جاده ی ارتباطی مراغه - هشترود ، سال هاست به قتلگاه انسان هایی بدل شده است که تنها گناهشان تردد اجباری در مسیری می باشد که در حوزه مسوولیت مدیران بی درد و بی تفاوت به سرنوشت مردم قرار گرفته است ؛ مدیرانی که با وجود مشاهده ی رشد روزافزون آمار تصادفات خونین و کشته و مجروح شدن ده ها انسان بی گناه ، در این مسیر ، به قول معروف ککشان نمی گزد و دلشان به درد نمی آید . همان طوری که طی مقاله ای ، تحت عنوان ( جاده یا قتلگاه ) ، در یکی از شمارگان روزنامه ی رصد متذکر شده ام : این مسیر در سال های دور به صورت یک راه روستایی و به عبارت صحیح تر ( جاده ی مال رو ) ، برای دسترسی به روستاهای اطراف و عبور احشام و چهار پایان تعبیه شده و به رغم مغایرت آشکار با استانداردهای جاده ای ، از جمله وجود شیب ها و پیچ های تند و خطرناک - کم عرض بودن مسیر - عدم دید کافی برای رانندگان و زیرسازی نامناسب و غیر اصولی ، ناچار برای تردد روزانه صدها دستگاه وسیله ی نقلیه ی سبک و سنگین که با ازدیاد کارخانجات صنعتی در سال های اخیر در منطقه و حمل و نقل مواد اولیه و تولیدات این کارخانجات ، از این جاده روز به روز افزایش می یابند ، مورد استفاده قرار می گیرد و کمتر روزی است که در آن تصادفی منجر به فوت ، یا جرح و خسارت سنگین به سرمایه های مردم رخ ندهد .
کما این که در یکی دو ساله ی اخیر ، در چندین حادثه ی خونین و دلخراش ، در این مسیر ، ده ها تن از هم وطنان عزیزمان ، جان خود را از دست داده و خسارت های سنگینی را تحمل نموده اند . فقدان یک متولی درد آشنا و کارآمد برای مدیریت این جاده و تعلل آشکار در امر مرمت و نگهداری اصولی آن و لکه گیری های مقطعی و در عین حال غیر اصولی و صرفاًٌ برای رفع مسوولیت ! و در نتیجه فرسایش بی رویه ی سطح جاده و ایجاد موج ها و دست اندازهای متعدد و صعب العبور درسراسر آن ، مزید بر علت شده و این جاده را به یکی از خطرناک ترین محورهای مواصلاتی ، نه تنها در استان بلکه در سطح کشور تبدیل نموده است ؛ که بی توجهی علاوه بر مغایرت با آرمان های نظام مقدس جمهوری اسلامی به مثابه ی بی تفاوتی به سرنوشت هزاران انسان بی گناهی است که ناچارند در این جاده مسافرت کنند . متأسفانه ، با وجود گذشت نزدیک به دو سال از تصویب طرح احداث آزاد راه در مسیر مورد بحث ، در هیئت محترم دولت و وعده های مکرر مسوولین درباره ی قریب الوقوع بودن عملیات اجرایی آن ، هنوز نه درباره ی میزان اعتبار اختصاص یافته به آن به درستی اطلاع رسانی شده و نه درباره ی واگذاری آن به پیمانکار اقدامی صورت گرفته است . لازم به ذکر است که حجت الاسلام و المسلمین پور محمدی ، نماینده ی مردم آذربایجان شرقی در مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه ی مراغه نیز در جلسه ی شورای اداری مورخه ی 21/2/91 ، ( با ابراز تأسف از تعلل آشکار برخی از مسوولین ، در این خصوص ، به ضرورت اقدام فوری برای رفع موانع موجود و مشکلاتی که باعث شده ، کار احداث یک جاده ی چند کیلومتری ، تا این حد به درازا بکشد ، تأکید کرد و با بیان این مطلب که حفظ جان انسان ها و جلوگیری از به هدر رفتن خون مردم ، برای همه ، به ویژه مسوولین و کارگزاران نظام مسوولیت شرعی دارد ، از مسوولین ذیربط ، از جمله مدیر کل راه و ترابری استان - استاندار آذربایجان شرقی - اعضای شورای برنامه ریزی و مسوولین شهری ، بویژه فرماندار مراغه خواست : برای رفع این مشکل هر چه زودتر دست به کار شوند و نسبت به تصویب بودجه ی استانی و ملی برای احداث حداقل یک بزرگراه در این مسیر اقدام کنند . ایشان افزود :این راه دیگر به یک قتلگاه واقعی برای انسان ها تبدیل شده و در این مورد هر جا که رفتنی هستیم باید برویم و من هم با شما همراه خواهم بود .
یادآوری می شود که ضرورت تسریع در رفع این معضل اساسی یکی از مهم ترین مطالبات اهالی منطقه از مسوولین بوده و مراتب طی چند فقره طومار با صدها امضاء و مقالات متعدد در مطبوعات به اطلاع مسوولین رسیده و به آن تأکید گردیده است . ناگفته نماند که عده ی کثیری از صاحبان اراضی حواشی جاده ، در یک حرکت خداپسندانه ، آمادگی خود را برای مصالحه و واگذاری املاک خود به مجریان طرح و هر گونه مساعدت اصولی در راستای پیشرفت کار اعلام داشته اند که شایسته است مسوولین امر از این فرصت برای تملک اراضی مذکور استفاده کنند .