معمولاً هردونفری که به هم میرسند، پس از سلام واحوالپرسی وخوش وبش،ازهم میپرسند :»چه خبر؟«.گوئی حس کنجکاوی وعلاقه ی به کسب خبر درفطرت انسان به ودیعه نهاده شده وهرکس دوست دارد؛ازآنچه که دراطرافش می گذرد مطلع شود. وبه همین دلیل است که خبر درمطبوعات، ازاهمیت ویژه ای برخورداراست وتیترهای اصلی روزنامه ها رااغلب خبرها تشکیل میدهند. تاسایرمطالب. مردم بیشتر به دنبال خبرهای دست اول ودرعین حال مهم هستند. خبرهایی که حاکی ازرویدادها وتحولات مثبت، درمحیط زندگیشان باشد. بنابراین هرمطبوعه ای که بتواندمهمترین وتازه ترین اخبارراازمنابع مختلف خبری کسب ودرصفحات خودمنعکس کند؛به همان اندازه میتواند جای خودرا درمیان مردم بازکند وبه عبارتی بااقبال عمومی مواجه شود. خبر،اصولاً ازتحول وتحول ازحرکت وپویش حاصل میشود. لذا جوامعی که حرکت وپویائی درآنها زیاداست؛ خبرسازترازجوامعی هستندکه تحرک وجنب وجوش درآنهاکم وبیرنگ است.در جوامع نوع دوم؛مطبوعات همواره باکمبودخبرمواجهندومجبورند صفحات خود رابا چاپ انواع آگهی ها، اطلاعیه ها ومطالب غیرضرور پرکنند. باتاسف، بایدگفت که مطبوعات مراغه،ازدیرباز باچنین وضعیتی مواجه هستند ومدت هاست دراین شهرتحول قابل ملاحظه ای که بتوان خبرآن راباتیتر درشت درصفحات اول نشریات درج کردبه چشم نمی خوردواخباری هم که بطور جسته وگریخته دراین نشریات به چاپ میرسند؛به حدی بی اهمیت وپیش پاافتاده اند که بود ونبود آنها، برای مردم علی السویه است. این خبرها بیشتر شامل برگزاری همایش ها، گزارش عملکردها وآمار فعالیتهای روزمره ادارات وسازمانهای دولتی، انتصاب ها، تجلیل ها و.... ودرنهایت افتتاح برخی پروژه های کوچک وکم اهمیت هستندکه به قول معروف چنگی به دل نمی زنند ودرمجموع فاقد ارزش خبری می باشند. ناگفته نماندکه درطول سالهای اخیر، درمقاطع ومناسبتهای مختلف خبرهائی ازتصویب طرح های مهم واجرای قریب الوقوع آنها ازقول برخی مسئولین، درمطبوعات به چاپ رسیده،اما باوجودانقضاء ضرب الاجل تعیین شده برای آنها، هرگز به مراحل اجرا وعمل درنیامده اند وبعدها معلوم شده که این خبرها فریبی بیش نبوده وصرفاً به منظور بهره برداری های سیاسی وتبلیغاتی منتشر شده اند. که برای نمونه میتوان به تصویب طرح مجتمع پتروشیمی-ساخت کارخانه ی خودروسازی-تاسیس مجتمع فولاد-احداث کارخانه ی سیمان-کارخانه ی احداث حوله بافی... وحتی دراین اواخر تاسیس کارخانه ی هواپیماسازی!! ودهها طرح وپروژه دیگری که خبرآنها بارها صفحات روزنامه هارا به خوداختصاص داده اند، اشاره نمود. آیا این روند همچنان درمراغه ادامه خواهدداشت؟ آیابازهم خبرهای منتشر شده درمطبوعات این شهر بی اساس یافاقدارزش خبری خواهندبود؟ آیا حرکت وجنب وجوشی که لازمه ی تحول وتوسعه درهرجامعه ایست. این شهر رابه یکی از شهرهای خبرساز درمنطقه بدل خواهد ساخت؟. خدامیداند وبس.