چرا خیز چهارم کرونا آغاز شد؟!

  نزدیک به ۱۴ ماه است که جهان، در معرض امواج بنیان کن ویروس کرونا قرار گرفته و از رهگذر آن، خسارتها و آسیبهای اغلب جبران ‌ناپذیری به جهانیان تحمیل شده است.

کرونا در این مدت بیش از ۱۲۰ میلیون نفر از جمعیت جهان را مبتلا و جان نزدیک به دو و نیم میلیون نفر را گرفته است. بر اساس آمارهای رسمی ارائه شده از سوی مبادی ذی ربط، از ابتدای شروع این بیماری در کشور ما نزدیک به یک میلیون و یکصد هزار نفر به کرونا مبتلا و حدود ۵۲ هزار نفر جان باخته اند.

کرونا در این مدت فراز و فرودهای فراوانی را پشت سر نهاده و نمودار نوسانات آن مبین افزایش و کاهش این بیماری در مقاطع مختلف زمانی بوده است. عبور از امواج سهمگین کرونا در این یک سال و اندی نشانگر این واقعیت است که بی اعتنایی به پروتکلها و دستورالعملهای بهداشتی، به ایجاد موج جدید دیگری از این بیماری انجامیده و با رعایت آن ها شاهد بهبود نسبی وضعیت بیماری بوده ایم.

 در ماه‌ها و هفته‌های منتهی به آخر سال ۹۹ وزیر بهداشت و درمان کشورمان در هشدارهای خود به این مسئله مهم تأکید ‌کرد که اگر درگیر موج جدید این بیماری شویم، زیرساخت‌ها و امکانات نظام سلامت کشور آمادگی و توانایی مقابله با آن را نخواهد داشت. نمکی همچنین تأکید کرد که این بار تنها با ویروس چینی روبه‌رو نیستیم، بلکه ویروس جهش یافته انگلیسی را در پیش رو داریم که به مراتب قوی تر و کشنده تر از همزاد چینی خود است. وی با تأکید مؤکد، به این مسئله که اگر مردم به طور گسترده به سفرهای نوروزی بروند، باید نگران موج تازه‌ای از این ویروس و تعطیل شدن کشور در اردیبهشت‌ماه سال ۱۴۰۰ باشند. متاسفانه به رغم این پیشگوییها و هشدارها، شمار قابل توجهی از مردم، سفر را به حفظ سلامت خانواده و هم وطنان خود ترجیح دادند و به طور گسترده‌ای به سفر رفتند! و دیدیم که چگونه این بی ‌مبالاتیها: منجر به آغاز موج چهارم ویروس، قرمز شدن وضعیت بسیاری از شهرها و مراکز استانها، رسیدن آمار مرگ و میرهای ناشی از آن به مدار سه رقمی، تعطیل شدن فعالیتهای اجتماعی و اقتصادی در سطح کشور و در نهایت بر باد رفتن دستاوردهایی شد که در ماه های گذشته با زحمت فراوان و فداکاری ها و جان فشانی های کادر تلاشگر درمان به دست آمده بود!

  در اینجا این پرسشها مطرح می‌شود که: چرا با وجود پیش بینی، پیش گویی و تخمین خطر آغاز موج چهارم، در برابر این رها شدگیها مقاومت نشد؟ چرا جاده ها باز، سفرها آزاد و به قول یکی از مسئولان بهداشت و درمان کشور در حدود پانزده هزار نفر مبتلا به ویروس کرونا به سفر رفتند؟! چرا از تشکیل صفهای طولانی تهیه ارزاق و خریدهای شب عید مردم جلوگیری به عمل نیامد؟! چرا یک برنامه راهبردی برای وادار کردن مردم به رعایت دستورالعملهای بهداشتی، فاصله گذاری اجتماعی، قرنطینه و تعطیلی فعالیتهای اجتماعی تنظیم و اجرا نشد؟! چرا واکسیناسیون مردم به موقع انجام نشد؟! و مگر نه این است که علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد؟ چرا ما همیشه در مقابل عمل انجام شده قرار می‌گیریم؟! چرا آنقدر تعلل می ورزیم تا اتفاقات رخ بدهند، موجها یکی پس از دیگری بیایند و بروند، آمار و مرگ و میرها سیر صعودی بپیماید؟ و آنگاه گاه مذبوحانه به دست و پا می افتیم و آه و ناله می کنیم  و فریاد چه کنم چه کنم سر می دهیم؟! و ده ها چرای دیگر که باید مسئولان پاسخگو باشند.

و اما چند کلمه ای هم با مردم عزیزمان!

عزیزان، همشهریان، هموطنان! حال که اغلب مسئولان کشور به فکر ما نیستند و به جای چاره اندیشی و تلاش جدی در راستای رفع مشکلات مردم، در گیر دعواهای جناحی و به دنبال پست و مقام هستند؛ باید خودمان مواظب خودمان باشیم. خودمان به فریاد خودمان برسیم. و در این وانفسای بی تدبیریها و بی مسئولیتیها رعایت مداوم و کامل پروتکل های بهداشتی را سر لوحه زندگی خود قرار دهیم. از سفرها و از تجمعها بپرهیزیم. ماسک بزنیم. از کادر جان بر کف و خسته و فرسوده حوزه سلامت صمیمانه و از سر حق شناسی و مهر و محبت، حمایت کنیم؛ تا بلکه بتوانیم از سد این بیماری بسیار خطرناک و  بیرحم به سلامت عبور کنیم.

به تاریخ بیست و یکم فروردین ماه 1400 عباسعلی خسروداد