انسان هر اندازه از نظر فکری نیرومند و توانا باشد ، قادر است از یک یا چند بعد به مسایل و موضوعات نگاه کند و ابعاد دیگر برایش مجهول و لاینحل باقی می ماند . بنابراین باید برای انجام کارهای مهم و اساسی از خرد جمعی کمک بگیرد و از عقل و تجارب و دیدگاه های افراد نخبه و آگاه در تصمیم گیری ها استفاده کند .
بدیهی است هر تصمیمی که با هم فکری و مشورت گرفته شود ، بهتر و کامل تر از تصمیمی است که به تنهایی و بدون هم اندیشی اتخاذ گردد . به قول مولانا :
«مشورت ، ادراک و هشیاری دهد
عقل ها را عقل ها یاری دهد »
نزول سوره ی مبارکه ی « شورا » در قرآن کریم نشان دهنده ی اهمیت و ضرورت مشورت و هم فکری در کارهاست . خداوند در آیه ی 37 این سوره مشورت را یک برنامه ی مستمر برای مومنان می شمارد و به اهمیت آن تأکید می ورزد .
«اَمر ِهُم شورا بِینَهُم وَ شاوِرهُم فِی الاَمر » .
درباره ی اهمیت شورا احادیث و روایات متنوعی از نبی اکرم ( ص ) و امامان معصوم ( ع ) نقل شده است : که در آن ها ضمن تأکید بر اهمیت شورا ، مومنین به مشورت در کارها و هم اندیشی در تصمیم گیری ها سفارش شده اند .
خود پیامبر ( ص ) در مسایل اجتماعی و اجرایی ، در جنگ و صلح و امور دیگر ، با یاران خود به مشورت می نشست و گاهی نظر جمعی را ترجیح می داد و بدین وسیله سرمشق و اسوه برای مردم بود .
با تأسف باید گفت که اغلب مسوولین و دست اندرکاران امور جامعه ، به مقوله ی شورا و مشورت ، بهاء لازم را نمی دهند و از تجارب و آگاهی های نخبگان و صاحب نظران در تصمیم گیری ها بهره ی کافی نمی برند . امروز جای اتاق های فکر و کارگروه های تخصصی در ادارات و مدیریت های مراغه ، اگر نگوییم خالیست که بسیار کمرنگ و نا محسوس است . و مدیران و کارگزاران ما در رده های مختلف اداری و نظارتی رغبتی برای بهره جویی از خرد جمعی و استفاده از نقطه نظرات و رهنمودهای دیگران در تصمیم گیری ها از خود نشان نمی دهند . برخی از مدیران به اندازه ای سرمست باده ی غرورند که خود را بی نیاز از هرگونه مشورت و هم اندیشی با دیگران می دانند و گروهی آن را به نوعی دخالت در قلمرو مدیریت خود تلقی می کنند و به همین دلیل می خواهند هر تصمیمی را ولو خارج از توان فکری و رشته تخصصی خود به تنهایی و بدون مشورت با دانایان اتخاذ کنند . اینان حتی با همکاران و معاونین خود درباره کارها مشورت نمی کنند .
بدیهی است که این قبیل مدیران ، هرگز در کارها موفق نبوده و تصمیمات آن ها کامل و بی عیب و نقص نخواهد بود . لذا شکل گیری یک تیم مرجع شامل نخبگان ، متخصصان ، آگاهان و صاحب نظران در هر یک از دستگاه های اداری و نظارتی با رویکرد رایزنی وهم اندیشی درباره ی مسایل و موضوعات مختلف و کشف حقایق و تعیین نقشه ی راه و اتخاذ تصمیمات مهم و حساس ، لازم و ضروری است و مدیران و کارگزاران ، باید در تحقق این امر مهم اهتمام ورزند .
ناگفته نماند که امروز در اکثر وزارت خانه ها و سازمان ها و ادارات وابسته ، اتاق های فکر و کارگروه های تخصصی در ابعاد گوناگون و متناسب با حوزه های کاری سازمان دایرورهنمودهای لازم رادرباره ی مسایل مورد طرح ارایه می دهند .
در برخی از دستگاه ها وظیفه ی هم آهنگی و تدوین استراتژی و چشم انداز برای نیل به اهداف توسعه ی همه جانبه ، به عهده ی مشاورین و متخصصین و صاحبان اندیشه و فکر محول شده و مدیران رأی و نظر آن ها را در اکثر زمینه ها محترم می شمارند و تصمیمات خود را براساس رهنمودهای آن ها اتخاذ می کنند .
واپسین کلام این که : درباره ی تشکیل اتاق فکر و استفاده ی اصولی از ظرفیت نخبگان و دانایان ، تاکنون وعده های مکرری از زبان مسوولین ، بویژه نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی ،شنیده ایم ، اما همه ی این وعده ها در حد شعار باقی مانده و اتاق فکری که برای مردم محسوس و قابل دسترس باشد در صحنه ی عمل ظاهر نشده است .