مسببین اصلی انهدام اراضی مشجر را به مردم معرفی کنید

15 خرداد برابر با 5 ژوئن در سراسر جهان روز جهانی محیط زیست نامیده می شود. در اکثر کشورهای جهان در چنین روزی با برپایی کنفرانس ها و کارگاه های آموزشی، ضمن یاد آوری اهمیت حفظ محیط زیست و تبعات زیان بار آلودگی محیط ، برای مردم ، تازه ترین دستاورد های علمی و فناوری در زمینه ی حفظ میحط زیست و توسعه ی جنگل ها و فضاها ی عمومی به شرکت کنندگان معرفی و آموزش داده می شود.

به موازات اقدامات فوق در این کشورها برنامه های گسترده ی علمی با مشارکت مردم در جهت حفظ محیط زیست ، توسعه فضای سبز ، پاکسازی محیط های عمومی، سواحل دریاها و سایر اقدامات زیست محیطی به مرحله ی اجرا و عمل در می آید. ضمنا با وضع قوانین و مقررات پیشگیرانه در این کشورها و اجرای بی وقفه ی این قوانین از سوء استفاده های  احتمالی افراد فرصت طلب از محیط زیست ، آلودگی محیط و تجاوز به منابع طبیعی مانند جنگل ها و دریاها  جلوگیری به عمل می آید.
متاسفانه در کشور ما نه تنها به مساله ی محیط زیست به طور جدی بها داده نمی شود، بلکه همه ساله سطوح قابل ملاحظه ای از جنگل ها و فضاهای سبز توسط افراد سود جو و فرصت طلب تخریب و منهدم می شود و این روند غیر اصولی علیرغم اعتراضات عمومی همچنان ادامه دارد.
در این میان مراغه از جمله شهرهایی است که علاوه بر فقدان یک برنامه ریزی صحیح و اصولی برای حفاظت محیط زیست و توسعه ی فضاهای سبز مقادیر معتنابهی از اراضی مشجر و باغات درون شهری در جای جای این شهر منهدم و با تغییر کاربری آنها به مسکونی خسارات جبران ناپذیری  به محیط زیست عمومی وارد می شود و علیرغم اعتراضات مکرر و مؤکد شهروندان نسبت به استمرار این روند احدی مسئولیت آنرا به عهده نمی گیرد.
همان طوری که طی مقاله ای تحت عنوان « گذری و نظری» در شماره 131 همین نشریه به اطلاع افکار عمومی رسید : شماری از ادارات و سازمان های دولتی با تشکیل شرکت های تعاونی مسکن کارمندی اقدام به خرید سطوح گسترده ای از باغات میوه و زمین های مشجر در داخل و خارج شهر نموده و با سوء استفاده از مفاد ماده ی 147 قانون ثبت اسناد و املاک کشور و ماده ی 5 قانون شهرداری ها و از طریق نفوذ مادی و معنوی در مسئولان ذیربط ، پس از تغییر کاربری ، قطع اشجار ، تسطیح و تفکیک زمین های مذکور به قطعات کوچک و بزرگ آن ها را در بین مدیران و کارکنان ادارات که اغلب صاحب مسکن مناسب بوده و هیچگونه نیازی به زمین یا مسکن ندارند تقسیم می نمایند و پرسنل مورد اشاره به علت عدم نیاز به زمین قطعات مورد تملک را به قیمت های بالا به فروش می رسانند.
واقعا معلوم نیست چه اراده یا اراده هایی در پشت این گونه اقدامات وجود دارد و کدام اشخاص صاحب نفوذی در این کار ذی دخل یا ذی نفعند که اجازه نمی دهند فریادهای اعتراض مردم در این زمینه به جایی برسد.
در این جا بایدازمتولیان امر و مسئولان ذیربط به ویژه رییس اداره حفاظت محیط زیست سؤال شود که تاکنون چه اقدام عملی و کارساز در جهت پیشگیری از ادامه ی این روند نابجا توسط ایشان انجام گرفته است و اگر اقدامات این اداره در هیمن رابطه کار ساز نبوده چرا تاکنون چگونگی صریحا و با ذکر دلایل به افکار عمومی منعکس نشده است؟ در شرایطی که یک شهروند معمولی مجبور است برای قطع حتی یک درخت در چهار دیواری منزل مسکونی خود مراحل دور و درازی را به پیماید و چه بسا ممکن است نتواند برای انجام این کار مجوزهای لازم را از مبادی ذیربط دریافت کند. چه عاملی موجب می شودشماری از اشخاص حقوقی و حقیقی به بهانه های مختلف به جان فضاهای سبز این شهر بیفتند و زمین های مشجر را با انبوه درختانش یکی پس از دیگری تخریب و منهدم کنند، بی آنکه احدی از مسئولان در این مورد از خود عکس العملی نشان دهد؟!
همان طوری که این واقعیت را بارها از زبان برخی مسئولان به ویژه فرماندار محترم مراغه شنیداه ایم : اگر روند فعلی همچنان ادامه داشته باشد در آینده ای نه چندان دور اثری و خبری از فضاهای سبز در این شهر باقی نمانده و مراغه به کویری خشک و عاری از سبزه و درخت تبدیل خواهد شد.

لازم است مسئولان امر ضمن اقدام به موقع و جدی در جهت پیشگیری از روند انهدام زمین های مورد بحث، دلیل استمرار این امر را صادقانه به افکار عمومی اعلام و حتی مسببین این عمل نابخردانه را به مردم معرفی نمایند.