معیارهای یک انتخاب صحیح نوشته ی:عباسعلی خسروداد «قسمت نخست» اشاره:
انتخابات،نماد بارز مردم سالاری وتجلی حضور مردم در عرصه های تصمیم گیری واداره ی امورکشور است. طبق مندرجات اصل ششم قانون اساسی: امور کشور به اتکای آرای عمومی اداره می شود ، از راه انتخابات، انتخاب رئیس جمهور،نمایندگان مجلس شورای اسلامی،اعضای شوراها و نظایر این ها از راه همه پرسی ... بنا براین شرکت در انتخابات حق مردم است وهر یک از آحاد ملت می توانند با بهره گیری از این حق مسلم، سرنوشت خویش را برای یک دوره ی چهار ساله ی دیگر رقم بزنند ودر اداره ی امور جامعه، شریک و سهیم باشند...
با نزدیک تر شدن به تاریخ برگزاری انتخابات هفتم تیرماه جنب وجوش داوطلبان وبه عبارتی نامزد های احتمالی گروه ها وجریان های سیاسی برای فتح خاکریزها و تحکیم مواضع خود در مقابل رقبا افزون تر وآشکارتر می شود وجامعه هرچه بیشتر در فضای انتخاباتی قرار میگیرد.
روز شمارانتخابات شامل فرایندهایی است که دست اندرکاران اجرا ونظارت راناگزیرازفراهم نمودن بستری سالم وعاری از هر گونه آلودگی برای رقابت نامزدها وجلوگیری ازسوء استفاده های احتمالی از این بسترمی کند.تا مردم بتوانند با اطمینان کامل از امنیت آرای خود به پای صندوق های رای گیری بروند وگزینه های مورد نظر خود را در یک فضای آرام ومطمئن انتخاب کنند.
ازآن جا که باید هر یک از نامزدها الگووسرمشق قانون مندی وقانون مداری بوده وپای بندی خود را به رعایت قانون وصیانت از حقوق مردم در عمل نشان دهند؛ لذا یکی از ملاک های ارزیابی درجه ی شایستگی وصلاحیت آنان،نحوه ی عمل شان در جریان فعالیت های انتخاباتی است. بر مصداق مثل معروف:(سالی که نکوست از بهارش پیداست) اگر یک نامزد در پروسه ی فعالیت های انتخاباتی تابع اصول وملتزم به قانون نباشد، در صورت پیروزی در انتخابات نیز به قوانین بی اعتنابوده وتعهدی به حفظ حقوق دیگران نخواهد داشت.
هر چند تبلیغات لازمه ی انتخابات است وهر یک از نامزد ها حق دارند با بهره مندی از فرصت فراهم شده برای تبلیغات ،رزومه ی کاری وبرنامه های آتی خود را برای مردم تشریح وتوضیح دهند،اما هر گونه سوءاستفاده ازاین فرصت مردود بوده وبرای مرتکبین نمره ی منفی به ارمغان می آورد.
تجربه ی دوره های گذشته نشانگر این واقعیت است که شماراندکی ازنامزدها درفعالیت های انتخاباتی خود،پای بند قانون واخلاق نبوده واکثریت قریب به اتفاق آنان برای کسب آراء بیشتروپیروزی بررقبا دردام افراط وتفریط گرفتارمی آیند وبرای نیل به هدف به هر وسیله ای ولو غیر قانونی وغیر اخلاقی متوسل می شوند.
نامزدی که آشکارا دروغ می گوید وبا قلب واقعیت ها وچه بسا تخریب رقبا می کوشد خودرا فردی مفید ومقید به قانون جلوه دهد، با چه تضمینی می تواند از حقوق مردم صیانت کند؟
و یا نامزدی که می کوشد با یک وعده غذا یا یک هدیه ی کم ارزش ومبلغی ناچیز رای مردم را به پشیزی پیش خرید کند.چه هدفی را دنبال می کند؟! آیا این قبیل بذل وبخشش ها وریخت وپاش ها به مثابه ی سرمایه گذاری در یک طرح سود آوروسوء استفاده ی آشکار ازآراء مردم نیست؟فردی که در وضعیت عادی حاضر به سیر کردن شکم حتی یک انسان گرسنه ونیازمند نیست،چرا در جریان انتخابات میلیون ها تومان برای شام وناهار اشخاص هزینه می کند؟!... ادامه دارد