راستی چه خوب بوداگر: متولیان ودست اندرکاران تولید وعرضه نان، اعم ازنانوا وکارگر وشاطر وخمیرگیرو... باعنایت ویژه به این واقعیت که نان، رزق روزانه، قوت لایموت وغذای اصلی خانواده های ایرانی بوده ونیازی است اساسی واستراتژیک، که نبود یاکمبود ویاهرگونه اشکال ونارسایی درتولید وتوزیع آن، علاوه براایجاد نوعی حساسیت ونارضایتی درجامعه، برای اغلب خانواده ها، بویژه خانواده های پرجمعیت وآسیب پذیر وخانواده هائی که بعلت عدم امکان برخورداری ازسایرکالاها وخوراکی ها، مانند: برنج وگوشت وحبوبات و... مجبورندبرای سیرکردن شکم اهل وعیال خودبه نان پناه بیاورند وبهمین علت است که دولت، مبالغی هنگفت ومیلیاردی، ازبودجه عمومی وکیسه بیت المال به یارانه نان اختصاص میدهد... ونیزباتوجه به اینکه نان نعمت عزیزخداست ومردم ازقدیم الایام به آن احترام ویژه ای قایلند وحیف ومیل آنرامکروه وبلکه گناه میدانند...یک کمی، آری فقط یک کمی همت بخرج میدادند ودرتولیدوتوزیع این نعمت مقدس دقت می کردند وکاری نمی کردندکه این نعمت خداوندی ودرعین حال گرانبها وصعب الوصول، دراثربی دقتی وبی توجهی آنها، بصورت نامطلوب ونامرغوب وخمیروفطیر وسوخته وشور وچه بسا غیربهداشتی وغیرقابل استفاده بدست مصرف کننده برسد ودرصدقابل ملاحظه ای ازآن بهمین علت، بصورت ضایعات وباصطلاح ،نان خشک، نصیب نان خشکی ها ودرنهایت، خوراک چهارپایان شود وازاین طریق، صدالبته، خسارات جبران ناپذیری، هم به اقتصاد کشوروهم به اقتصادخانواده واردشود ودراین وانفسای تورم وگرانی وکمبود روزافزون وتقلیل درآمدها، موجبات، ناراحتی ونارضایتی مضاعف مردم رافراهم آورد... وبالاخره چه خوب بوداگر هریک ازمسئولین ودست اندرکاران، امورآردونان که خود بطورقطع ویقین ازوجود این مشکل واین نقیصه آگاهند ومی دانند که علت عمده کاستی ها ونارسایی هادرچرخه تولید وتوزیع نان وتشکیل صف های طولانی درنانوائی ها، برخلاف برخی اظهارنظرها وادعاها؛ کمبود سهمیه آرد ویاناکافی بودن نانوائی ها درسطح شهرنیست، بلکه دلیل اصلی آن ضعف مفرط مدیریت ونظارت وبی توجهی وسهل انگاری افرادی بی درد وبی مسئولیت دراین چرخه ودرنتیجه نزول بی رویه وروزافزون کیفیت نان وهدررفتن مقادیرمعتنابهی ازاین نعمت الهی درفاصله تولید تامصرف-، دریک اقدام سریع وضربتی وبااعمال مدیریت صحیح واصولی وبکارگیری کلیه سازوکارها وامکانات، بدون توسل به هرگونه عذروبهانه ودست آویزی، درراستای رفع این معضل بزرگ ودردناک اجتماعی واقتصادی تلاش می کردند وازهدررفتن سرمایه های ملی واتلاف وقت وانرژی مردم درصف های نوبت جلوگیری به عمل آورند... .