در مقاله ای دریکی از روزنامه ها ، نویسنده ، با سوز وگداز فزاینده ای ، از وجوداختلاف نظرعمیق دربین اعضای شورای شهر یکی ازشهرهای همجوارخبرداده وتداوم این روند را برای آینده‌ی این شهر نگران کننده‌توصیف نموده بود. نویسنده درادامه با اظهارتأسف ازبروز این اختلاف ، اعضای شورای شهر را به وحدت وهمدلی بی قید وشرط دراتخاذ تصمیمات دعوت کرده واز آن ها خواسته بود ، از هرگونه تفرقه وتشتت آراء در موضوعات بپرهیزند واتحادو یگانگی خود را دراین دوره‌ی چهارساله حفظ کنند.
برخلاف نظر این نویسنده که معتقد است ، اعضای شورای شهر باید درتمام مسایل وتصمیم گیری ها وحدت نظر داشته باشند واز پراکندگی آراء‌درانواع زمینه ها بپرهیزند ، نگارنده براین باور است که اختلاف آراء دربین اعضای شوراها یک امر طبیعی ، بلکه لازم و ضروریست وشورای یکدست ، با آراء یکسان درتعریف تشکلی که فلسفه ی وجودی آن شورو مشورت در امور است وکلیه ی تصمیمات ، دراین نهاد باید با آراء موافق ومخالف اعضاء اتخاذ شود نمی گنجد.
مخالفت یک یا چند عضوشورا با مسایل وموضوعات مطرح شده درشوراها نباید به عنوان وجود افتراق وپراکندگی دربین اعضاء موجب نگرانی شود .منهای اعمال سلایق شخصی وملاحظات عاطفی وسیاسی در تصمیم گیری ها ، که برای شورا خطرناک است ؛ هرگونه اختلاف نظر اعضادرباره ی موضوعات ، از ویژگی های یک نهاد شورایی بوده ونگاه واحد اعضاء به مسایل مورد بررسی ، شوراها را به یک نهاد منفعل وبی اراده تبدیل می کند واستقلال عمل اعضاء را زیر علامت سؤال می برد.
عملکردنمایندگان مجلس شورای اسلامی واستقلال رأی آن ها درتصمیم گیری ها می تواندبرای اعضای شوراها الگو وسرمشق مناسبی باشد وآن هارا در برخورد اصولی با مسایل رهنمون شود.
وجود فراکسیون های مختلف درمجلس شواری اسلامی وتقسیم نمایندگان به دو گروه اقلیت واکثریت ، نشانه ی نگاه متفاوت نمایندگان به مسایل مطرح شده ومؤید استقلال رأی آن ها در فرایند تصمیم گیری هاست واین امر موجب شده که نمایندگان ، بدون تأثیر پذیری از این یا آن جریان فکری ، موافقت ،یا مخالفت خود را با لوایح وطرح های پیش نهادی اعلام کنند.
همواره شاهدیم که نمایندگان ، در اعلام نقطه نظرات خود درباره ی موضوعات مطرح شده در کمسیون ها وصحن علنی مجلس آزادند وهیچ نماینده ای به علت اتخاذ موضع مخالف درقبال مسایل وموضوعات ، مورد باز خواست قرار نمی گیرد.
بنابراین وجود آراء متفاوت در نهادهای شواریی به شرطی که آلوده به تمایلات نفسانی ومتأثراز ملاحظات عاطفی وسیاسی نباشد ،نه تنها دلیل وجود آشفتگی وگسستگی دراین نهادها نیست بلکه مؤید پای بندی اعضاء به استقلال رأی وتأکید آن ها برحفظ حقوق قانونی نمایندگی است .
توجه به این نکته نیز حایز اهمیت است که هم اندیشی وهمکاری اعضای شوراها در بررسی موضوعات ، از این قاعده مستثنی بوده ومی تواند درکشف حقیقت وجلوگیری از اتخاذ تصمیمات غلط مؤثر واقع گردد . اما همسویی مطلق وبی قید وشرط آن ها در تمامی زمینه ها موجب خالی شدن شوراها از محتوی وتبدیل آن ها به یک عنصر بی خاصیت خواهد شد.