اختلاف نظردربین اعضای شوراها لازم وضروری است

در مقاله ای در یکی از رونامه ها،نویسنده،با سوزو گداز فزاینده­ ای ، از وجود اختلاف نظرعمیق در بین اعضای شورای شهریکی ازشهرهای همجوار خبرداده و تداوم این روند را برای آینده ­ی این شهرنگران کننده توصیف نموده بود. نویسنده در ادامه با اظهارتأسف از بروز این اختلاف، اعضای شورای شهررا به وحدت و همدلی بی قیدو شرط در اتخاذ تصمیمات دعوت کرده و ازآنان خواسته بود، ازهرگونه تفرقه و تشتت آراء در موضوعات بپرهیزند و اتحاد و یگانگی خود را در این دوره­ ی چهارساله حفظ کنند.

برخلاف نظر این نویسنده که معتقد است، اعضای شورای شهرباید در تمام مسایل و تصمیم گیری­ ها وحدت نظر داشته باشند و از پراکندگی آراء در انواع زمینه­ ها بپرهیزند،نگارنده بر این باور است که اختلاف آراء در بین اعضای شورها یک امرطبیعی و بلکه لازم و ضروری است و شورای یکدست، باآراء یکسان در تعریف تشکلی که فلسفه­ ی وجودی آن شور و مشورت در اموراست و کلیه­ ی تصمیمات، در این نهاد باید با آراء موافق و مخالف اعضا اتخاذ شود نمی گنجد.

مخالفت یک یا چند عضو شورا با مسایل و موضوعات مطرح شده در شوراها نباید به عنوان وجود افتراق و پراکندگی در بین اعضا موجب نگرانی شود. منهای اعمال سلایق شخصی و ملاحظات عاطفی و سیاسی در تصمیم­ گیری ها ، که برای شورا خطرناک است؛ هر گونه اختلاف نظراعضا در باره­ ی موضوعات، ازویژگی های یک نهاد شورایی بوده و نگاه واحداعضا به مسایل مورد بررسی،شوراها را به یک نهاد منفعل و بی اراده تبدیل می­کند و استقلال عمل اعضا را زیر سؤال می­برد.

عملکرد نمایندگان مجلس شورای اسلامی و استقلال رأی آن­ان در تصمیم­ گیری­ ها می­ تواند برای اعضای شوراها الگو و سرمشق مناسبی باشد و آن­ان را در برخورد اصولی با مسا یل رهنمون شود.

وجود فراکسیون­ های مختلف در مجلس شورای اسلامی و تقسیم نمایندگان به دو گروه اقلیت و اکثریت، نشانه ­ی نگاه متفاوت نمایندگان به مسایل مطرح شده و مؤید استقلال رأی آن­ان در فرآیند تصمیم گیری­ ها است و این امرموجب شده است که نمایندگان، بدون تأثیر پذیری از این یا آن جریان فکری، موافقت،یامخالفت خود را با لوایح و طرح های پیش نهادی اعلام کنند.

همواره شاهدیم که نمایندگان، در اعلام نقطه نظرات خود درباره­ ی موضوعات مطرح شده در کمسیون­ ها و صحن علنی مجلس آزادند و هیچ نماینده­ ای به علت اتخاذ موضع مخالف در قبال مسایل و موضوعات،مورد بازخواست قرار نمی گیرد.

بنابراین وجود آرای متفاوت در نهاد شورایی به شرطی که آلوده به تمایلات نفسانی و متأ ثر از ملاحظات عاطفی و سیاسی نباشد،نه تنها دلیل وجود آشفتگی و گسستگی در این نهادها نیست بلکه مؤید پای بندی اعضا به استقلال رأی و تأکید آن­ها بر حفظ حقوق قانونی نمایندگی است.

توجه به این نکته نیز حایز اهمیت است که هم اندیشی و همکاری اعضای شوراها در بررسی موضوعات ، از این قاعده مستثنی بوده و می­ تواند در کشف حقیقت و جلوگیری از اتخاذ تصمیمات غلط مؤثر واقع گردد. اماهمسویی مطلق و بی قیدو شرط آن­ان در تمامی زمینه­ ها موجب خالی شدن شوراها از محتوا و تبدیل آن­ها به یک عنصر بی­ خاصیت خواهد شد .