 بازسازی مساجد،  حمام ها،  کاروانسراها،  خانه های قدیمی و دَه ها اثر ریز و درشت تاریخی دیگر با وجود ثبت درفهرست آثار ملی،  سال هاست به عهده  تعویق افتاده و با وجود فرسایش و ریزش تدریجی احدی از مسئولان گوشه  چشمی به آنها نشان نمی دهند.

 یکی دیگر از جاذبه های طبیعی مراغه،  منطقۀ فسیلی این شهراست که به علت برخورداری از شاخصه های منحصر به فرد،  به بهشت فسیلی ایران معروف شده است،  این منطقه یکی از 5  منطقۀ فسیلی جهان است که درصورت تجهیز و توانمند سازی می تواند مراغه را به قطب فسیل شناسی جهان تبدیل کند.  ایجاد پژوهشکدۀ فسیلی دراین منطقه از وعده هایی است که مسئولان  بارها به مردم داده اند؛  لیکن تاکنون اقدام عملی دراین زمینه صورت نگرفته است.

 و دَه ها مسأله و موضوع دیگر دراین حوزه که درفرصت های بعدی به استحضار مسئولان و مخاطبان محترم خواهدرسید.

 با اعلام موارد فوق،  اشارۀ به این نکته  را نیز ضروری می دانم که گستردگی نارسایی ها درحوزه  گردشگری مراغه ایجاب می کند همه  آنانی  که دغدغه  توسعه  مراغه را دارند؛ مسئولان میراث فرهنگی  را در  راستای  رفع نارسایی ها  و  تحقق  توسعه  صنعت گردشگری  یا ر و مددکار باشند و از هیچ تلاشی دراین زمینه دریغ نورزند.

با تغییر مدیریت اداره  میراث فرهنگی و گردشگری مراغه و قرار گرفتن فردی جوانن، تازه نفس و متخصص در رأس این اداره انتظار می رود درهفته ها و ماه های پیش رو شاهد تحولی اساسی در برنامه های کاری این حوزه باشیم و آثارمثبت آن را درتوسعۀ صنعت گردشگری مراغه و افزایش آمار گردشگران به رأی العین ببینم.  

انکات قابل تأمل در انتخابات پیش رو " قسمت نهم"

ادامه از قسمت هشتم
 یادآوری:
در قسمت هفتم این یادداشت ها با انتقاد از وارد شدن  واژه های:  " کارزار، مبارزه  و حتی رقابت "  در ادبیات انتخاباتی، از نامزدها خواستیم:  در راستای  اثبات درستی این ادعا که:  "با انگیزه عمل به تکلیف و خدمت به مردم به صحنه آمده اند." باهم،   برای شناسایی فرد یا افرادی کار آمد تر و اصلجتر از خودشان از بین طیف نامزدها، به تفاهم برسند  و با خالی کردن میدان برای فعالیت چنین افرادی، تمام نیرو  و توان خود را در کانون موفقیت آنان  در انتخابات، متمرکز کنند و در ادامه آرزو کردیم که ایکاش روزی به آن درجه از بلوغ سیاسی  و سعه صدر برسیم که  با انجام چنین حرکت هایی منافع فردی و گروهی را به مصالخ عمومی ترجیح دهیم...
 
این قسمت را با یادآوری چند نکته قابل تأمل دیگر در این زمینه پی می گیریم:
 ۱- باید به این نکته مهم توجه داشته باشیم که هر نماینده، صرف نظر از این که از کدام منطقه،  شهر یا حوزه  انتخاب شده است،  در برابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهار نظر کند. ( اصل هشتاد و چهارم قانون اساسی ) بنابراین،  نمایندگان مجلس باید معلومات و آگاهی های لازم،  برای شناخت و اظهار نظر درباره مسائل مورد اشاره  برخوردار باشند و بتوانند در این زمینه‌ها با دیگر نمایندگان به شور و مشورت بپردازند.
هرچند، لوایح تقدیمی از سوی دولت و طرح‌ها ی مورد ارائه نمایندگان، قبل از مطرح شدن در صحن علنی مجلس، در کمیسیون های تخصصی ذی ربط، بررسی و اصلاحات لازم در آنها اعمال می شود؛ با این وجود هر یک از نمایندگان نیز باید برای بحث و اظهار نظر درباره آن ها، به مسائل داخلی و خارجی کشور آگاهی و تسلط کامل داشته باشند؛ تا بتوانند نسبت به تصویب یا رد آن ها رأی بدهند. به همین دلیل، مردم باید در انتخاب نمایندگان خود اولویت را به افرادی بدهند که واجد شرایط فوق باشند.
۲- مردم  باید با غور و مطالعه عمیق در پیشینه و کارنامه نامزدها، به درستی تشخیص دهند که آیا گزینه های مورد نظر آنان،  برای انتخاب،  از تعهد تخصص و توان کافی برای حل مشکلات جامعه در انواع زمینه ها از جمله:  اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، تورم  و گرانی،  بیکاری، اعتیاد و آسیب‌های اجتماعی برخوردارهستند یا خیر.
۳- تنها  تشریح مشکلات و نارسایی ها  و گفتن اینکه: " من مشکلات جامعه را به خوبی می شناسم و در صدد برطرف کردن آنها هستم "  کافی نیست؛ بلکه نامزدها باید به جای شعار زدگی، برنامه محور باشند و برنامه‌هایی را ارائه دهد که اولاً پاسخ گوی مشکلات مردم باشند دومآ از قابلیت اجرائی برخوردار باشند.
۳- اگر گزینه های مورد نظر ما  در دوره های قبل و ماقبل،  نماینده بوده اند، باید ببینیم: بازده کاری آنان چگونه و در چه سطحی بوده و برای کشور، منطقه و حوزه انتخابیه خود چه کار مثبتی انجام داده و چه گلی بر سر مردم زده اند؟ همچنین باید بررسی کنیم که فرد یا افراد  مورد بحث،  به موکلین خود تا چه حد بها داده اند؟  آیا از طبقات فرودست جامعه حمایت کرده اند؟  و یا تنها با طبقات مرفه،  نشست و برخاست داشته اند؟و نیز، آیا با همه موکلین، به مساوات رفتار کرده اند؟  یا بین آنان تبعیض قائل شده اند؟ آیا با رفتار و بر خورد خود جمعی را از خود دور و شماری را به خود نزدیک کرده اند...؟

۴-  اگر نامزد ها توسط احزاب و گروه های سیاسی و در قالب فهرست ها معرفی شده‌اند باید با مطالعه دقیق در پیشینه ارائه دهندگان این فهرست ها، میزان مقبولیت و اعتبار سیاسی آنها را مورد ارزیابی قرار دهیم و مطمئن شویم که آنها در صدد کسب قدرت و تامین منافع خود نیستند؛ بلکه تنها هدف و آرمان شان وارد کردن شایستگان به مجلس و کمک به شکل‌ گیری مجلسی توانا و پویا هستند.

 ۵- قیافه، گشاده رویی، سخنوری،  چرب زبانی، وابستگی به فلان خانواده معروف و فلان شخصیت و مقام، نشاندهنده  شایستگی و صلاحیت نامزدها نیست و نباید گول ظاهر آراسته و بزک های فریبنده آنانرا بخوریم؛ بلکه باید با خرد ورزی و تعقل، ماهیت و منش ذاتی آنان را  به دقت شنایایی کنیم و در انتخاب خود، ملاک عمل قرار دهیم  ادامه دارد   به قلم: عباسعلی خسروداد

نکات قابل تأمل در انتخابات پیش رو " قسمت هشتم "

ادامه از قسمت هفتم

یادآوری:

در قسمت هفتم این یادداشت‌ها ضمن اشاره به چند نکته قابل تأمل در باره انتخابات پیش رو،  به ضرورت توجه جدی مردم  به شاخصه های یک انتخاب اصلح،  تاکید کردیم  و خاطر نشان شدیم که مردم  نباید در انتخاب خود، شیفته احساسات و تحت تاثیر علایق دوستی،  فامیلی و سایر ملاحظات عاطفی قرار گیرند و رأی خود را به نفع نامزدهایی به صندوق‌ها بریزند که درد جامعه را  بشناسند و برای پاسداری از حقوق مردم  عزم  راسخ  و  توان کافی  داشته باشند…
در این قسمت،  به یک  نکته اساسی در باره انتخابات می‌ پردازیم که شاید تا کنون  هیچ صاحب نظری بدان نپرداخته  است!
بر اساس  سنت رایج و متداول،  از فعالیت‌های انتخاباتی با عنوان: " کارزار انتخاباتی"  یا  "مبارزات انتخاباتی"   یاد می‌شود!  این تعبیر غلط  از انتخابات،  طوری در ادبیات  ما  رسوخ کرده است  که متولیان برگزاری انتخابات هم  به رغم  تأکید بر ضرورت پرهیز از هرگونه درگیری و ستیزه جویی  در فرایند انتخابات  و لزوم  برگزاری انتخاباتی سالم  و عاری از تشنج آفرینی ها  و  بد اخلاقی ها،  از فعالیت های انتخاباتی  با عنوان، " کارزار انتحاباتی"  یا  "مبارزات  انتخاباتی" یاد می‌کنند! برخی از نامزد ها هم  با همین  ذهنیت،  در مقابل به اصطلاح، رقبای انتخاباتی خود،  جبهه گیری کرده و به  جای  یک  فعالیت  بی خدشه  و  سالم،  عرصه انتخابات را عملا  به کارزار مبارزاتی  و کشمکش های بی امان،  تبدیل می کنند!    
واژه مبارزه  در لغت به معنی:  خصومت و دشمنی بین دو فرد یا گروه  و  صف آرایی در مقابل هم،  برای حفظ  یا به دست آوردن یک امتیاز و یا گسترش آن  است. بدیهی است که  اگر  مبارزه  علیه دشمن یا دشمنانی باشد که موجودیت ما را مورد تهدید قرار داده اند،  امریست مقبول  و مقدس؛  اما در یک فعالیت انتخاباتی  به ویژه  در شرایطی که اغلب نامزدها  ادعا می کنند که:  " با انگیزه  ادای تکلیف  و  صیانت از قانون،  به صحنه آمده اند و همگی  یک هدف مشترک  را دنبال می‌کنند؛  پذیرفتنی نیست و  شایسته تر این  است که   به جای استفاده از عبارت های فوق الاشاره  در فعالیت‌های انتخاباتی،  از واژه هایی چون:  همدلی، هم آوایی،  همگرایی،  همگامی،  همکاری و ... استفاده  کنند  و   برای برگزاری یک انتخابات سالم  و به دور از هر گونه تفرقه و تشتت،  با هم  و مشترکا تلاش کنند و بر همین اساس، اگر تشخیص می‌دهند که در بین طیف نامزدها کسانی شایسته تر و کارآمد تر از خودشان وجود دارد و می تواند  رسالت و مسئولیت سنگین نمایندگی مردم  را  با اقتدار و توان کافی  به دوش بکشد،  داوطلبانه  به نفع  وی کنار بکشند و میدان را برای فعالیت چنین فرد یا افرادی خالی کنند.
درچنین صورتی  واژه  رقابت هم جای خود را به همدلی و همکاری می‌دهد و نامزدها برای اینکه در عمل ثابت کنند که شیفته خدمتند نه تشنه قدرت،  مصالح عمومی  را  به منافع فردی و جناحی ترجیح می دهند و به جای مقابله و  مبارزه  و حتی  رقابت با یکدیگر، کمک می کنند که شایسته ترین ها به مجلس راه یابند. به راستی آیا ما به آن مرحله از بلوغ   سیاسی و اجتماعی خواهیم رسید؟ یا  این آرزو  همانند تئوری مدینه فاضله هر گز در جامعه ما  به تحقق نخواهد پیوست؟
متأسفانه در دوره دهم انتخابات مجلس شورای اسلامی  عکس این قضیه ثابت شد و از حدود بیست  نامزد حاضر در حوزه انتخابیه مراغه و عجب شیر حتی  یک  نفرهم  از پله آخر نردبان  منیت و  خود بزرگ بینی  و منفعت طلبی  پایین نیامد  و با علم  به اینکه سرنوشت انتخابات با  وجود  تعدد و تکثر نامزد ها، هرگز به نفع آنان رقم نخواهد خورد؛  حاضر به مصالحه  و کناره گیری  به نفع نامزدهای  اصلح نشد و  دیدیم  که در اثر  این پای فشردن های  لجوجانه،  چه شد و   چه  بر سر  مردم  مراغه آمد که نباید می آمد!    ادامه دارد
به قلم عباسعلی خسروداد

نکات قابل تامل درانتخابات پیش رو " قسمت هفتم "

یاد آوری:
در قسمت ششم این یادداشت ها ضمن اشاره به انواع قانون شکنی ها، بد اخلاقی ها و ریخت و پاش های برخی از نامزدها در فرایند تبلیغات انتخاباتی، خاطر نشان کردیم که: مردم باید به نامزدهایی رأی بدهند که با چند قطعه عکس، یک بیوگرافی و رزومه کاری به صحنه بیایند و بی آن که حتی یک چای تلخ به کسی بدهند، در چند جلسه سخنرانی برنامه های خود را برای یک دوره چهار ساله نمایندگی به مردم تشریح و توضیح دهند…
دراین قسمت به چند نکته اساسی دیگر که باید در انتخاب نمایندگان خود، مد نظر قرار دهیم،  به طور گذرا اشاره می کنیم:
۱- مجلس شورای اسلامی یکی از ارکان اصلی تصمیم گیری و ریل گذاری برای حرکت سایر قوا به ویژه قوه مجریه است؛ بنابراین باید کسانی را به این مجلس گسیل داریم که از تعهد، تخصص، توانمندی و روحیه لازم برای به دوش کشیدن این مسئولیت‌ها برخوردار باشند و بتوانند با اتخاذ تصمیمات مهم و تصویب قوانین مفید از حقوق موکلین خود پاسداری کنند.
۲- باید سرنوشت خود را به دست کسانی بسپاریم که از روحیه درد آشنایی برخوردار باشند،  مشکلات و نیازهای جامعه را به درستی تشخیص و با گوشت و پوست خود لمس کنند. بدیهی است، افرادی که از طبقات بالا و به عبارتی اقشار مرفه و بی درد جامعه برخاسته‌اند و طعم تلخ فقر و محرومیت را نچشیده‌اند؛ نمی‌توانند درد و رنجی را که اکثریت محروم جامعه تحمل می‌کنند، درک کنند و درفکر تامین رفاه و رفع مشکلات آنان باشد.
۳- باید دست رد بر سینه ی نامزدهایی بزنیم که وعده های ناممکن و ناشدنی: وعده هایی که نه در حیطه و حوزه وظایف و اختیارات و نه در توان یک نماینده است به مردم می دهند؛ دادن چنین وعده هایی نشانه آن است که آنان، یا به ظرفیت‌های قانونی یک نماینده واقف نیستند و یا در عین وقوف،  آشکارا دروغ می گویند.
۴- در انتخاب نمایندگان خود، تحت تاثیر احساسات، ملاحظات عاطفی، رابطه دوستی، فامیلی و خانوادگی قرار نگیریم و تنها ملاک ما در انتخاب، شایستگی و قابلیت آنان برای ایفای وظایف نمایندگی باشد.
۵- در فرایند تبلیغات رنگین و غوغای منازعات حریصانه نامزدها سر در گم نشویم و با باز کردن چشم و گوش خود به واقعیت ها، بد را از خوب صالح را از ناصالح و لایق را از نالایق تشخیص دهیم و از انتخاب بد و بدتر جدا بپرهیزیم.
۶-نزدیک شدن نامزدها به صاحبان ثروت و قدرت و سوء استفاده از نام و اعتبار برخی از شخصیت ها و افراد شاخص جامعه برای جمع آوری آراء مردم، نشانه بی ریشه بودن و خالی بودن آنان از محتوا است و چنین افرادی هرگز شایسته نمایندگی مردم نخواهند بود.
۷- به افرادی که به قصد تفاخر و کسب قدرت و شهرت نامزد شده‌اند؛ نه به منظور ارائه خدمت و رفع مشکلات مردم، رای ندهیم
۸- مقهور تبلیغات و تلقینات دلالان سیاسی و کارچاق کن های حرفه ای که معمولاً در دوره های مختلف انتخابات، توسط برخی از نامزدها به منظور انحراف آرای مردم استخدام و به عبارت روشن تر اجیر می‌شوند، نشویم و اختیار انتخاب خود را به آنان ندهیم.
۹- در بسیاری از کشورها احزاب و تشکل های سیاسی باحضور در اجتماع و بررسی مشکلات و نیازمندی‌های جامعه و  دغدغه‌های مردم، افرادی را برای نمایندگی معرفی و پیشنهاد می کنند که شایستگی آن را دارند؛ اما از آنجا که تحزب، به معنای واقعی کلمه در کشور ما وجود ندارد باید توده مردم برای آگاهی از صلاحیت و شایستگی نامزدها به نخبگان و آگاهان صدیق و مورد اعتماد خود رجوع کنند.
۱۰- به خاطر داشته باشیم که اگر در انتخاب خود دچار اشتباه شویم باید ضررهای آن را حداقل در یک دوره چهار ساله تحمل کنیم.  ادامه دارد
به قلم عباسعلی خسروداد

نکات قابل تامل در انتخابات پیش رو " قسمت ششم "

 اشاره:
  در قسمت پنجم این یادداشت ها نحوه فعالیت های تبلیغاتی  نامزدها را یکی از معیارهای سنجش درجه پایبندی و التزام عملی آنان به قوانین و مقررات قلمداد کرده و خاطرنشان کردیم که اگر یک نامزد در فرایند تبلیغات انتخاباتی، تابع اضول و ملتزم به قانون نباشد، در صورت راهیابی به مجلس شورای اسلامی نیز به قوانین بی اعتنا بوده و تعهدی در قبال انجام وظایف و مسئولیت‌های نمایندگی نخواهد داشت...
اکثریت قریب به اتفاق نامزدها در فرایند تبلیغات انتخاباتی، ادعا می‌کنند که انگیزه حضورشان در عرصه انتخابات، احساس تکلیف است و هدفی جزعمل به تکلیف  و خدمت به  خلق، ندارند. آنان همچنین خود را فردی قانونمند و پایبند به اخلاق و ارزش‌ها معرفی می‌کنند و قول می‌دهند که در صورت راهیابی به مجلس،  پا را از دایره عدل و انصاف فراتر نگذارند و تمام وقت و انرژی و دانش خود را در طول دوره نمایندگی در کانون دفاع از حق و صیانت از حقوق مردم قرار دهند؛ اما بر مصداق ضرب المثل معروف: " دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟! "  به رغم همه ادعا ها و قسم و آیه ها، اغلب دم خروس واقعیت ها از زیر عبای رفتار و کردارشان بیرون می زند و مردم به این حقیقت پی می برند که:  قسم حضرت عباس جز به هدف پنهان کاری و فریب مردم نبوده و فرد قسم خورده به هیچ وجه صادق و قابل اعتماد نیست.
 همان طوری که اشاره کردیم بهترین ملاک و محک برای سنجش درجه پایبندی نامزدها به قانون نحوه تبلیغات آنان است. نامزدی که ماه ها قبل از موعد مقرر قانونی تبلیغات خود را شروع می کند در واقع عملاً به قانون  دهن کجی می کند و اصول و ارزش ها را زیر پا می گذارد.
 انواع بداخلاقی‌ها در فرآیند تبلیغات انتخاباتی از جمله تخریب رقبا و هتک حرمت و حیثیت اجتماعی آنان و در مقابل پاک و منزه جلوه دادن خود، در کنار بذل و بخشش ها و ریخت و پاش های آنچنانی برای پیش خرید رای مردم، مبین بی تعهدی و نا صالح و نالایق بودن آنان است و این حرکات ها به منزله دم خروسی است که به رغم قسم خوردن به حضرت عباس، از زیر عبای ادعاهایشان بیرون میزند!
 نامزدی که در فرآیند تبلیغات انتخاباتی سر کیسه را شل می کند و بخش قابل توجهی از دارایی خود را به این و آن می‌ بخشد؛  چه هدفی را دنبال می کند؟! هیچ عقل سلیمی نمی پذیرد که فردی در ازای خدمت و رفتن به زیر بار سنگین مسئولیت، افزون بر صرف وقت و انرژی فراوان و تحمل زحمات طاقت فرسا، مبالغ قابل توجهی از جیب مبارک خود هزینه کند و چه بسا در اثر ریخت و پاش های نامتعارف و بی حساب و کتاب از هستی ساقط شود!
 این هزینه ها اغلب چندین برابر حقوقی است که یک نماینده در طول یک دوره چهار ساله نمایندگی دریافت می کند؛ لذا این پرسش مطرح می شود که:  این گروه از نامزدها بقیه پولی را که هزینه کرده اند از کجا و چگونه باید جبران کنند؟! طبیعی است که باید انواع زد و بند ها و سوء استفاده ها را تجربه کنند و از انواع رانت ها و معاملات نامشروع سود ببرد؛ تا بتوانند چندین برابر آن هزینه‌ها را جبران کنند. آیا برای این قبیل نماینده ها وقتی باقی خواهد ماند تا به وظایف و مسئولیت های سنگین نمایندگی بپردازند و به مشکلات مردم رسیدگی کنند؟
 بنابراین مردم باید به نامزدهایی رأی بدهند که با چند قطعه عکس، یک بیوگرافی و رزومه کاری به صحنه بیایند و با چند جلسه سخنرانی، برنامه های خود را برای یک دوره چهار ساله نمایندگی به مردم توضیح و تشریح کنند و از هرگونه هزینه و ریخت و پاش و شعار و وعده و وعید فریبکارانه بپرهیزند، حتی یک چای تلخ به کسی ندهند و بدون هرگونه مبالغه و حاشیه پردازی و دروغگویی، به معرفی خود و توانمندی های خود، بپردازند...   ادامه دارد
به قلم عباسعلی خسروداد