درختان موهبت هایی هستند که خداوند برای تأمین رفاه و آسایش بندگا نش آفریده است . زیبایی ، پاکیزگی و آبادانی شهرها در گرو وجود درختان فراوان و در عین حال شاداب و سرزنده است و شهرهایی که از این موهبت الهی بهره ای نبرده اند از رونق و نشاط کافی برخوردار نیستند .
درختان با همۀ مزایا و منا فعی که برای انسان دارند مانند هر موجود زنده ای به توجه و مراقبت نیازمندند . هر گونه بی توجهی و بی مهری درحق درختان موجب پژمردگی و افسردگی آنها میشود.
اصلی ترین نیاز درختان آب است و اگر به موقع سیراب نشوند طراوت و شادابی خود را از دست می دهند و در صورت تداوم این روند خشک می شوند.
متأسفانه باید گفت که درختان موجود در پارک ها و معابر شهرمان از محبت و مراقبت لازم و کافی برخوردار نیستند و اغلب آن ها مورد بی مهری و بی توجهی مسئولان قرار گرفته اند. در برخی از پارک ها و خیابان های شهر ، با درختانی برخورد می کنیم که در اثر تشنگی مفرط به زردی گراییده اند و شادابی و طراوت خودرا از دست داده اند، درختانی که دور از چشم نیستند و جه بسا در مسیر رفت و آمد مسئولان قرار گرفته اند. درختان موجود در حواشی برخی از خیابان ها با وجود قرار گرفتن در کنار جوب های آب، از تشنگی و بی آبی به خزان زودرس گرفتار آمده اند و در حال خشک شدن هستند . باید توجه داشته باشیم که برای کاشتن هردرخت افزون بر تحمل زحمات و صرف وقت ، مبالغی از کیسه ی بیت المال هزینه می شود و سال ها وقت لازم است که نهالی بالنده شود و به اوج برسد.
تداوم این روند بی شک موجب خشک شدن تدریجی درختان خواهد شد . با وجود حفر چاه های آب توسط شهرداری در برخی از مناطق شهر دریغ است ک این درختان از تشنگی رنج ببرند. مبادا در اثر بی مبالاتی متولیان امر درختی خشک شود و یا شادابی و سر زندگی خود را از دست بدهد .
چه خوب بود اگر متولیان فضای سبزشهرداری هراز چند گاه سری به پارک ها و خیابان های شهرمان می زدند و وضعیت موصوف را به رأی العین می دیدند و قطره اشکی در سوگ درختان سوخته از تشنگی و بی آبی می ریختند!