شهرداری مراغه دریک اقدام تعجب برانگیزوتأسف بار؛ باتخریب بخش قابل ملاحظه ای ازفضای سبزموجوددرابتدای بلوارساحلی وقطع چندین اصله درخت، درتقارن با روز زمین پاک، این فضارادرمقابل چشمان حیرت زاده شهروندان وبرغم اعتراضات مکررآنها تسطیح وبه پارکینگ اختصاصی اتومبیلهای شهرداری تبدیل نمود.این درحالی است که اخیراً شورای عالی استانها که رئیس محترم شورای شهرمراغه نیزعضوآن می باشند، لایحه ای رادرمورد جلوگیری از قطع اشجاربه مجلس شورای اسلامی تقدیم نموده است که درآن مجازاتهای سنگینی به مرتکبین اینگونه جرایم پیشنهادشده است.
این تحول، آنچنان سریع وضربتی انجام گرفت که گویی از ضرورت واولویت ویژه ای برخورداربوده وکمترین تأخیردرآن جایزنبوده است!
کتمان حقیقت توسط دونفرازمعاونین شهردار وپاسخ انحرافی ایشان به پرسش نگارنده درموردچگونگی وچرائی این اقدام ونوع کاربری آن واظهاربی اطلاعی دو عضومؤثرشورای شهرازچنین اقدامی، مؤید این واقعیت است که شهرداری، رأساً وبدون اخذمجوزازمبادی ذیربط به این کارمبادرت ورزیده تابه زعم خودهمه راغافلگیرکرده ودرمقابل عمل انجام شده ای قراردهد وازمخالفتهای احتمالی مسئولین ذیربط بویژه درمورد قطع اشجاردرامان باشد.
البته این اولین بارنیست که قدیمی ترین وزیباترین بلوارساحلی مراغه برغم اهمیت وگیرایی بسزایش برای شهروندان مراغه ای، توسط شهرداری مورد تاخت وتاز قرارمیگیرد، بلکه قبلاً نیزبه کَرّات کاربری بخشهایی ازآن به تاسیسات مختلف تغییرداده شده که برای نمونه میتوان به احداث غذاخوری»اوبا« وپارکینگ اختصاصی درانتهای قسمت جنوبی این بلوار اشاره نمود.
درشرایطی که کهن شهرمراغه ازدیرباز باکمبودفضای سبز وتفرّجگاههای عمومی»درمحدوده شهری« مواجه است ومسئولان ذیربط نیزهرچندباتوجیهاتی، بارهابه این واقعیت اذعان کرده اند، قطع تعداد قابل توجهی ازدرختان تناور وتخریب تدریجی تنها بلوار ساحلی ویکی از بهترین چشم اندازهای طبیعی این شهربه تأسیسات نامتناسب وصدالبته غیرضرور، مانندآنچه که درسطوربالااشاره شد، چه توجیهی می تواندداشته باشد وچرا مسئولین ذیربط، بویژه آنهایی که وظیفه سنگین حفظ ومراقبت از محیط زیست ومنابع طبیعی رابه عهده دارند از این عمل غیراصولی ممانعت بعمل نیاورده ودرمقابل آن سکوت اختیارمیکنند؟!
موضوع دیگری که لازم است دراین مقال موردتوجه وامعان نظرقرارگیرد؛ انباشت بیش از حدزباله ها درحواشی وبستررودخانه صافی چای، بویژه دربخشهای مرکزی آن ازپل هاشم آباد تا پل راه آهن وادامه آن تاکیلومترهاست. این وضعیت برغم تذکرات مکررمطبوعات واقشارمختلف مردم به مسئولان، سالهاست بصورت لکه ای شرم آور دربستررودخانه ایکه میتوانست باکمترین توجهی به زاینده رود دیگری تبدیل شود خودنمایی میکند واشک حسرت وافسوس از دیدگان هرناظری درمیآورد که جادارد درجهت رفع فوری این معضل فکری اساسی اندیشیده شودوبایک اقدام سریع وضربتی وقاطع نظیرآنچه که درمورد ایجادپارکینگ اختصاصی دربلوار ساحلی انجام شد به این وضعیت فیصله داده شود.
مشکلات ونارسایی های دیگری نیزدرجای جای این شهر وجودداردکه درفرصتهای بعدی ازنظر مسئولین وخوانندگان خواهدگذشت.
درپایان این مقال پاسخ صریح مسئولان ذیربط به مسائل مطروحه ودلیل سکوت برخی ازآنها درقبال موضوع مورد بحث بویژه انهدام فضای سبز وقطع اشجارکه قانوناً جرم محسوب شده ومجازاتهایی برای مرتکبین آن پیش بینی شده است، مورد درخواست است.