نحوه‌ی رانندگی هر فرد معرف شخصیت و منش انسانی اوست

طبق آمارهای ارایه شده از سوی پلیس راهور ، تصادفات و تلفات رانندگی در سفرهای نوروزی امسال ، در مقایسه با سال 92 از کاهش نسبی برخوردار است.  
کاهش نسبی تصادفات در چند سال اخیر ، بی تردید مرهون تلاش های شبانه روزی نیروهای زحمتکش پلیس و دقت عمل آنان در کنترل عبور و مرور وسایل نقلیه می باشد . با ارج نهادن به این زحمات ، انتظار می رود فرهنگ احترام به مقررات و اصلاح الگوی رانندگی در مردم ، به سطوح بالاتری ارتقاء یابد و به درجه ای از رشد و بالندگی برسد که دیگر نیازی به حضور مداوم پلیس در جاده ها و معابر شهری و اعمال قهری قانون در حق آنان نباشد.  
واقعیت این است که آمار تصادفات و تلفات ناشی از آن در کشور ما با وجود کاهش نسبی در سال های اخیر قابل مقایسه با اغلب کشورها نیست و برای کشوری که مدعی پرچمداری تمدن بشری در سال های دور می باشد ، در حد یک فاجعه است . هر چند عواملی چون وجود نقایص متعدد فنی در خودروهای تولید داخل و غیر استاندارد بودن جاد ه ها در وقوع تصادفات بی تأثیر نیست ؛ با این وجود میزان فعلی تصادفات و تلفات ناشی از آن با هیچ عذر و بهانه ای قابل توجیه نبوده و نمی توان با بی تفاوتی از کنار آن گذشت.  
طبق اعلام پلیس راهور : اصلی ترین علل و عوامل وقوع تصادفات در جاده ها : سرعت و سبقت غیر مجاز ، انحراف به چپ ، خستگی و خواب آلودگی رانندگان ، عدم استفاده ی رانندگان از کمربند ایمنی و عدم توجه آنان به علایم راهنمایی و رانندگی است.  
با وجود تأکید مداوم و مستمر پلیس به اهمیت و ضرورت رعایت موارد فوق و پیامدهای ناشی از نادیده گرفته شدن مقررات از سوی رانندگان ، هنوز آمار تصادفات در کشور ما بالاست و روزی نیست که اخبار تصادفات منجر به فوت یا جرح و خسارت سنگین به اموال مردم در جاده ها گوش جان را نیازارد و خانواده ها را در سوگ عزیزانشان ننشاند.  
در این جا این پرسش مطرح می شود که چه عاملی باعث می شود ما در امر رانندگی حد و مرزی نمی شناسیم .و با زیر پا نهاد قانون و قراردادهای اجتماعی ، امنیت جانی و سلامت خود و دیگران را به خطر می اندازیم ؟! آیا این صحیح است که بخاطر چند دقیقه زود رسیدن هرگز به مقصد نرسیم ؟ آیا ما از وقتمان در سایر موارد زندگی نیز این گونه استفاده می کنیم ؟ در شرایطی که کار مفید در کشور ما از حد متعارف آن پایین تر است ، چرا برای رسیدن به مقصد تا این حد عجله به خرج می دهیم و زور خود را با پدال گاز امتحان کنیم ؟!
از تصادفات و تلفات جاده ای که بگذریم ، رانندگی ما در شهرها نیز مطلوب و رضایت بخش نیست . اکثریت قریب به اتفاق رانندگان ، با زیر پا نهادن مقررات راهنمایی و رانندگی در معابر و خیابان های شهر ، مردم را با مشکل مواجه می سازند . اغلب رانندگان با دور زدن در مکان های ممنوعه ، انحراف به چپ ، لایی زدن و عدم رعایت حق تقدم وسایل نقلیه و عابرین پیاده ، علاوه بر ایجاد راه بندان و قفل شدن ترافیک در معابر ، موجب اتلاف وقت مردم و وقوع تصادفات و حوادث ناگوار می شوند.  
فراموش نکنیم که علاوه بر ضرورت رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی و احترام به حقوق دیگران که در اصول اخلاقی و آموزه های دینی ما نیز به آن تأکید شده است ، نحوه ی رانندگی هر فرد معرف شخصیت و منش انسانی اوست . بنابراین باید همه ی ما با اصلاح الگوی رانندگی ، ضمن کاستن از مشکلات ترافیکی و آمار تصادفات ، به وظیفه ی انسانی و اجتماعی خود عمل کنیم.

اخذ مبالغی تحت عنوان سود دوران مشارکت از خریداران واحدهای مسکونی غیر قانونی است.

وام ِمسکن از جمله تسهیلات بانکی است که دولت محترم با هدف رفع مشکل مسکن و خانه‌دار شدن اقشار کم درآمد به سازندگان یا خریداران واحدهای مسکونی پرداخت می کند. 
وام مسکن علاوه بر اشخاصی که قصد ساخت یا خرید خانه برای استفاده ی شخصی دارند به انبوه سازان نیز پرداخت می شود ؛ مشروط بر اینکه آن را در فرآیند تولید انبوه مسکن به کارگیرند و همزمان با انتقال واحدهای مسکونی به خریداران ، سهم هر واحد را به آنان انتقال دهند ، طبعاً برای این وام درصدی به عنوان سود یا کارمزد تعلق می گیرد که باید وام گیرنده از لحظه ی انتقال وام بنام وی به بانک عامل بپردازد . بنابراین تا وقتی که وام در اختیار انبوه سازان است ، پرداخت  سود متعلق به آن شرعاً و قانوناً به عهده ی آنان و از لحظه ی انتقال به بعد به عهده ی خریداران خواهد بود. 
اما انبوه سازان ، براساس یک روش من درآورده و مغایر با موازین شرعی و قانونی ، بخشی از سود این وام را که هنوز در اختیار دارند ، تحت عنوان سود دوران مشارکت ، از خریداران دریافت می کنند .با وجود مغایرت این روش با موازین شرعی و قانونی متأسفانه تاکنون از سوی مراجع ذیصلاح در این مورد اقدام قانونی به عمل نیامده و انبوه سازان با سوء استفاده از نیاز مبرم مردم به این وام ، خریداران مسکن را برای پرداخت این سود که گاهی به میلیون ها تومان بالغ می شود در تنگنا قرار می دهند!
انبوه‌سازان برای مجبور کردن مردم به پرداخت سود دوران مشارکت ، چنین وانمود می کنند که در صورت خودداری از پرداخت این سود ، وام آنان لغو خواهد شد! 
گفتنی است که دریافت سود دوران مشارکت از خریداران واحدهای مسکونی صرفاً مختص مراغه و چند شهر استان آذربایجان شرقی بوده و در سایر شهرها معمول و متداول نیست. 
با اعلام مراتب فوق شایسته است که مراجع ذیصلاح بویژه دادستان محترم عمومی و انقلاب شهرستان مراغه با ورود به این مقوله و انجام اقدامات قانونی در این زمینه از تضییع حقوق مردم جلوگیری به عمل آورند.

غنی سازی اوقات فراغت جوانان چگونه و چرا؟

در بیشتر فرهنگ ها ، واژه ی فراغت به معنای : آسودگی ، آسایش ، فرصت ، مجال  ... آمده است ، اوقات فراغت به مقطعی از زمان اطلاق می شود که فرد پس از اتمام کار روزانه ، هفتگی ... و یا فراغت از تحصیل در اختیار دارد.
این اوقات مختص قشر خاصی از جامعه و یا منحصر به یک فصل معین نیست . کلیه ی اقشار جامعه در طول سال و به فرا خور موقعیت شغلی و اجتماعی خود ، دارای اوقات فراغت هستند . اوقات فراغت دانش آموزان و دانشجویان به لحاظ حساسیت این اقشار و نیاز بیشتر آنان به استفاده از این اوقات ، از اهمیت بیشتری برخوردار است . لذا والدین و متولیان امر تعلیم و تربیت ، باید برای غنی سازی اوقات فراغت و هدایت فعالیت های آنان در این اوقات برنامه ریزی کنند.
تدوین برنامه های هدایت شده و پربار توسط مسئولان و خانواده ها ، یا مدارس و دانشگاه ها و فراهم نمودن ، امکانات مناسب برای استفاده ی جوانان و نوجوانان از اوقات فراغت ، آنان را در مقابل آسیب های اجتماعی و خطراتی که همواره در کمین شان نشسته است بیمه می کند.
فعالیت های سالم اجتماعی ، تفریحی ، فرهنگی و ورزشی جوانان در اوقات فراغت ، نقش مهمی در شکل گیری و رشد شخصیت این قشر عظیم از جمعیت کشور دارد و به آن چه که در خانه یا مدرسه امکان ابراز آن وجود نداشته است ، فرصت بروز و ظهور می دهد.
اولین گام در غنی سازی اوقات فراغت جوانان شناخت مشکلات ، کمبودها و نیازهای روحی آنان است و برای نیل به این هدف ، می توان با طرح پرسش نامه هایی از نظرات و منویات این قشر و لحاظ نمودن آن ها در برنامه های غنی سازی اوقات فراغت آنان استفاده نمود.
از آن جا که فلسفه ی تعیین مقاطعی از زمان به عنوان اوقات فراغت ، تجدید قوا و کسب آمادگی جسمی و روحی برای شروع مجدد کار و فعالیت است ، لذا برنامه های این اوقات باید از تنوع ، گیرایی و نشاط کافی برخوردار باشد.
به موازات تدوین برنامه های غنی سازی اوقات فراغت جوانان ، خانواده ها نیز باید مراقب فرزندان خود باشند و با نظارت دقیق در فعالیت های آنان ، این اوقات را به نحو مقتضی مدیریت کنند.
در اثر بی برنامگی برخی از خانواده ها برای گذران اوقات فراغت فرزندان خود و بی توجهی به نیازهای روحی و عاطفی آنان ، شمار قابل ملاحظه ای از جوانان ، اوقات فراغت خود را با دوستان ناباب در پارک ها و محیط های نامعلوم و چه بسا ناسالم مانند : قهوه خانه ها و پرسه زدن در کوچه و خیابان سپری می کنند و علاوه بر اتلاف وقت و انرژی و قرار گرفتن در معرض انواع ناهنجاری های اجتماعی ، موجبات سلب آسایش و آرامش شهروندان را فراهم می سازند . لذا والدین باید برای جلوگیری از آثار مخرب روحی و اجتماعی این روند ، ضمن کنترل دقیق معاشرت ها و رفت و آمدهای فرزندان خود ، با واگذاری مسئولیت به آنان ، خطرات این اوقات را کاهش دهند.
مسئولان و متولیان امر تعلیم و تربیت نیز موظفند ، برنامه های غنی سازی اوقات فراغت آینده سازان این مرز و بوم را در اولویت برنامه های کاری خود قرار دهند.