ادامه از قسمت اول
... دراصل هشتاد و نهم قانون اساسی آمده است:
" 1- نمایندگان مجلس شورای اسلامی می توانند در مواردی که لازم می دانند هیئت وزیران، یا هریک از وزرا را استیضاح کنند ...
"2- در صورتی که حداقل یک سوم نمایندگان مجلس شورای اسلامی، رئیس جمهور را درمقام اجرای مدیریت قوه مجریه و اداره امور اجرایی کشور مورد استیضاح قراردهند. رئیس جمهور باید ظرف مدت یک ماه، پس از طرح آن درمجلس حاضر شده، توضیحات کافی بدهد. درصورتی که پس از بیانات نمایندگان مخالف و موافق و پاسخ رئیس جمهور، اکثریت دوسوم کل نمایندگان، به عدم کفایت رئیس جمهور رأی دادند؛ مراتب جهت اجرای بند 10 اصل یکصد و دهم، به اطلاع مقام معظم رهبری می رسد."
برابر اصل نودم: "هرکس شکایتی از طرز کار مجلس یا قوه مجریه یا قوه قضاییه داشته باشد، می تواند شکایت خودرا کتباً به مجلس شورای اسلامی عرضه کند..."
باعنایت به جایگاه رفیع مجلس شورای اسلامی در قانون اساسی و وظایف و اختیارات گسترده ای که دراصول مختلف این قانون، برای نمایندگان تعریف شده است؛ باید بپذیریم که هرکم مایه ای نمی تواند رسالت سنگین نمایندگی مردم را دراین نهاد مقدس به دوش بکشد. نماینده ای که براساس قانون حق دارد؛ درعموم مسایل قانون وضع کند، درهمه مسایل داخلی و خارجی، اظهار نظر کند، درتمام امور کشور تحقیق و تفحص کند، علاوه برطرح سئوال، از وزرا و رئیس جمهور، آنان را استیضاح و درصورت اقتضا رأی عدم اعتماد به وزرا و عدم کفایت به رئیس جمهور بدهد و... باید افزون بر تعهد و تدین و تقوا، از تجربه و تخصص کافی در یکی از رشته های دانشگاهی، مانند رشته اقتصاد، حقوق اعم از: حقوق عمومی، حقوق سیاسی و حقوق بین الملل و رشته های علمی، صنعتی، انسانی، اجتماعی و فرهنگی برخوردارباشد؛ تا ضمن احساس تکلیف و مسئولیت درقبال اموری که به او محول شده است، توانائی تحلیل مسایل، تشخیص مصالح، تصویب لوایح و طرح ها و تحقیق در ضرورت ها را داشته باشد.
تذکر این نکته را ضروری می دانم که تعهد و تخصص لازم و ملزوم یکدیگرند و هیچ یک به تنهائی و جدای از هم، شرط کافی برای احراز شایستگی و صلاحیت افراد نیست؛ زیرا یک فرد متعهد و مقید به اصول، اما فاقد تخصص، به رغم پای بندی به ارزشها و فضیلت ها و التزام به دیانت و امانت و تقوا نمی تواند درباره مسایل تخصصی اعمال نظر کند یا تصمیم بگیرد. به همین نسبت یک فرد متخصص و مجرب، اما غیر متعهد، با وجود علم و آگاهی به انواع مسایل و موضوعات، نمی تواند فرد مورد اطمینانی برای سپردن مسئولیت ها باشد؛ بنابراین باید حتماً، این دو ویژگی را درانتخاب نمایندگان خود، توأمان و بدون ترجیح یکی بر دیگری لحاظ کنیم. به عبارت روشنتر: به نامزدهایی رأی بدهیم که هم متعهد، متدین و متقی باشند و هم متخصص و مجرب و مدبر.
اما چگونه می توانیم این ویژگی ها را درنامزدها کشف و از میان آنان بهترین ها را انتخاب کینم؟... ادامه دارد
عباسعلی خسروداد