ادامه از قسمت چهاردهم
یادآوری:
در ۱۴ قسمت گذشته به نکاتی که لازم است در انتخابات پیش رو مدنظر قرار گیرند اشاره کردیم، از جایگاه رفیع مجلس شورای اسلامی در قانون اساسی گرقته تا وظایف و اختیارات اصلی نمایندگان، از ویژگی های یک نماینده اصلح تا وظایف و تکالیف مردم در قبال انتخابات و بالاخره ضرورت حضور آگاهانه در انتخابات، سخن گفتیم و در نهایت، از داوطلبان حضور در عرصه انتخابات خواستیم که برای جلوگیری از تکرار نتیجه انتخابات دوره دهم در حوزه انتخابیه مراغه و عجب شیر ، در یک ائتلاف منطقی به تفاهم برسند و از میان خود حداکثر سه نفر را به عنوان نامزدهای نهایی تعیین و تلاش ها و پتانسیل های خود را در راهی کردن یک فرد توانمند به مجلس شورای اسلامی متمرکز کنند...
همان طوری که بارها یادآوری کرده ایم: هر انتخابی تعیین کننده و سرنوشت ساز است و انتخاب نماینده یا وکیل، به طریق اولی سرنوشت ساز تر.
ما با انتخاب نماینده در واقع به وی وکالت می دهیم که از طرف ما درباره اداره امور کشور تصمیم بگیرد. در موضوعات مختلف، قانون وضع کند. در اجرای قوانین نظارت داشته باشد. در مسیر حرکت مسئولان ریل گذاری کند. از لغزش ها و انحرافات احتمالی آنان جلوگیری کند. پاسدار حقوق ما باشد و در یک کلام سرنوشت ما را در حوزه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی رقم بزند. بنا براین آیا هرگز از خود پرسیده ایم: فردی که بتواند بار سنگین این مسئولیت ها را بر دوش بکشد، باید دارای چه ویژگی هایی باشد؟ از چه تخصص هایی، چه قابلیت هایی و چه استعدادهایی برخوردار باشد؟ و آیا معیار و ملاک انتخاب ما صرفا برازندگی ظاهر، چهره گشاده، زبان چرب و نرم وعده های امیدبخش و ریخت و پاش ها و بذل و بخشش های سخاوتمندانه است؟ یا کارنامه و زندگینامه درخشان؟ برنامه های مفید و در عین حال قابل اجرا و اطلاعات جامع و فراگیر درباره مشکلات و نیازهای جامعه و از همه مهمتر شناخت کافی از تحرکات و تحولات جهان پیرامونی؟
برخی از نامزدها برای جلب آرای مردم به هر رنگ و لباسی در می آیند، درهر لیست و فهرستی قرار می گیرند، از این حزب به آن حزب از این جناح به آن جناح و از این گروه به آن گروه نقل مکان می دهند و در نهایت بی ثباتی و تزلزل، موافق جهت باد حرکت می کنند و می کوشند به هر نحوی و به هر قیمتی حتی با گرو گذاشتن آبرو، هزینه کردن شأن اجتماعی و کرامت انسانی خود، به مجلس راه یابند! فردی که تا دیروز حتی یکبار هم در جمع مردم حضور نیافته، درد کسی را نپرسیده، دست افتادهای را نگرفته، گامی در جهت اصلاح امور جامعه بر نداشته، به رغم توانایی های مادی و معنوی و موقعیتهای ممتاز اجتماعی، باری از دوش مردم بر نداشته است. با در آمدن به کسوت نامزدی ، میشود دلسوز جامعه، خدمتگزار مردم، خاک پای همشهریان و آنچنان از خود تواضع نشان میدهد که گویی همان آدمی نیست که تا دیروز حتی زیر پایش را هم نمی دید!