یکی از اصلی ترین و ضروری ترین نیازهای حیاتی انسان، امور پزشکی و دارویی است. در گذشته اشتغال به این امور نیاز به مدرک یا تخصص و یا تسهیلات ویژهای نداشت اما امروز با پیشرفت جوامع انسانی و تحول در زندگی افراد و نیز گسترش روز افزون علوم مختلف به ویژه علوم پزشکی، اشتغال به این امور نه تنها نیازمند تحصیلات دانشگاهی و اخذ مدرک تحصیلی در رشته مربوطه است؛ بلکه ملزم به داشتن پروانه رسمی فعالیت از وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی است و در غیر این صورت هر گونه اشتغال، در امور پزشکی دخالت غیرمجاز در این امور محسوب شده و دارای مسئولیت مدنی یا کیفری یا هردو است و مرتکبین این نوع جرایم به مجازات های مقرر در قانون محکوم می شوند.
براساس ماده 3 قانون مربوط به مقررات امور پزشکی، دارویی و مواد خوراکی و آشامیدنی مصوب سال 1334 و اصلاحیه سال 1374: "هرکس
بدون داشتن پروانه رسمی، به امور پزشکی، داروسازی، دندانپزشکی، آزمایشگاهی،
فیزیوتراپی و مامایی اشتغال ورزد یا بدون پروانه از وزارت بهداشت، درمان و
آموزش پزشکی اقدام به تاسیس یکی از موسسات پزشکی مصرح در ماده 1 این قانون کند و یا
پروانه خود را به دیگری واگذار یا پروانه دیگری را مورد استفاده قرار دهد،
بلافاصله محل کار آنان توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تعطیل و به
حبس تعزیری از 6 ماه تا 3 سال و پرداخت جریمه نقدی از 5 میلیون تا 50
میلیون ریال محکوم خواهد شد و در صورت تکرار به حبس از 2 تا 10 سال و
پرداخت جریمه از 5 میلیون تا 100 میلیون ریال یا دو برابر قیمت داروهای
مکشوفه (هر کدام که بیشتر باشد) محکوم خواهد شد.
متأسفانه شماری از افراد فرصت طلب، با سوء استفاده از نبود نظارت کافی از سوی متولیان این حوزه بدون داشتن تحصیلات آکادمیک و پروانه اشتعال در رشته پزشکی در امور پزشکی دخالت می کنند و از این طریق، سلامت روانی و جسمی مردم را در معرض مخاطرات جدی قرار می دهند! در همین راستا شماری از دندانسازان به اصطلاح تجربی آشکارا در امر دندانپزشکی دخالت می کنند و عملا به این امور مبادرت می ورزند! آنان از کشیدن، پر کردن، عصب کشی ( روت کانال ) دندان و حتی عمل جراحی روی لثه بیماران هم تردیدی به خود راه نمی دهند و گاهی از این بابت بیش از تعرفه های دندانپزشکی از مردم پول دریافت می کنند! بسیار دیده شده است که این عده به علت نداشتن تخصص و مهارت کافی در این رشته باعث مرگ بیماران شده اند! به رغم وجود این واقعیت ها، صاحبان این حرفه همچنان، به دور از چشم ناظران و بی هیچ رادع و مانعی، به دخالت در کار پزشکی ادامه می دهند؛ تا کی بیمار نا آگاهی را روانه بیمارستان و یا گورستان کنند!