یکی از عوامل مهم گرانی ها دلالان هستند

 با افزایش مهار گسیخته  و لحظه به لحظه  قیمت انواع کالاها به ویژه کالاهای اساسی و میوه در کنار مشکلات ناشی از شیوع ویروس کرونا و کاهش مداوم درآمدها، قدرت خرید مردم، به ویژه اقشار کم درآمد به شدت کاهش یافته و سبد مصرف خانوار ها روز به روز کوچکتر و کم رنگ تر می شود. برخی از صاحب نظران امور اقتصادی در تحلیل علل گرانی‌ها، به رشد نقدینگی، تداوم تحریم‌ها، افزایش قیمت دلار و کاهش ارزش پول ملی تأکید می ورزند؛ اما نقش موثر دلالان و محتکران را در رشد بی رویه قیمت‌ها نا دیده می گیرند. جولان این قشر سودجو و فرصت طلب در بازار و دست به دست شدن مکرر کالاها توسط آنان، بدون هرگونه کنترل و نظارتی از سوی سازمان های ناظر، موجب می‌شود که کالاها به چندین برابر قیمت تمام شده به دست مصرف کننده برسد. کالاهای اساسی مانند برنج، روغن و حبوبات، از جمله میوه اقلامی هستند که دلالان و سلف خران، با سوء استفاده از نیاز تولیدکنندگان به نقدینگی تولیدات آنان را در هنگام برداشت محصول و گاهی حتی پیش از آن پیش خرید کرده و با دپو کردن آنها در انبارها و سردخانه ها در فرصت‌های مناسب و در اوج تقاضا به صورت قطره‌چکانی به قیمت های دلخواه در بازار عرضه می‌کنند. میوه، هم در جایگاه یکی از کالای پرمصرف و مورد نیاز برای تأمین سلامت مردم، به طریق اولی از این قاعده مستثنی نبوده و سلف خران، با عقد قرار داد و پرداخت پول نقد به کشاورزان در بزنگاه های مناسب، محصولات آنان را به ثمن بخس از دستشان خارج می‌کنند و با فروش آنها به چندین برابر قیمت خرید، ضمن کسب سودهای کلان، به گران شدن آن  دامن می زنند. تداوم این روند موجب می شود که کشاورز نگون بخت محصولی را که با هزاران زحمت و مشقت و صرف هزینه های قابل توجه برای تهیه کود، سم، لوازم کشت و کار و طی یک سال کار طاقت فرسا به دست آورده است در مقابل پشیزی ناقابل دودستی  به این قشر سودجو و فرصت طلب تقدیم کند و خود که می توانست با عرضه محصولات خویش به قیمت عادلانه به نان و نوایی برسد در اثر نبود یک سیستم کار آمد در پروسه تولید و توزیع  به ناچار و از سر استیصال تن به استثمار سوداگران سود جو می دهد و در این معامله نا عادلانه از هستی ساقط می شود.

 راهکار برون رفت از وضعیت موصوف ایجاد پل ارتباطی بین تولید کننده و مصرف کننده با قطع دست دلالان و سوداگران سود جو و به عبارتی توزیع کالا بدون واسطه از تولید به مصرف است. برای تحقق این مهم دولت می تواند با ایجاد مراکز توزیع در چند منطقه شهر مانندآنچه در آخر هر سال و شب عید انجام می دهد؛ میوه را از کشاورز خریداری و به طور مستقیم به دست مصرف کننده برساند.

ایا دولتمردان  به ویژه: مسئولان جهاد کشاورزی وصنعت، معدن و تجارت  ازجربزه و اراده چنین کاری برخوردار هستند، یا همچنان  با بی تفاوتی  و غیر مسئولانه   از کنار این مسئله مهم عبور خواهند کرد؟