ضنعت گردشگری یکی از صنایع پول سازو پر درآمد است که اغلب کشورهای جهان از آن به عنوان منبع اصلی تأمین هزینه های کشور استفاده میکنند.
باعنایت به ظرفیت بالایی که کشور ما در این حوزه دارد. میتوان با یک سیاست گزاری صحیح، از این رهگذر به درآمدهای کلانی دست یافت و کشوررا از حالت تک محصولی و وابستگی به درآمدهای نفتی رها ساخت.
به دلیل فقدان یک برنامه ی دقیق، برای ایجادزیر ساخت ها و توسعه ی همه جانبه ی این صنعت، امروز کشور ما در مقایسه با سایر کشورها از مزایای قابل توجه آن بهره ی کافی نمی برد. کما این که بخش گردشگری ما در حال حاضرکمتراز کشور هند، کشور ترکیه عربستان سعودی و حتی امارات گردشگرخارجی جذب می کند و این در حالی است که آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری در کشور ما بیش از کشور های فوق است.
مراغه نیزبا وجود یدک کشیدن عنوان یکی از 10 شهربا بافت تاریخی کشورو پتانسیل های مهم در حوزه ی گردشگری نتوانسته توفیق لازم را درجذب گردشگردر حد مطلوب کسب کند. و از مزایای کم نظیر آن در سطحی قابل قبول بهره مند شود.
وضعیت نامطلوب صنعت گردشگری در مراغه نشان دهنده ی این واقعیت است که مدیران ذیربط، فاقد اراده ی لازم برای تحقق توسعه ی همه جانبه ی این صنعت بوده و از توانایی های کافی جهت نیل به این هدف مهم برخورردارنیستند.
بنابراین آن چه تاکنون ازپیشینه ی درخشان تاریخی، جایگاه ممتاز کشوری و منطقه ای و پتانسیل های بی همتای گردشگری مراغه، نصیب مردم این شهرشده است جز مشتی شعار تکراری و وعده و وعیدهای عمل نشده نبوده و مسوولان این حوزه سال هاست مردم را با انواع وعده ها و دل مشغولی ها از جمله: ساماندهی رصد خانه ی مراغه ، نصب پلانتاریوم هایی که سال هاست در انبارخاک می خورند،ایجادسایت موزه ی رصدخانه، ساماندهی معبد مهر، ساماندهی آب های سنتی و غار معروف هامپوییل (کبوتر) و مرمت اساسی و احیا و آزاد سازی آثار و ابنیه ی تاریخی در حال فروپاشی ، مانند برجهای کبود و مدور سرگرم نموده اند. آن ها نه تنهامنشاء اثراتی مثبت و اساسی در پیش برد و شکوفایی این صنعت مهم نبوده اند،بلکه با اقداماتی چون ساخت و سازدر حریم آثار و ابنیه تاریخی و به خطر انداختن این اثارو محصور کردن آنها در حصار سازه های بتنی«با کاربری تجاری» ورها ساختن بهترین و شاخص ترین ابنیه ی تاریخی این شهر در مجاورت ویرانه ها و حتی تخریب بخش هایی از برخی آثار تاریخی به بهانه ی مرمت و بازسازی آنهاونیمه تمام گذاشتن برخی از پروژه ها، موجب اتلاف وقت و عقب ماندگی صنعت گردشگری در مراغه شده اند.
همان طوری که اشاره رفت: از عمده ترین علل و عوامل بی رونقی صنعت گردشگری در سطح کشور و به تبع آن شهرستان مراغه نبود زیر ساخت های لازم مانند هتل ها و اقامتگاه ها و مهمانسراها، و فقدان پرسنل و کارشناسان متخصص در رأس امورو در نهایت ضعف مدیریت، در این حوزه اشاره نمود.
وجود این کاستی ها طبعأ چشم انداز مناسبی را برای اینده ی گردشگری بویژه در مراغه ترسیم نمیکند و لازم است مسوولان ذیربط به فکرچاره ی اساسی برای نجات این صنعت از مخمصه فعلی باشند.
مسوولان امور شهری مراغه در حرف و شعارصنعت گردشگری را یکی ازمحورهای دوگانه ی توسعه مراغه قلمداد نموده و روی آن حسابی جداگانه باز می کنند اما در عمل به آن بهای لازم را نمی دهند. جا دارد متولیان این بخش طی آماری، شمار واقعی گردشگران خارجی و داخلی را« به تفکیک » به مردم گزارش کنند و بگویند سهم شهرستان 250 هزار نفری مراغه از درآمدهای گردشگری چه بوده و این سهم در سال های اخیر نسبت به مدت مشابه خود چند درصد رشد داشته است و آیا با چنین سهمی میتوان گردشگری را محورتوسعه ی مراغه قلمداد کرد یا خیر؟
بدیهی است که این معجزه ی اقتصادی اگر به درستی مدیریت شود می تواند با ایجاد فرصت ها ی شغلی، ازجمله صنایع دستی- هتل داری – حمل و نقل- خوراک و پوشاک و حتی تولیدات فرهنگی رونق اقتصادی مراغه را در پی داشته باشد وگرنه حرف زدن از پیشینه و تاریخ و فرهنگ و آثارو ابنیه و میراث ها و مشاهیر و مفاخر و... این شهرستان کاری است بیهوده و عبث که جز اتلاف وقت و دادن امید کاذب به مردم فایده ی دیگری نخواهد داشت.