دوست عزیزمان آقای خسروداد مقاله ای نوشته بودند تحت عنوان: (احداث یا بازسازی بیمارستان سینا؟!) که به نظرم نگاهی تیزبینانه به مصوبه ی دولت و آنچه که رخ می دهد، داشته است. از منظر ایشان بازسازی بیمارستان سینا در حال انجام است و احداثی در کار نیست، مثالی که ایشان می زنند جای تأمل دارد،بازسازی یعنی: تخریب کامل یک مجموعه وتجدید ساختمان؛ اما احداث یعنی: ایجاد یک چیزی که قبلاً اثری وردی از آن نبوده است . مثلا اگر خیابانی مورد تعریض کامل قرار بگیرد، نمی گویند خیابان جدید احداث شده است،بلکه می گویند خیابان تعریض شده است؛امااگردرنقطه ای ازشهریک خیابان کم عرض ایجاد شود به آن می گویند:خیابان جدیدالاحداث . ما بیمارستانی به نام سینابا حدود 96 تختخواب داشتیم که مورد استفاده هم بود، هر چند ساختمان آن فرسوده بود...
اینک بنا به مصوبه ی هیئت دولت یک بیمارستان صد تختخوابی به مراغه تعلق گرفته و در همان محل سابق بیمارستان سینا در حال احداث است . آیا تخریب بیمارستانی با 96 تختخواب و احداث بیمارستانی با صد تختواب دیگر در همان محل را می شود، احداث بیمارستان جدید بیان کرد؟!
اگر به مسئله دقیق تر نگاه کنیم، شاید بشود گفت حق آن بود و هست که با احداث یک بیمارستان دیگریک صد تخت به تعداد تخت های موجود بیمارستانی مراغه اضافه می شد، آیا این اتفاق رخ داده است ؟! به نظر می آید، نه. شاید سرمردم مراغه کلاه گشادی رفته است، البته توسط خود مسئولان مراغه ای چه دانسته و چه ندانسته؟... مورد دوم، اشاره ی آقای خسروداد به احداث بیمارستان 556 تختخوابی در خوی بود که اینجانب با تماس با فرمانداری خوی از احداث چنین بیمارستانی جویاشدم که آنان نیز با پیشرفت70٪ درصدی فونداسیون این بیمارستان خیریه تاکید داشتند که عملیات آن به شدت در حال انجام است.
در خاتمه لازم می دانم از توضیحات صادقانه ای که دکتر هلالی معاون شبکه ی بهداشت و درمان در خصوص آمار تخت های بیمارستانی مراغه ارایه نمودند، تشکر نمایم.
مدیرمسُول .
کمبود امکانات مورد نیاز درمانی،از جمله: تخت و تجهیزات بیمارستانی در مراغه و پایین بودن سرانه ی درمان در این شهر نسبت به کلانشهرها و حتی برخی از شهرهای هم طراز ، به یکی از اصلی ترین مشکلات شهروندان مراغه ای بدل شده و مردم ناچارند برای درمان بیماران خود در اغلب موارد، به بیمارستان ها و مراکزدرمانی کلانشهرها،به ویژه تبریز و تهران مراجعه کنند وافزون بر اتلاف وقت و صرف هزینه های مضاعف، در این راه با مشکلات عدیده ای مواجه شوند.
چه بسا دیده شده است که بیماران اورژانسی و بدحال، در اثردیر رسیدن یا عدم دسترسی به موقع به مراکز درمانی کلانشهرها، دربین راه یا درجریان مراجعه ی به این مراکز جان خود را از دست داده اند و جنازه ی آنان در میان حزن و اندوه بستگان شان به مراغه بر گردانده شده است.
تمرکز بی رویه ی امکانات درمانی در کلانشهرها، موید وجود نوعی بی عدالتی در حوزه ی سلامت کشور و اختلاف فاحش، در سرانه ی درمان این شهرهااست.
در این میان شهرستان مراغه با نزدیک به 250 هزار نفر جمعیت شهری و روستایی، از حدود 200 تخت بیمارستانی، با تجهیزاتی نه چندان کامل و پیشرفته در دو مرکزدرمانی: (بیمارستان امیر المومنین«ع» و شهید بهشتی) برخورداراست که درمقایسه ی با برخی از شهرهای هم طراز در سطحی به مراتب نازل قرار گرفته است. برای نمونه در شهرستان 270 هزار نفری خوی، با وجود صدها تخت مجهزبیمارستانی و سایر امکانات درمانی، یک بیمارستان 556 تختخوابی دیگر در حال احداث است که همتای آن درکمترشهری وجود دارد.
در حدود 5 ماه پیش خبر احداث قریب الوقوع یک بیمارستان 156 تختخوابی در مراغه، از قول دکتر نجفی، نماینده ی مردم مراغه- عجبشیر در مجلس شورای اسلامی، در نشریات محلی منتشر شد. اما پس از مدتی معلوم شد:
اولاً این خبر مربوط به تجدید بنا و توسعه ی بیمارستان سینا بوده است،نه احداث یک بیمارستان جدید. دوماً هنوز معلوم نیست این توسعه در چه حدی و به عبارتی تا چند تخت انجام خواهد گرفت. کما این که آقای نجفی در مراسم کلنگ زنی این پروژه درپاسخ خبرنگاری که پرسیده بود:بالاخره این بیمارستان چند تختخوابی خواهد بود می فرمایند: " 100-120 ...و:هر چند تا که می خواهید بنویسید!" حتی اگر رقم 156 تختواب برای بیمارستان مذکورصحت داشته باشد، با در نظرگرفتن 96 تختخوابی که قبلاًدر بیمارستان سینا وجود داشت، در واقع فقط حدود 60 تختخواب به تخت های بیمارستانی این شهر اضافه خواهد شد؛ تازه اگر پروژه ی مذکوربتواند در چند سال آینده به بار بنشیند و از به عبارتی به بهره برداری برسد. با شرحی که گذشت در این جااین پرسش مطرح می شودکه آیا منطقی تر این نبود که مسئولان امر با عنایت به کمبود مراکز درمانی و نیاز مبرم منطقه به تخت و تجهیزات بیمارستانی ، موافقت مسئولان ذیربط را برای احداث یک بیمارستان مجهزحداقل با 200 تختخواب و مستقل از بیمارستان سینا جلب می نمودند و اگر هم برنامه ای برای بازسازی بیمارستان سینا وجودداشت ؛ اجرای آن را تااتمام ساختمان بیمارستان جدیدالاحداث به تعویق می انداختند و در این مدت از خروج 96 تختخواب موجود در بیمارستان سینا از چرخه ی درمان این شهر جلوگیری به عمل می آوردند؟
شاید بهانه ی مسئولان، برای این اقدام ، فقدان اعتبار لازم جهت خرید زمین بود که در این صورت باید گفت: در این شهر افراد خیرکم نیستندو چه بسا با یک اطلاع رسانی و استمداد به کمک مسئولان می شتافتند و زمین مورد نیازبیمارستان را اهدا می کردند.
البته اکنون هم برای این کار دیر نشده است و می توان با تشکیل یک هیئت از معتمدین شهر، نه تنها زمین بلکه هزینه ی احداث یک بیمارستان مجهزرا از خیرین این شهر که همواره آماده ی این گونه کمک ها به موسسات عام المنفعه هستند جذب کرد...به راستی آیامسُولان ما ازچنین اراده ای برخوردارند؟
اگر پاسخ مثبت است چه بهتر که همین امروز با یک یاعلی شروع کنند. قطعاً خدا نیز به آن ها کمک خواهد کرد. تا تحقق این امرتسریع در بازسازی بیمارستان سینا و توسعه ی آن حداقل به 156 تخت مجهزبیمارستانی یکی از ده ها خواسته ی شهروندان مراغه ای از مسئولان است.