ریختن زباله در معابر و خیابان های شهر، دور از شأن شهروندی است

  

روزی نیست که شاهد انباشت زباله ­ها و خرت و پرت­ ها درجوی های حاشیه خیابان­ ها، سد شدن راه آب و جاری شدن سیلاب در پیاده­ روها و معابر شهر نباشیم و کارگران بیل به دستی را مشاهده نکنیم که مشغول تخلیه این جوی ها و پاکسازی محیط از زباله­ ها هستند.

از ضایعات میوه و صیفی جات گرفته تا کارتن­ های خالی، از قوطی­ های کنسرو تا ظروف یکبار مصرف، از ته سیگار و کیسه­ های نایلونی تا لفاف انواع تنقلات و خوراکی­ های بسته­ بندی شده و... هر روزه در حجمی قابل توجه، توسط مردم، بویژه مغازه­ داران و فروشندگان دوره­ گرد در این مکان­ ها سرازیر می­شوند، تا نقش مؤثر و مخرب خود را در آلودگی محیط­ زیست و کراهت چهره ی شهر ایفا کنند و مشکلات عدیده ­ای را برای شهروندان به­ وجود بیاورند.

در حالی که که رعایت اصول و موازین بهداشتی و حفظ پاکیزگی و زیبایی محیط از ملزومات و ضرورت­ های زندگی اجتماعی، محسوب می­شود، اینگونه بی­ مبالاتی­ ها و کج رفتاری­ها، آن هم از سوی شهروندانی که به فضیلت  و فرهیختگی شهره­ اند و همواره به تاریخ و فرهنگ دیرینه شهرشان می­ بالند، چه توجیهی می­تواند داشته باشد؟ و مگر نه این است که دین مبین اسلام در قالب عبارت: "النظافت من الایمان" نظافت و پاکیزگی را جزئی از ایمان می­داند و مؤمنین را به رعایت آن توصیه می­کند؟ پس چه عاملی موجب می      شود که ما مردم، با وجود ادعای دینداری و ایمان به خدا به این سفارش عمل نمی­  کنیم؟ و آن را آویزه گوش خود قرار نمی دهیم!

لازم به یادآوری است که در جوامع پیشرفته و حتی در حال توسعه جهان؛ ریختن زباله و لو یک چوب کبریت در معابر و مکان های عمومی جرم محسوب شده و متخلفین به حبس و جریمه نقدی محکوم می­شوند. در این کشورها صد البته به موازات اعمال مقررات بازدارنده، با اجرای برنامه­ های مستمر آموزشی و تربیتی در رسانه­ ها و مدارس و دانشگاه­ ها مردم را از بدو طفولیت، با اصول و موازین زندگی اجتماعی و آداب شهروندی  آشنا می­سازند و ضرورت پاکیزگی محیط­زیست را به آنها تفهیم می­ کنند.

از آنجا که شخصیت افراد در سنین خردسالی شکل می­ گیرد، لذا لازم است؛ کودکان خود را از بدو تولد، به رعایت این اصول عادت دهیم و به آنها تفهیم کنیم که ریختن زباله در محیط زندگی، علاوه بر تبعات بهداشتی، در شأن یک انسان متمدن، یک مسلمان واقعی و یک شهروند بافرهنگ نیست.

همچنین با تفهیم مفهوم عبارت پرمحتوای: "شهرمن خانه من" به آنها تلقین کنیم که باید شهر خود را مانند خانه خود تمیزو پاکیزه نگه داریم و از ریختن زباله در سطح آن بپرهیزیم.

بی­ شک همه ی ما از تبعات بهداشتی و زیست محیطی پخش زباله ­ها در محیط زندگی خود آگاهیم و پیامدهای سوء آن را به صورت اپیدمی­ های خطرناک و شیوع انواع بیماری های عفونی بارها تجربه نموده­ ایم، بنابراین باید با ترک و تقبیح این عادت زشت و ضدفرهنگی ادعای فضیلت و فرهیختگی و تاریخ و فرهنگ دیرینه ی خود را در عمل به اثبات برسانیم.  بااین امید