و راستی چه خوب بود اگر: اصحاب ودست اندرکاران مطبوعات مراغه، اعم ازمطبوعات رسمی ودارای مجوزانتشار ازوزارت فرهنگ وارشاداسلامی وویژه نامه هائی که گاه وبیگاه توسط افرادغیرحرفه ای وناآشنا بااصول ومعیارهای روزنامه نگاری، بااهداف گوناگون واغلب بااتکاء به پشتیبانیها ومساعدتهای مادی ومعنوی برخی ازشخصیتها وفعالان سیاسی ویاصرفاً با هدف کسب درآمد وامرارمعاش، چاپ ومنتشر میشوند... باعنایت به اینکه مطبوعات ، بمثابه پل ارتباطی مردم بامسئولان وبه عبارت دیگر؛حلقه واسط در زنجیره ارتباطی مردم با مسئولان ونیز بعنوان چشم بینا وزبان گویای مردم، رسالت سنگین وخطیراطلاع رسانی، روشنگری، ارتقاء سطح دانش وبینش همگانی وانعکاس مسایل مبتلا به جامعه به افکارعمومی ونیزآگاهی مسئولان، ازمجموعه رویدادها، مشکلات، نیازها وخواسته های مردم رابردوش می کشند. وهمچنین، باتوجه به این واقعیت که گستره توزیع برخی ازآنها، ازمحدوده شهرمان فراتررفته وشهرهای دیگر رانیز دربرمیگیرند وبنابراین؛ معرف وشناسه ظرفیتهای مطبوعاتی وشأن فرهنگی مراغه دراین شهرها محسوب میشوند... این واقعیت را می پذیرفتندکه اکثریت قریب به اتفاق این مطبوعات ،چه ازلحاظ شکلی وچه از نظر محتوائی،درشأن شهر تاریخی مراغه،شهری که دیرزمانی مهدعلم ودانش وفرهنگ ایران زمین بوده وعلما،ادبا ودانشمندان بزرگی رادردامن خود پرورانیده است ،نمی باشد و سالهاست بدون هرگونه تحول اساسی درشکل ومحتوا،همچنان منتشرمیشوند... بقول معروف، اندکی ازتعارف کم می کردند و برمبلغ می افزودند وبجای پرکردن صفحات محدود واندک مطبوعه خود، باانواع آگهی ها وعکس های اغلب رنگارنگ وتکراری و تبریک هاو تهنیت ها وتسلیت ها و تعریف ها وتوصیف ها وچه بسا تملق گویی هاومدیحه سرایی هاو مداهنه ها ومبالغه ها... ازمطالب آموزنده وتحلیل های علمی وتفسیرهای سیاسی ومقالات فرهنگی و اجتماعی و آموزه های دینی واخلاقی و تربیتی، علما، محققین وصاحب نظران و نویسندگانی که تعداد آنها دراین شهرکم نیستند، استفاده میکردند وازاین طریق، ضمن افزودن به غنای فرهنگی وارزش واعتبارمطبوعات شهرمان، موجب تقویت انگیزه روزنامه خوانی درمردم که بنا به دلایل فوق میرود به عدد صفرنزدیک شود ونیزبالارفتن تیراژ مطبوعات می شدند...
وبالاخره چه خوب بوداگر: مسئولان ومتولیان امرمطبوعات ودررأس همه اداره فرهنگ وارشاداسلامی؛ بااعمال نظارت کافی ومستمر درکارمطبوعات واتخاذ تدابیرلازم درراستای ارتقاء سطح کیفی ومحتوای فرهنگی این رسانه ها، آنهاراملزم به رعایت چهارچوب های قانونی وپایبندی به رسالت مطبوعاتی، وپرهیزازافراط وتفریط های تنگ نظرانه می کردند واجازه نمی دادند: عرصه مطبوعات تحت سیطره افرادناصالح وناآشنا بامعیارهای مطبوعاتی، به ابتذال کشیده شده ویابه وسیله ای برای کسب روزی وپیشبرد اهداف ومنافع جناحی آنهاتبدیل شود... .